Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Εδώ και πολλές δεκαετίες, οι φυσικοί πασχίζουν να μάθουν γιατί στο σημερινό Σύμπαν επικράτησε σχεδόν παντού η ύλη και όχι η αντιύλη ή έστω η φωτεινή ενέργεια. Γιατί η αντιύλη παρατηρείται μόνο σε ακραίες εργαστηριακές συνθήκες ή ενδεχομένως σε λίγα μόνο και ευτυχώς απομακρυσμένα αστρονομικά φαινόμενα;
Κι όμως, η αντιύλη διαθέτει χαρακτηριστικά και ιδιότητες παρόμοιες με τη γνωστή σε όλους ύλη που συγκροτεί τα πάντα: τα «δίδυμα» αντισωματίδια των σωματιδίων διαφέρουν, απλώς, ως προς το ηλεκτρικό φορτίο.
Παρόλα αυτά, η πραγματικότητα που μας περιβάλλει αισθητοποιείται ή καλύτερα, διαμορφώνεται και από την «αντιύλη»! Ιδιαίτερα, την «πολιτική αντιύλη», που συστέλλεται ή διαστέλλεται δημιουργώντας τις ανάλογες αντιδράσεις στο πολιτικό σκηνικό.
Να, για παράδειγμα, λένε κάποιοι ότι η πολιτική σοφία του Αλέξη Τσίπρα οραματίζεται την εικόνα ενός μεγαλοπρεπούς Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στο πρόσωπο του «επιστήθιου» φίλου του Κώστα Καραμανλή. Εκείνος βέβαια, χθες, ενεργοποίησε τους διάσημους, πλέον, «κύκλους» του να αρνηθούν μία τέτοια προοπτική αλλά ποιος δίνει σημασία στους «κύκλους», όταν μάλιστα, λειτουργούν αμυντικά στις δημοσιογραφικές συζητήσεις…
Συνάγοντας από τα παραπάνω μια «επιστημονική» θεώρηση για το εκτόπισμα του Κώστα Καραμανλή, διαπιστώνει κανείς ότι λειτουργεί σαν ένας είδος «αντιύλης» στο πολιτικό σύστημα, εδώ και επτά χρόνια! Διαθέτει δηλαδή, και αόρατες ιδιότητες παρόμοιες με τον όγκο και το διαμέτρημα ενός αφανούς «προέδρου» που συγκροτεί τα πάντα ως εφεδρικό υποκατάστατο της πολιτικής ζωής. Διαφέρει μόνο ως προς το «ηλεκτρικό φορτίο», δεδομένου του «άλαλου» ελέω θεού ηγεμόνα τον οποίο περιφέρει δια μέσου των εκκωφαντικά σιβυλλικών και λαλίστατων αντ΄αυτού, κύκλων του.
Ο πρώην πρωθυπουργός είναι σαφώς η παθητική «αντιύλη» του ελληνικού σύμπαντος χωρίς την οποία, καμία «ύλη» δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί, μετά την εγκατάλειψη της εγκόσμιας εξουσίας από τον ίδιο. Δια της «απουσίας» Του… επέλεξε τον επόμενο πρόεδρο της ΝΔ, δια της «αφανούς» Του παρουσίας(!) συμπαρέσυρε στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ, δια της «ανενεργούς» Του συναίνεσης «δάνεισε» «επιθετικό» στέλεχος για την Προεδρία της Δημοκρατίας και ασφαλώς, δια της «απομάκρυνσής» Του από την πολιτική δράση, συμμετέχει στην αέναη πάλη του κρατισμού εναντίον των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων.
Έχω λοιπόν, την αίσθηση ότι το νέο σίριαλ που μπορεί να ξεκινά τώρα, για την εκλογή του ΠτΔ από τον λαό, μπορεί να προκαλέσει το ερευνητικό ενδιαφέρον των επιστημόνων για το φαινόμενο Καραμανλή στην μνημονιακή Ελλάδα! Περίπλοκες βεβαίως, δράσεις και αντιδράσεις αλλά είναι πρωτοφανές για το επιστητό, μία ποσότητα ύλης που προκάλεσε τέτοιο κενό στην οικονομία και στο πολιτικό σύστημα, να έχει μετατραπεί σε ανεπαίσθητη αντιύλη, συμμετέχοντας αθόρυβα, στην διεύρυνση της «μαύρης τρύπας».
Δεν αντιλαμβάνομαι το λόγο αλλά η περίπτωση του Κώστα Καραμανλή προκαλεί σε κάποιους μία αφόρητη ανησυχία! Μου λένε ότι τους σπάει κυριολεκτικά, τα νεύρα οποιαδήποτε αναφορά στο όνομά του και ότι και μόνο η αμίλητη σκιά του στο χώρο, θα καθορίζει για πολύ καιρό ακόμα τα δίκτυα στο εσωτερικό της ΝΔ αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα!
Θέλω να τους θυμίσω ότι και ο Αναξίμανδρος και οι σύγχρονοι επιστήμονες του CERN προσπαθούν να εξηγήσουν την δημιουργία του κόσμου ξεκινώντας από το άπειρο. Κι εδώ ακριβώς μπορεί κάποιο θρασύς και αυθάδης να συνδυάσει τη φράση που αποδίδεται στο Αϊνστάιν: «Η επαφή με το μυστήριο είναι η ωραιότερη εμπειρία του ανθρώπου». Kαι το μυστήριο της πολιτικής «αντιύλης» είναι αυτό που πάντα γοητεύει τους «πάνσοφους» λαούς αναμένοντας τους σωτήρες τους! Αλλά κι ένας ποιητής, ο Καβάφης απέδωσε το άπειρο της πολιτικής κενότητας, ακόμα καλύτερα από τους επιστήμονες! Στο «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης»…
