Του Λυκούργου Λιαρόπουλου
Αν εξαιρέσουμε το πρόσφατο πολιτικό «εφεύρημα» περί «Ακροδεξιού Μητσοτάκη», είναι, φαντάζομαι, κοινή η αντίληψη πως ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης κατατάσσεται στους κύκλους των μετριοπαθών Κεντροδεξιών πολιτικών. Θυμίζω την συσχέτισή του με τον κ. Μακρόν, αλλά και συχνές αναφορές του ευρωπαϊκού Τύπου.
Η Κεντροδεξιά σήμερα στην Ευρώπη βρίσκεται σε πτώση, αλλά το αντίπαλο δέος δεν είναι, ως συνήθως, η όποια Αριστερά, αλλά η ακραία εθνικιστική και ξενοφοβική δεξιά των Ορμπάν, Σαλβίνι και των Αυστριακών και Γερμανών ομοϊδεατών τους. Παρά ταύτα, η κυρίαρχη πολιτική παράταξη εξακολουθεί να εμφορείται από τις ιδέες της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις οποίες στηρίζεται ένα Κοινωνικό Κράτος που ποτέ δεν υπήρξε πιο γενναιόδωρο.
Ο Μητσοτάκης σήμερα αντιμετωπίζει μία κατάσταση με την οποία «ταιριάζει» η ιδεολογική και πολιτική του «αρματωσιά». Η Κεντροδεξιά πολιτική της έμφασης στην «παραγωγή πριν τη διανομή» είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η χώρα. Αντίθετα, ο Τσίπρας, όταν ανέλαβε, είχε να αντιμετωπίσει κατάσταση «κόντρα» στη δική του ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση, αφού έπρεπε να «κόψει» αντί να «δώσει». Και κόβοντας αδέξια, σκότωσε την οικονομία, με την οποία, άλλωστε, ποτέ δεν είχε και πολύ καλές σχέσεις.
Η σημασία ενός πρωθυπουργού και μίας κυβέρνησης που θα βρίσκεται σε αρμονία με τις χώρες που ως τώρα συνέβαλαν στη σωτηρία μας είναι μεγάλη. Η αντιπαλότητα έως «έχθρα» με την οποία αντιμετωπίσαμε, σε επίπεδο κυβέρνησης, την Ευρώπη και τους «Θεσμούς» που μας έσωσαν από την πτώχευση, ήταν μία «γελοιότητα» την οποία επιβραβεύσαμε με ένα τρανό «ΟΧΙ», άσχετα αν αυτό έγινε ΝΑΙ για προφανείς λόγους. Επί τρία χρόνια ο Τσίπρας κυβερνά τη χώρα, παίζοντας τάχα «κατενάτσιο» σε ένα παιγνίδι όπου η χώρα δέχεται απανωτά «γκολ». Κάθε σοβαρή Ομάδα θα τον είχε… απολύσει.
Ο Μητσοτάκης δεν θα έχει κανένα τέτοιο πρόβλημα. Η πολιτική και οικονομική του φιλοσοφία εναρμονίζεται με τις πραγματικές ανάγκες της χώρας. Εναρμονίζεται πολιτικά με την κρατούσα πολιτική κουλτούρα της Ευρώπης και, μάλιστα, ενισχύει την υγιή Κεντροδεξιά απέναντι στους ξενοφοβικούς φασίστες της Ακροδεξιάς. Αλλωστε, όπως απέδειξε και η Ελλάδα, αυτοί ποιο καλά τα πάνε με τους «Αριστερούς τύπου ΣΥΡΙΖΑ». Η «κάθαρση» της ΝΔ από τα ακροδεξιά της στοιχεία ολοκληρώθηκε και μάλιστα με τη «βούλα» της συμμετοχής τους στην Κυβέρνηση της Πρώτη Φορά Αριστεράς και στον «περίγυρο» του αριστερού συστήματος εξουσίας.
Η προβλεπόμενη πολιτική αλλαγή χρειάζεται και μία λειτουργική Κεντρώα Παράταξη όπως το ΚΙΝΑΛ. Αντί να βλέπει τον εαυτό του ως εχθρό της ΝΔ, πρέπει να βρει ρόλο ως Κεντροαριστερά -ανάχωμα στην Ακροαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, αντιστρέφοντας την πρόσφατη ιστορία.
*Ο Λυκούργος Λιαρόπουλος είναι Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
