Του Σάκη Μουμτζή
Ο κ. Γιάννης Μπαλάφας είναι από τους σεσημασμένους μπαρουφολόγους του ΣΥΡΙΖΑ. Με σοβαροφανές ύφος και πομπώδη λόγο εκστομίζει ένα μείγμα κοινοτοπιών και α-νοησιών.
Προχθές, πριν επικαλεστεί την θεωρία της «στραβής», είπε κάτι που επικαλύφθηκε από την «πρωτότυπη» θεωρία του. Δήλωσε: «τα στοιχεία που προσκόμισε στην Βουλή ο Ν.Τόσκας, δείχνουν όχι μια έξαρση της εγκληματικότητας, αλλά μια αντιμετώπιση της παραβατικότητας με έναν σχετικά αποτελεσματικό τρόπο».
Όλα τα λεφτά στο επίρρημα «σχετικά.» Ο κ. Μπαλάφας, που τυγχάνει να είναι και υφυπουργός, κρατεί και μια «πισινή». Τον ενδιαφέρει να δείξει πως το οικείο υπουργείο, κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, σύμφωνα με την πάγια έκφραση των επαγγελματιών της πολιτικής. «Λάθη γίνονται, αλλά γενικώς πάμε καλά».
Αν σταματούσε εδώ την δήλωση του, θα λέγαμε απλώς πως ζει στον γνωστό κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος. Σε αυτόν τον κόσμο τα πάντα βαίνουν, σχετικώς, καλώς.
Δεν υπάρχουν μπαχαλάκηδες, δεν υπάρχουν μολότοφ, δεν υπάρχουν προπηλακισμοί καθηγητών, δεν υπάρχει εγκληματικότητα από τους ευεργετηθέντες από τον Ν. Παρασκευόπουλο. Σημασία έχουν τα στοιχεία του Τόσκα.
Τον κατανοώ και του δίνω τα γνωστά ελαφρυντικά. Αυτό όμως με την «στραβή» τι ήθελε και το είπε; Τι προσπάθησε να κάνει; Να εξηγήσει με τον νόμο των πιθανοτήτων τον θάνατο ενός ενδεκάχρονου παιδιού; Και τελικά τι απέδειξε;
Σίγουρα απέδειξε την πολιτική ανεπάρκεια του και, κυρίως, έναν κομματικό φανατισμό που του προξένησε τον φόβο μήπως σε ένα, ομολογουμένως, ατυχές συμβάν δοθεί πολιτική διάσταση. Μήπως υπάρξουν πολιτικές συνέπειες για το κόμμα του. Και επειδή ο φανατισμός και ο κομματικός πατριωτισμός επηρεάζουν την κρίση του ανθρώπου, ο υφυπουργός με την δήλωση του αυτή δημιούργησε πολιτικό ζήτημα εκ του μη όντως.
Σε αυτές τις περιπτώσεις καλόν είναι οι πολιτικοί να κρατούν το στόμα τους κλειστό. Είναι στιγμές πένθους και θλίψης. Ο,τιδήποτε πουν πέραν από την έκφραση της αυτονόητης λύπης τους, θα είναι και μάταιο και α-νόητο. Είναι δείγμα της ωριμότητας του πολιτικού να ξέρει πότε θα σιωπήσει.
Δυστυχώς, ο κ.Γ.Μπαλάφας βγήκε στο «γυαλί», έπρεπε κάτι να πει και τελικά τα όσα είπε απέβησαν σε βάρος του. Η θέση του επιδεινώθηκε όταν, μη συναισθανόμενος την σοβαρότητα του συμβάντος, χρησιμοποίησε μια, καφενειακού επιπέδου, έκφραση.
Δηλαδή, αντί να μιλήσει για «στραβή», θα μπορούσε να αναφερθεί σε μιαν άτυχη στιγμή. Ούτε ο Κορκονέας δεν χρησιμοποίησε την λέξη «στραβή», καθώς ο Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός από εξοστρακισμό της σφαίρας, όπως ανέφερε η έκθεση της Ιατροδικαστικής υπηρεσίας Αθηνών.
Επιμύθιον. Η αυτοσυγκράτηση και η επίγνωση των καταστάσεων, προφυλάσσουν ένα δημόσιο πρόσωπο από τις κακοτοπιές που αμαυρώνουν την εικόνα του. Βέβαια, ο συγκεκριμένος υφυπουργός έχει πει κατά το παρελθόν πολλά. Απλώς, τώρα προσέθεσε ακόμα ένα στην τροπαιοθήκη του.
ΥΓ. Απορία του αναγνώστη. «Έπρεπε να γράψεις ολόκληρο άρθρο για τον Μπαλάφα»; Απάντηση. Κάθε φορά που παρουσιάζονται φαινόμενα ανεπάρκειας και προκλητικότητας του πολιτικού προσωπικού, οφείλουμε να τα αναδεικνύουμε και να τα στηλιτεύουμε.
