Του Σάκη Μουμτζή
Και από τους Ισπανούς ακούστηκαν καταγγελίες πως Ρώσοι χάκερς επενέβησαν στο δημοψήφισμα της Καταλωνίας, αναπαράγοντας μαζικά και ταυτοχρόνως, ψευδείς ειδήσεις με σκοπό τον επηρεασμό της κοινής γνώμης υπέρ της απόσχισης.
Είχε προηγηθεί η απόπειρα χειραγώγησης του Αμερικανικού εκλογικού σώματος, από Ρώσους χάκερς, με επιτυχές αποτέλεσμα, όπως προκύπτει από την εκλογή του Donald Trump. Ακολούθησε η ίδια τακτική στις Γαλλικές προεδρικές εκλογές υπέρ της Marine Le Pen και στις πρόσφατες Γερμανικές εκλογές υπέρ του ευρωσκεπτικιστικού AfD.
Όλος αυτός ο συντονισμένος διαδικτυακός πόλεμος εναντίον των συστημικών ευρωπαϊκών κομμάτων-- αν λάβουμε υπ΄όψη το συγκεντρωτικό σύστημα άσκησης εξουσίας από τον Putin—δεν μπορεί παρά να διεξάγεται με τις ευλογίες του Κρεμλίνου.
Μα είναι κακό η Ρωσία να θελήσει να αποκτήσει ερείσματα στις Ευρωπαϊκές χώρες; Είναι κακό μια υπερδύναμη να θέλει να προωθήσει τα πολιτικά και τα οικονομικά της συμφέροντα; Μια τόσο ισχυρή χώρα δεν δικαιούται μερίδιο στο παιχνίδι της παγκόσμιας κυριαρχίας;
Όλα αυτά είναι απολύτως αποδεκτά και λογικά, υπό τον όρο πως αυτή η απόπειρα διείσδυσης πραγματοποιείται μέσα από θεμιτές διαδικασίες που επηρεάζουν την κοινή γνώμη και δημιουργούν ομάδες πίεσης υπέρ των Ρωσικών συμφερόντων.
Όταν όμως ενισχύονται απροκάλυπτα μόνον εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που απεργάζονται την διάλυση της Ευρωζώνης και την σταδιακή αποσύνθεση της ΕΕ, και τα άλλα κόμματα γνωρίζουν έναν βρώμικο κυβερνοπόλεμο, τότε δεν μιλούμε για πολιτική διείσδυση, αλλά για πολιτική υπονόμευση της ενοποίησης του Ευρωπαϊκού χώρου.
Είναι ολοφάνερο πως η νέα Ρωσική πολιτική αποβλέπει στην αποδυνάμωση της διαπραγματευτικής θέσης της ΕΕ και στην δημιουργία προβλημάτων συνοχής στο ΝΑΤΟ. Κάτω από αυτό το πρίσμα θα δούμε την θεαματική προσέγγιση Τουρκίας-Ρωσίας και την αγορά των S-400 από την πρώτη.
Ο Putin και η ομάδα που τον περιστοιχίζει, επιθυμούν οι Ευρωπαϊκές χώρες να μην έχουν ενιαία φωνή και να μην τηρούν ενιαία διαπραγματευτική στάση σε όλα τα επίμαχα, μεταξύ των δύο πλευρών, ζητήματα.
Επιδιώκει το Κρεμλίνο να διαπραγματεύεται με κάθε κράτος, χωριστά. Και γι΄αυτό πριμοδοτεί ,με κάθε τρόπο, όλες τις ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις.
Στην Ελλάδα, υπήρξε στην δεκαετία του 2000, μια αφελής προσέγγιση των Ελληνο-Ρωσικών σχέσεων. Η τότε Ελληνική πολιτική ηγεσία μας, επιχείρησε να αναπροσανατολίσει τον πάγιο γεωστρατηγικό προσανατολισμό της χώρας, αγνοώντας τους διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων. Ήταν ένα στρατηγικής σημασίας λάθος, που το πλήρωσε.
Σήμερα, μετά την γελοία πολιτική των Τσίπρα-Βαρουφάκη-Λαφαζάνη, το πρώτο εξάμηνο του 2015, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον, πως ο ζωτικός χώρος της Ελλάδος βρίσκεται στην ΕΕ. Όταν το ξανθό γένος δεν έδινε δανεικά στον Τσίπρα ούτε 5 δισεκατομμύρια δολάρια, την ίδια εποχή οι Ευρωπαίοι μας δάνειζαν, με εξευτελιστικά επιτόκια, 320 δισεκατομμύρια.
Υπάρχουν κάποιες νησίδες περιθωριακών ομάδων που υποστηρίζουν πως προωθούν τα Ρωσικά συμφέροντα. Ανοησίες. Ο Putin έκανε τη στρατηγική επιλογή του. Θεωρεί την Τουρκία τον αδύνατο κρίκο της Νατοϊκής αλυσίδας και προσπαθεί να την προσεταιρισθεί. Σε στρατηγικό επίπεδο η Ελλάδα ποτέ δεν τον ενδιέφερε.
Το ηθικόν δίδαγμα, όλων των παραπάνω: Να διαφυλάξουμε την παραμονή μας στην Ευρωζώνη και την ενοποίηση της ΕΕ, σαν κόρη οφθαλμού. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
