Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Πέρσι τέτοια εποχή και για πρώτη φορά μάλιστα στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, οι πιο γνωστοί συνδικαλιστικοί φορείς είχαν συνασπισθεί, ιδρύοντας μια μη κερδοσκοπική εταιρεία που έφερε το εύηχο όνομα «Κοινωνική Συμμαχία».
Το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων, η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος, η Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων, η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας, ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος, η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας και η Ανώτατη Συνομοσπονδία Συνταξιούχων, είχαν σηκώσει από κοινού παντιέρα «ενάντια στις ασκούμενες πολιτικές λιτότητας, της ανεργίας και της υπερφορολόγησης», διεκδικώντας «εναλλακτικές πολιτικές και μέτρα εξόδου από την κοινωνικοοικονομική κρίση».
«Too little, toο late», θα αναφωνούσε ο αγγλόφωνος παρατηρητής. O «αντιμνημονιακός οίστρος» που αποτελούσε μέχρι πρότινος τη ραχοκοκαλιά της επιχειρηματολογίας και της απονομής αγωνιστικών περγαμηνών αυτών των συγκεκριμένων συνδικαλιστικών φορέων, είχε δώσει τη θέση του σε αόριστες καταγγελίες και διεκδικήσεις, τις οποίες είχαμε παρακολουθήσει κατά τη διάρκεια της «Πανεθνικής Ημέρας Δράσης», στις 30 Μαΐου του 2018. Και για να μην μπερδευόμαστε, η «Πανεθνική Ημέρα Δράσης» σήμαινε απεργία η οποία είχε τον κλασσικό εθιμοτυπικό χαρακτήρα του βασανισμού των πολιτών που δεν βρίσκονται στα διοικητικά συμβούλια των συνδικαλιστικών φορέων και που προσπαθούν να διεκπεραιώσουν την επαγγελματική και κοινωνική καθημερινότητα τους.
Κάθε μια ξεχωριστά, αλλά και όλες μαζί, οι συνδικαλιστικές ομάδες, είχαν εναντιωθεί σε κάθε μεταρρύθμιση, σε κάθε αλλαγή, καθυποταγμένες από το στενό συντεχνιακό τους συμφέρον και από την δύναμη της αδράνειας. Οι φαρμακοποιοί είχαν αντιταχθεί στον άνοιγμα της αγοράς των φαρμάκων, των παραφαρμακευτικών προϊόντων και στο άνοιγμα του επαγγέλματος τους, οι ιατροί στην εγκατάσταση των pos, οι μηχανικοί στο άνοιγμα των επαγγελμάτων και της αναγνώρισης επαγγελματικών δικαιωμάτων, οι δικηγόροι στις μεταρρυθμίσεις της δικαιοσύνης, η ΑΔΕΔΥ στην αξιολόγηση και την ορθολογικοποίηση της λειτουργίας του Δημοσίου, η ΓΣΕΕ σε κάθε μορφή αλλαγής των «κεκτημένων», οι έμποροι στα ωράρια και στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και πάει λέγοντας. Η αντίσταση και η αντίδραση των συνδικαλιστών, ήταν αυτή που βοήθησε καταλυτικά στη δημιουργία των συνθηκών για τον ερχομό των Τσίπρα – Καμμένου στην κυβέρνηση.
Τώρα το κυνήγι των μαγισσών έχει τελειώσει και αποδείχθηκε πανηγυρικά πως κάθε αντίδραση που εκδηλώθηκε όχι μόνον δεν ωφέλησε, αλλά επιβάρυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Οι συνδικαλιστές αντί να τεθούν προ των ευθυνών τους και να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της στάσης τους και των επιλογών τους, προσπάθησαν να διεκδικήσουν και πάλι, καθώς γεύονταν το αδιέξοδο της πολιτικής Τσίπρα που είχαν στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια κατά κόρον. Ομιλούσαν για την ανεργία, αυτοί που υπερασπίζονταν τα κλειστά επαγγέλματα. Φώναζαν για την υπερφορολόγηση, οι καταναλωτές των φόρων που είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Διεκδίκησαν «εναλλακτικές πολιτικές και μέτρα εξόδου από την κοινωνικοοικονομική κρίση», χωρίς φυσικά να επιθυμούν να θίξουν τα συμφέροντα τους.
Δυστυχώς για την «Κοινωνική Συμμαχία», ένα μόλις χρόνο μετά από την πρώτη και τελευταία επαναστατική της κίνηση, η παντιέρα της δεν ανεμίζει πια. Έχει σκιστεί. Και τα υπολείμματα της, έχουν αφαιρεθεί από τον ιστό. Η υποστολή της παντιέρας του συνδικαλιστικού βερμπαλισμού που ανέμιζε δίπλα σε αυτήν του οικονομικού παραλογισμού, έχει ολοκληρωθεί για τα καλά. Το αποδεικνύουν αυτό άλλωστε και οι σχετικές έρευνες, στις οποίες οι πολίτες απομακρύνονται από τα συνδικάτα και τους «αγωνιστικούς μαξιμαλισμούς», αφού αυτοί οι φορείς δεν θεωρούνται πλέον άξιοι εμπιστοσύνης.
*Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
**Αποποίηση Ευθύνης: Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
