Του Δημήτρη Καμπουράκη
Εγώ αν ήμουν ΣΥΡΙΖΑίος και τύχαινε να πέσει στα χέρια μου η συνέντευξη του Τσίπρα στην Die Welt, ειλικρινά σας λέω ότι θα έψαχνα να βρω μια τρύπα να κρυφτώ. Αυτοί, αντιθέτως, παίρνουν το γερμανικό φύλλο και το ανεμίζουν περήφανα στα κανάλια, όπως οι παλιοί κομμουνιστές πουλούσαν τον Ριζοσπάστη στους σταθμούς του ηλεκτρικού. Μα καλά, εκτός από την πολιτική τους αξιοπιστία, έχουν απολέσει εντελώς και το αίσθημα της ντροπής;
Επειδή ξέρω ότι η χιονοστιβάδα των ειδήσεων είναι τόσο θηριώδης που σπάνια διαβάζουμε ολόκληρα κείμενα, σας παρακαλώ να αφιερώσετε ένα πεντάλεπτο και να διαβάσετε αυτή την συνέντευξη απ' την αρχή ως το τέλος. Δεν είναι μεγάλη, είναι σύντομη, περιεκτική και σαφέστατη σαν πρακτικό συμβολαιογράφου. Δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για όσα λέει, δεν στρογγυλεύει, δεν πελαγοδρομεί. Είναι ανατριχιαστικά ακριβής και τσεκουράτη.
Από την έναρξη της που φτύνει τον Βαρουφάκη, μέχρι το τέλος της που συμβουλεύει τους Ιταλούς να μην κάνουν αυτά που ο ίδιος έκανε το '15, ο Αλέξης διατρέχει το σύνολο των ιδεών του και των πολιτικών του επιλογών, ακυρώνοντας τες όλες μία-μία με σατανική μεθοδικότητα. Δεν αναφέρομαι μόνο στα κομμάτια της συνέντευξης που πήραν δημοσιότητα όπως το mea culpa για το δημοψήφισμα, όπως την πρόθεση του να καταθέσει υπέρ του Γεωργίου στο δικαστήριο ή στην κατηγορηματική του διαβεβαίωση ότι δεν θα αυξηθούν οι συντάξεις. Τα πιο ωραία είναι τα άλλα, που χάθηκαν μέσα στον κουρνιαχτό του Μακεδονικού.
Διαβάστε την, πρόκειται για μνημείο πολιτικού αυτοεξευτελισμού. Κατηγορεί του «παλιούς» ότι απέτυχαν στο πρόγραμμα διότι δεν ήταν τόσο καλοί μεταρρυθμιστές όσο αυτός, αποθεώνει τον ΟΟΣΑ και την εργαλειοθήκη του, υμνολογεί πάνω στα θηριώδη υπερπλεονάσματα που πετυχαίνει, εξηγεί ότι αυτός θα ένοιωθε πολύ ασφαλέστερος αν έμενε το ΔΝΤ στη χώρα, γλύφει ντροπιαστικά τους Γερμανούς βουλευτές που έχουν προβληματισμούς για την ελάφρυνση του χρέους μας. Πρόκειται για την άνευ όρων παράδοση του, σε κείνους που μέχρι προχθές κατακεραύνωνε στις πλατείες και τις συνεντεύξεις του.
Δεν στέκομαι τόσο πολύ στα επί μέρους κομμάτια της συνέντευξης, όσο σ' αυτό που αποπνέει ως σύνολο, ως δομή σκέψης. Σας πληροφορώ ότι θα την υπέγραφαν δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Γιάννης Στουρνάρας και η Μιράντα Ξαφά. Πρόκειται για την επιτομή της ξεφτίλας τους, για την αποθέωση της αυτοδιάψευσης τους. Κατά τούτο, πρόκειται και για απαύγασμα πολιτικού θράσους. Οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα 'πρεπε να κορνιζώσουν την συνέντευξη και να την κρεμάσουν στα γραφεία τους. Για να αντιληφθούν ότι ο μικρός Αλέξης και η παρέα του, έχει από καιρό μετατρέψει το κόμμα τους σε προσωπικό βιλαέτι δίχως την παραμικρή ιδεολογική ή πολιτική αρχή, που υπηρετεί απλώς τον αρχηγό. Ωραία αριστερά…
