Του Σάκη Μουμτζή
Αξίωμα :Το χειρότερο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας είναι καλύτερο, από το καλύτερο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανακοίνωση του σχηματισμού της «σκιώδους» κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έδωσε την ευκαιρία στους «γνωστούς αντιρρησίες» του διαδικτύου – που οι περισσότεροι από αυτούς, ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται να την ψηφίσουν – να καταθέσουν αμέσως τις διαφωνίες τους. Σε άλλους δεν άρεσαν τα πρόσωπα και σε άλλους οι αρμοδιότητες τους. Να'' χαμε να λέγαμε.
Θα μπορούσα να μην δώσω συνέχεια σε αυτές τις γκρίνιες λέγοντας το κοινότοπο επιχείρημα «αυτούς έχει ο Κυριάκος, αυτούς βάζει.» Επιχείρημα όμως διόλου τιμητικό και για την Νέα Δημοκρατία, αλλά και για τα στελέχη της που άντεξαν την δύσκολη περίοδο 2012-2014.
Μια « σκιώδης» κυβέρνηση, είναι προφανές, πως δεν κρίνεται καθ΄ εαυτήν, αλλά συγκρινόμενη με την κυβέρνηση που αντιπολιτεύεται. Γίνεται δηλαδή συγκεκριμένη προσωπική σύγκριση του σκιώδους υπουργού με τον αντίστοιχο του υπουργό της κυβέρνησης. Ο Α. Γεωργιάδης με τον Π. Καμμένο, η Ντ. Μπακογιάννη με τον Γ. Σταθάκη, ο Γ. Κουμουτσάκος με τον Ν. Κοτζιά, κ.ο.κ. Έτσι βγάζουμε και τα συμπεράσματα μας. Με καθαρό μυαλό, χωρίς μεμψιμοιρίες και ηττοπαθή σχόλια.
Είναι γνωστό πως στην πολιτική δεν επιλέγουμε πάντα τους άριστους, τους καλύτερους, αλλά πολλές φορές τους λιγότερο κακούς που τους προτιμούμε από τους χείριστους. Στην προκειμένη περίπτωση της «σκιώδους» νεοδημοκρατικής κυβέρνησης υπάρχουν και καλοί υπουργοί που άφησαν έργο στην προηγούμενη υπουργική θητεία τους και μέτριοι, που όμως είναι απείρως καλύτεροι από τους υπουργούς της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ—ΑΝΕΛ. Έτσι σκέφτεται ο ψηφοφόρος, έτσι λειτουργεί η πολιτική.
Αλλά και ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, αν θέλει βέβαια να γίνει πρωθυπουργός, πρέπει να λάβει υπ΄ όψη του, στο σχετικό εγχείρημα, και τις ισορροπίες μέσα στο κόμμα του. Δεν είναι δυνατόν να τις αγνοήσει. Γιατί η Νέα Δημοκρατία, σήμερα, μπορεί να έχει «βαρώνους» και «κόμησσες» που δεν έχουν όμως βαρωνίες και κομητείες όπως στο παρελθόν, αλλά η παρουσία τους είναι αναγκαία για την ενότητα του κόμματος στον δρόμο προς την νίκη.
Εξάλλου, κανένας αρχηγός κόμματος δεν μπορεί να δρα, αποκλειστικά, σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις, αλλά συνθέτει απόψεις και εκφράζει την συνείδηση της παράταξης του συνολικά. Τόσο στην χάραξη της πολιτικής γραμμής, όσο και στην επιλογή των υπουργών της «σκιώδους» κυβέρνησης του. Άλλωστε η Νέα Δημοκρατία είναι ένα μαζικό κόμμα πολιτικής ενότητας και όχι μια σέχτα που υπερασπίζεται την απόλυτη αλήθεια.
Ηγέτης είναι αυτός που γνωρίζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται και που είναι conditio sine qua non για την διατήρηση της κομματικής ενότητας. Μόνον οι δύο πατριάρχες των κομμάτων τους, οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου, έθεταν αυτοί, κατά την κρίση τους, το πλαίσιο και διαμόρφωναν τους κανόνες. Οι επίγονοι τους ήταν υποχρεωμένοι να το σεβαστούν και γι΄ αυτό τα κόμματα τους είχαν ιστορική συνέχεια.
Σήμερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ένα βήμα πριν από την νίκη, δεν μπορεί να διακυβεύσει την συνοχή της Νέας Δημοκρατίας λειτουργώντας με αποκλεισμούς και προσωπικές προτιμήσεις. Αναμφίβολα, η «σκιώδης» κυβέρνηση του παρόντος και η πραγματική κυβέρνηση του αύριο, είναι δική του ευθύνη, με την συνεκτίμηση όμως πολλών παραγόντων. Υπό αυτό το πρίσμα η «σκιώδης» κυβέρνηση είναι μια επιτυχημένη κίνηση.
Προς τους μεμψιμοιρούντες φίλους της Νέας Δημοκρατίας, που επιζητούν διακαώς την ανανέωση του κόμματος τους, έχω να πω, ότι η ανανέωση δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι επιβεβλημένη, στον βαθμό που βοηθεί στην καλύτερη λειτουργία της παράταξης και της κυβέρνησης, στον βαθμό που παντρεύει την εμπειρία με τις φρέσκες ιδέες.
Άλλωστε στα δημοκρατικά πολιτεύματα εμείς με την ψήφο μας αποφασίζουμε για τους εκπροσώπους μας στο κοινοβούλιο.
