Ας πούμε ότι ο Αλέξης συμφωνεί σε όλα με Γερμανούς και ΔΝΤ, όπως συνήθως κάνει. Παρακάτω; Σύμφωνα με τους κυβερνητικούς το μενού έχει στην συνέχεια ανάπτυξη. Θα τρώμε με χρυσά κουτάλια. Η αγορά, πάντως, άλλα πιστεύει: Οικονομική ασφυξία και αδιέξοδα. Για να μπορέσουμε να γυρίσουμε το τιμόνι δεν αρκεί μία συμφωνία. Χρειάζεται άλλη κυβέρνηση!
Το πρώτο και το σημαντικότερο είναι ότι πρέπει να υπάρξει συμφωνία. Αυτό δεν είναι «διαπραγματεύσιμο». Μόνο ένας τυχοδιώκτης θα έπαιζε στα ζάρια το μέλλον της χώρας. Το πρόβλημα, πάντως, αρχίζει και δημιουργείται από την επόμενη ημέρα της συμφωνίας! Όπως ακριβώς συνέβη και μετά από την υπογραφή του τρίτου μνημονίου! Κι αυτό διότι η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει μεταρρυθμιστικές πολιτικές. Μπορεί να τις ψηφίζει, αλλά δεν τις πιστεύει.
Ποιος νοιάζεται; Οι κυβερνητικοί είναι ευχαριστημένοι που με τον τρόπο αυτόν γεμίζει με πρόσθετο χρόνο η κλεψύδρα της παραμονής τους στην εξουσία και οι Γερμανοί που κλωτσάνε το μπαλάκι λίγο πιο πέρα, τουλάχιστον μέχρι την διεξαγωγή των δικών τους εκλογών. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι αν κάποιος θα έπρεπε να νοιάζεται αυτοί είμαστε εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας…
Είναι φανερό σε όλους ότι η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να τραβήξει για πολύ καιρό ακόμη. Αν υπάρχουν μερικές πιθανότητες να αποφύγουμε τα χειρότερα, αυτές πηγάζουν από ένα και μόνο σενάριο: Ότι ο Κυριάκος παίρνει γρήγορα την εξουσία και με τις πολιτικές του φέρνει στην χώρα μία κοσμογονία μεταρρυθμίσεων. Αλλά και πάλι η κατάσταση θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Όταν κάθε συνταξιούχος «συντηρείται» από 1,27 εργαζόμενους, δεν προσφέρονται μαγικές λύσεις. Όταν η χώρα χρειάζεται επειγόντως επενδύσεις άνω των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, δεν προσφέρονται μαγικές λύσεις. Όταν τα κόκκινα δάνεια τείνουν να ξεπεράσουν τις καταθέσεις, τότε αναζητάς πολλά περισσότερα απ' όσα θα μπορούσε να κάνει ακόμη κι ένα μαγικό ραβδάκι.
Χρειαζόμαστε μία νέα ικανή κυβέρνηση και μάλιστα γρήγορα, χρειαζόμαστε μεγάλη τύχη και ένα εθνικό σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Και στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει μέρος της λύσης, ανεξάρτητα αν αυτή την στιγμή είναι μέρος του προβλήματος. Εθνικό σχέδιο χωρίς την συμμετοχή και της Αριστεράς δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αυτό το σχέδιο θα πρέπει να εξασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα για τα επόμενα χρόνια και ταυτόχρονα να αποτελέσει ένα συμβόλαιο τιμής με τους ξένους επενδυτές.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει τρεις επιλογές: Η πρώτη είναι να προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο, μέχρι να δει αν θα τον ευνοήσουν οι εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη. Σε αυτή την περίπτωση θα δει τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις να υποχωρούν περισσότερο και θα κληθεί να διαχειριστεί μία ιδιαίτερα στενάχωρη κατάσταση στον χώρο της Οικονομίας. Χώρια το γεγονός ότι το κλίμα στην Ευρώπη δεν είναι υπέρ των πολιτικών του φίλων. Η δεύτερη επιλογή του είναι να καταφύγει σε ένα τέχνασμα τύπου «δημοψηφίσματος», αλλά το 2017 δεν είναι 2015. Η τρίτη του επιλογή είναι να προσφύγει άμεσα στις κάλπες. Με τον τρόπο αυτόν θα διατηρήσει ένα καλό ποσοστό και θα έχει στην συνέχεια τον χρόνο να ανασυγκροτήσει το κόμμα του. Αλλά και καλές πιθανότητες για να αντιμετωπίσει έγκαιρα την προσπάθεια ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ. Να παραμείνει, δηλαδή, ο κυρίαρχος στον χώρο της κεντροαριστεράς.
Για τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη οι δύο πρώτες επιλογές είναι οι μόνες που υπάρχουν. Η απώλεια της εξουσίας θα έχει ως άμεση συνέπεια να χάσουν τα προνόμιά της, τα οποία και απολαμβάνουν αδηφάγα. Για τον Αλέξη Τσίπρα η τρίτη επιλογή είναι η μόνη που μπορεί να τον οδηγήσει στην προσωπική του πολιτική επιβίωση. Και γι'' αυτό τον λόγο και έχει στο τέλος πιθανότητες! Επειδή ο Αλέξης ξέρει ότι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που έχει σήμερα η Αριστερά είναι η δική του φήμη και πελατεία. Όσο μένει στην εξουσία η περιουσία εξαϋλώνεται προς όφελος των μελών του κόμματος που χαίρουν κρατικών αξιωμάτων ή έστω απλά των μισθών του δημοσίου. Το κεφάλαιο αυτό όμως θα χαθεί πολύ γρήγορα! Αντίθετα, το πέρασμά του στην αντιπολίτευση θα του δώσει την δυνατότητα να συγκροτήσει σταδιακά μία νέα ομάδα συνεργατών, ικανή να του προσφέρει στο μέλλον όσα δεν μπόρεσε να προσφέρει στην κυβέρνησή του η σημερινή φρουρά των Πραιτοριανών.
Οι πρόωρες εκλογές είναι το τελευταίο χαρτί που έχει στα χέρια του ο Αλέξης Τσίπρας. Αν η πιθανότητα των πρόωρων εκλογών παιζότανε σήμερα στο στοίχημα, θα έδινε μία εξαιρετικά μικρή απόδοση. Κι αυτό διότι όλοι προσλαμβάνουν την αίσθηση των πιθανοτήτων μέσα από την φωνή του πλήθους, των στελεχών και των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί είναι λογικό να μην θέλουν να ακούσουν την λέξη εκλογές. Ο Αλέξης Τσίπρας, όμως, δεν είναι το πλήθος, είναι ο χειραγωγός του. Αν δεν έκανε το δημοψήφισμα του 2015, δεν θα μπορούσε να περάσει το τρίτο μνημόνιο. Κι έτσι επιβίωσε έναντι των εσωκομματικών του αντιπάλων. Αν επιλέξει τώρα να παραμείνει στην εξουσία και να ακολουθήσει μία πολιτική που δεν είναι διατεθειμένος να υπηρετήσει, αυτή των μεταρρυθμίσεων, θα χάσει την μάχη στην κοινωνία και στο κόμμα του. Κι αυτό θα είναι το πρώτο του μεγάλο λάθος στην πραγματικά θαυμαστή πολιτική του πορεία…
Θανάσης Μαυρίδης
