Του Χάρη Μ. Τσιλιώτη*
Το θέμα της σύλληψης και παραπομπής σε δίκη των 2 Ελλήνων στρατιωτικών στην Τουρκία δημιουργεί σε όλους μας εύλογα, πολλά και μεγάλα ερωτήματα. Συγκεκριμένα:
Πρώτον, από αυτά που γνωρίζουμε από στρατιωτικούς κύκλους τέτοιου είδους περιστατικά, δηλ. να εισέρχονται για λίγα μέτρα στρατιώτες και από τις δύο πλευρές εντός της επικράτειας της άλλης χώρας, δεν είναι ασυνήθη στην περιοχή του Έβρου, μένουν, όμως, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και επιλύονται σύντομα. Αυτό το περιστατικό όχι μόνο πήρε δημοσιότητα αλλά οδήγησε και στην σύλληψη των δύο Ελλήνων.
Δεύτερον, εάν οι δύο Έλληνες αξιωματικοί δεν είχαν επίγνωση ότι βρίσκονται σε Τουρκικό έδαφος, όπως ισχυρίζονται, γιατί δεν προέβαλαν αντίσταση κατά την σύλληψή τους από Τούρκους στρατιωτικούς την στιγμή μάλιστα που ήταν οπλισμένοι και έκαναν περιπολία; Θεωρούσαν ότι βρίσκονταν εντός ελληνικού εδάφους και άφησαν τους Τούρκους να τους συλλάβουν; Τότε τι νόημα έχουν οι περιπολίες στον Ελληνικό στρατό, όταν οπλισμένοι στρατιώτες αφήνονται να συλλαμβάνονται εντός ελληνικού εδάφους από Τούρκους στρατιωτικούς; Δεν έχουν εκπαιδευθεί οι Έλληνες στρατιώτες για ανάλογα περιστατικά;
Τρίτον, υπό ποίες συνθήκες έγινε η σύλληψή τους; Έπεσαν σε ενέδρα Τούρκων στρατιωτών, οι οποίοι ήταν καταφανώς περισσότεροι ούτως ώστε να είναι αδύνατη οποιαδήποτε αντίδραση; Εάν ήταν τόσο περισσότεροι και είχαν στήσει ενέδρα στους Έλληνες, πώς ήξεραν οι Τούρκοι ότι θα εισέρχονταν παράνομα στο έδαφός τους δύο Έλληνες στρατιωτικοί ούτως ώστε να είναι καλά προετοιμασμένοι για να τους αιφνιδιάσουν και να τους συλλάβουν, χωρίς αυτοί να προβάλουν καν αντίσταση; Μήπως η ενέδρα ήταν παγίδα ή κάτι άλλο;
Τέταρτον, οι Έλληνες στρατιώτες εμφανίζονται με καλυμμένα τα πρόσωπα. Γιατί; Το κάνουν οι ίδιοι, γιατί ντρέπονται; Εάν ντρέπονται που συνελήφθησαν από τους Τούρκους, τότε δεν αξίζουν να υπηρετούν στον Ελληνικό Στρατό. Εάν το απαιτούν οι Τούρκοι, ποιος ο λόγος; Για να μην δει ο κόσμος ότι έχουν ξυλοκοπηθεί; Τότε μιλάμε για βασανιστήρια εναντίον αλλοδαπών και μάλιστα στρατιωτικών, που σημαίνει βάναυση παραβίαση στοιχειωδών κανόνων του οικουμενικού Διεθνούς Δικαίου προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου, που επισύρει μέγιστη διεθνή ευθύνη της Τουρκίας.
Και εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα για την ελληνική Κυβέρνηση: Από ό,τι γνωρίζουμε οι Έλληνες συλληφθέντες έχουν επικοινωνήσει ως έχουν δικαίωμα κατά το Διεθνές Δίκαιο με το Ελληνικό Προξενείο της Αδριανούπολης που τους έχει παράσχει νομική συνδρομή. Συνεπώς η ελληνική πλευρά γνωρίζει και τους ισχυρισμούς τους και τα πειστήρια που επικαλούνται ότι διαθέτουν για την υπεράσπισή τους. Τότε γιατί η ελληνική κυβέρνηση μας αφήνει στο σκοτάδι; Γιατί δεν δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις στα παραπάνω; Γιατί δεν αντιδρά, εάν οι Έλληνες στρατιώτες έχουν υποστεί βασανιστήρια, έστω και περιορισμένης έκτασης; Και εάν όντως έχουν υποστεί βασανιστήρια, μπορεί να σταθεί αυτή η σιωπηλή Κυβέρνηση χωρίς να γίνει σεισμός;
Υπάρχουν και άλλα πολλά ερωτήματα που τίθενται αλλά ο χώρος δεν επιτρέπει να εκτεθούν με λεπτομέρειες. Η συγκυρία κατά την οποία εκδηλώθηκε αυτό το επεισόδιο είναι τουλάχιστον πονηρή, δηλ. λίγους μήνες μετά την επεισοδιακή επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου στην Ελλάδα και με τους 8 Τούρκους στρατιωτικούς ακόμη στην χώρα μας. Είναι σαφές ότι ο Σουλτάνος έχει πάρει προσωπικά το θέμα των 8 Τούρκων, θεωρώντας ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός τον ενέπαιξε και εξαπάτησε όταν τον Ιούλιο του 2015 τον διαβεβαίωνε ότι σε 15 το πολύ 20 ημέρες οι 8 θα έχουν εκδοθούν στην Ελλάδα.
Μετά από αυτά και το τελευταίο για σήμερα ερώτημα; Μήπως η υπόθεση των 2 Ελλήνων στρατιωτικών οδηγήσει τελικά στην εκτόνωση της οργής του Erdogan και της εμμονής του να εκδοθούν οι 8 στην Ελλάδα, που αντί να προκαλέσει την ξεκάθαρη απάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού ότι η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου και η Δικαιοσύνη ανεξάρτητη, προκαλεί τον κατευνασμό και εν τέλει την ικανοποίησή του; Δεν ξέρω εάν η ερώτηση είναι ρητορική, αλλά εάν είναι αυτό που όλοι υποθέτουμε οδηγεί τελικά στον χειρότερο εξευτελισμό που έχει δεχθεί η χώρα μας από την Τουρκία από την εποχή της κρίσης των Ιμίων.
*Ο κ. Χάρης Μ. Τσιλιώτης είναι Επίκουρος Καθηγητής Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
