Ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργήσει έναν νέο φορέα της κεντροαριστεράς, επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να αλώσει το ΠΑΣΟΚ και να κρύψει κάτω από το χαλί την προσωπική του οικτρή αποτυχία. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που δεν έχει ο ίδιος την πρωτοβουλία των κινήσεων. Όλα εξαρτώνται από το τι θα αποφασίσουν οι βαρονίες του ΠΑΣΟΚ.
Η «συμπόρευση» είναι ένα σενάριο που προετοιμάζεται προσεκτικά από τον Σεπτέμβριο του 2015. Μέχρι και εφημερίδα εξέδωσαν για να υποστηρίξουν αυτή την πολιτική. Η κεντρική ιδέα ήταν απλή: Μετά από την «απόλυση» των «ακραίων της Αριστεράς» ο Αλέξης ο Τσίπρας θα πέταγε από πάνω του την κόκκινη προβιά και θα σήκωνε το λάβαρο της σοσιαλδημοκρατίας. Δεν ήθελε πολύ. Τον χώριζε μόλις ένας Καμμένος δρόμος από αυτή την ιστορική επιλογή.
Και χωρίς να το καταλάβει τον βρήκε το 2019. Διότι ο Καμμένος αποδείχτηκε λίγο δύσκολος στην χώνεψη. Ωστόσο, πάει κι αυτός! Τώρα που απαλλάχτηκε και από τον Πάνο τον Καμμένο, αυξάνοντας επικίνδυνα τον αριθμό των πεσόντων στο μνημείο των πρώην συνεργατών του, μπορεί να φλερτάρει και πάλι με την ιδέα της νέας κεντροαριστεράς.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έχει εξασφαλίσει εδώ και καιρό την σύμφωνη γνώμη των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι βλέπουν στο πρόσωπό του ένα καλό πολιτικό παράδειγμα μετανοημένου αριστερού που μπορούν να το επιδεικνύουν ανά την Ευρώπη, όπως ακριβώς θα έκανε πριν μερικές δεκαετίες και ένας ιδιοκτήτης τσίρκο με ένα σπάνιο είδος ζώου. Το έπαθλο για τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες από την συνεργασία τους με τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι οι λίγες θέσεις στο Ευρωκοινοβούλιο (όχι ότι είναι ευκαταφρόνητες), αλλά η επίδειξη της νίκης τους επί της Αριστεράς. Είναι λοιπόν διασταυρωμένο ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει δεχτεί πολλαπλές πιέσεις από το εξωτερικό για να δεχτεί το σενάριο της συμπόρευσης.
Αν δεν υπήρχε η Φώφη Γεννηματά στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ο κ. Τσίπρας θα είχε ήδη καταφέρει τον στόχο του με την βοήθεια και ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλά και μόνο ένας σταθμός στην πολιτική ιστορία του κ. Τσίπρα, είναι γι αυτόν ο απόλυτος στόχος. Έχοντας αποκηρύξει την Αριστερά και αδυνατώντας να πείσει τον οποιονδήποτε στον μεσαίο χώρο (εκτός ελαχίστων και γνωστών εξαιρέσεων), του μένει μόνο το ΠΑΣΟΚ. Για να το θέσουμε και διαφορετικά, αν το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να υφίσταται, δημιουργείται αυτόματα ένα υπαρξιακό πρόβλημα στον κ. Τσίπρα. Αν δεν είναι Αριστερός, δεν είναι και κεντρώος, τι άλλο μπορεί να είναι πέρα από ΠΑΣΟΚ; Κι επειδή είναι δύσκολο να κτυπήσει την πόρτα της Φώφης και να ζητήσει γίνει μέλος στο Κίνημα, το πιο πιθανό είναι να δημιουργήσει έναν νέο πολιτικό φορέα και να επιχειρήσει να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ με την προσχώρηση κορυφαίων στελεχών του στην νέα του αυτή προσπάθεια. Στον νέο ΣΥΡΙΖΑ!
Μόνο που το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μία απλή ιδέα. Είναι μια συνάθροιση στελεχών με μεγάλη πολιτική εμπειρία που φτάνει στα όρια του επαγγελματισμού. Αυτά τα στελέχη θα αποφασίσουν με γνώμονα την δική τους πολιτική επιβίωση και όχι με βάση τι συμφέρει τον κ. Τσίπρα. Και σε αυτή την φάση ο κ. Τσίπρας δεν μοιάζει να είναι ο ηγέτης εκείνος που θα μπορούσε να τους φέρει και πάλι στην εξουσία. Σίγουρα όχι αν τα ποσοστά που θα συγκεντρώσει στις εκλογές θα σηματοδοτούν την καταγραφή της πολιτικής του ήττας. Διότι εκλογές θα γίνουν. Είτε εθνικές, είτε Ευρωεκλογές. Η αποδοκιμασία στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα θα καταγραφεί. Αν αυτή είναι μεγάλη, τότε οι Βαρόνοι του ΠΑΣΟΚ θα αναζητήσουν μία άλλη λύση.
Ότι ο κ. Τσίπρας θα σπεύσει να δημιουργήσει ένα άλλο κόμμα, αυτό συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες να συμβεί. Αλλά το αν θα τον ακολουθήσουν ή όχι οι Λαλιωτηδες και οι Παπανδρέου, αυτό θα κριθεί σε δεύτερο χρόνο. Αν και η πρόσφατη τοποθέτηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου θα έπρεπε να τον έχει προβληματίσει. Για ποιόν λόγο, δηλαδή, ο Γεώργιος Παπανδρέου θα πετούσε στα σκουπίδια μία καλή πρόταση για μία θέση στην Ευρώπη. Τι άλλο καλύτερο, δηλαδή, μπορεί να τον περιμένει;
Θανάσης Μαυρίδης
