Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την εξουσία διότι κατάφερε να περάσει στον ελληνικό λαό ένα πανίσχυρο μήνυμα: «Θα σκίσω τα μνημόνια». Μέσα στις τέσσερις αυτές λέξεις ήταν ενσωματωμένα και συμπυκνωμένα όλα τα λαϊκά αιτήματα της ανώμαλης εκείνης περιόδου. Η καταπολέμηση της φτώχειας, της εθνικής αναξιοπρέπειας και της έλλειψης προοπτικής. Ο Κυριάκος κέρδισε σαρωτικά επίσης, μ' ένα άλλο πανίσχυρο μήνυμα: «Θα μειώσω τους φόρους». Σ' αυτό είχε ενσωματωθεί η απαίτηση των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης να πάψει το κράτος να καρπώνεται τους κόπους τους, να πάψουν οι υπέρμετρες επιβαρύνσεις και να περισσέψουν λεφτά για την ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων εργασίας.
Τα δυο αυτά συνθήματα έκαναν την δουλειά τους και ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους. Ο Τσίπρας πλήρωσε την διάψευση αυτού που υποσχέθηκε. Πέντε σχεδόν χρόνια μετά την άνοδο του, στάθηκε ανίκανος να αντικαταστήσει το παλιό (και καταρρακωμένο απ' τον ίδιον) μήνυμα του με κάτι καινούριο και ελκυστικό. Ο Κυριάκος ξεκίνησε την θητεία του δίχως τις παλινωδίες του προκατόχου του. Οι πρώτες του ενέργειες ήταν ακριβώς πάνω στις ράγες αυτού που είχε υποσχεθεί και αυτό προφανώς του πιστώνεται.
Όμως οι μήνες περνούν, οι συνθήκες αλλάζουν διαρκώς και ήδη τα δυο μεγάλα κόμματα πρέπει να είναι στην αναζήτηση του καινούριου μηνύματος που θα κρίνει την μελλοντική πολιτική κυριαρχία στην χώρα. Η διαφορά των δύο είναι πως ο ένας διαθέτει τόσο το καρπούζι όσο και το πεπόνι για να φτιάξει το μήνυμα του όπως το θέλει, ενώ ο άλλος περιμένει την στραβή μαχαιριά του αντιπάλου για να το ανακαλύψει. Πάντα έτσι συμβαίνει, οι κυβερνήσεις έχουν το πάνω χέρι και οι αντιπολιτεύσεις στήνουν ενέδρες στις γωνίες, απλώς τώρα το πράγμα είναι πιο ξεκάθαρο από κάθε άλλη φορά.
Δεν έχω εικόνα για τις σκέψεις του Κυριάκου και του επιτελείου του, έχω όμως σαφή εικόνα για τα βράχια στα οποία πάει να προσαράξει (πάλι) ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κυριάκος έχει δυνητικά αρκετές επιλογές μέσα στα επόμενα δυο χρόνια (εγώ επιμένω ότι οι εκλογές πρέπει να γίνουν μέσα στο 2021), από την συσπείρωση στο πρόσωπο του για τις εθνικούς κινδύνους μέχρι την συνέχιση της αναπτυξιακής προσπάθειας της οικονομίας. Ο Αλέξης από την άλλη, φαίνεται ήδη να μην έχει ιδέα τι θα υιοθετήσει στην θέση του «σκίζω τα μνημόνια». Η σύντομη αντιπολιτευτική του πορεία δείχνει άνθρωπο που δεν ψάχνει για κάτι καινούριο, αλλά βαδίζει πάνω στην παλιά του συνταγή.
Βεβαίως, αν η κυβέρνηση κάνει κάποιο μεγάλο λάθος θα δώσει από μόνη της στον Αλέξη το σύνθημα για να την πολεμήσει και να ξαναδιεκδικήσει την εξουσία. Αν όμως πορευτεί με σύνεση, με επαγρύπνηση απέναντι σε αστοχίες και με σχέδιο, είναι προφανές ότι θα αφήσει τον Τσίπρα να ψάχνεται δίχως ελπίδα. Εδώ οι Συριζαίοι δεν έδειξαν διάθεση να κάνουν έστω μια στοιχειώδη ανάλυση για τα αίτια της ήττας τους, θα καταφέρουν να φτιάξουν καινούριο όραμα, να το μετουσιώσουν σε μήνυμα και να το κάνουν πλειοψηφικό στην κοινωνία; Ούτε με σφαίρες.
