Αυτή τη στιγμή υπάρχει μία και μόνο σταθερά: Η αβεβαιότητα που δημιουργεί το ρευστό περιβάλλον των εξελίξεων στην Ουκρανία. Και είναι απορίας άξιο πως τα χρηματιστήρια «αντέχουν» ακόμη στην προοπτική του χάους. Διότι το χάος στην οικονομία δεν θα το αποφύγουμε. Και θα δούμε και «κανόνια» σίγουρα. Ή αλλιώς, οι κρίσεις και οι μεγάλες χρεοκοπίες είναι μέσα στο παιγνίδι του καπιταλισμού. Αρκεί να μην βρεθεί κανείς κάτω από το βάρος ενός ελέφαντα που καταρρέει.
Μεγάλες επενδύσεις αποτέλεσαν πραγματικό νεκροταφείο κεφαλαίων, λόγω ενός απρόβλεπτου γεγονότος. Και μην πει κανείς ότι οι επενδυτές ήταν ηλίθιοι και δεν προέβλεψαν την κακοτυχία. Πρώτον, δεν υπάρχουν ηλίθιοι επενδυτές. Ίσως υπάρχουν δήθεν επενδύσεις που προσπαθούν να κρύψουν κέρδη από την κοκαΐνη ή το εμπόριο λευκής σαρκός, αλλά κανείς πλούσιος άνθρωπος που έχει βγάλει χρήματα από την πραγματική Οικονομία και όχι από τη μαφία, δεν ξεκινάει για να χάσει τα χρήματά του. Τα χάνει όταν κάποιος απρόβλεπτος παράγοντας ανατρέψει πλήρως τον αρχικό τους σχεδιασμό και αλλάξει τα δεδομένα. Κάτι που θα κάνει τον τραπεζίτη να αποφασίσει να τους πάρει την ομπρέλα εν μέσω καταρρακτώδους βροχής, προκειμένου να μην χάσει ο ίδιος τον ύπνο του και με αποτέλεσμα να χάσουν τελικά οι επενδυτές τα κεφάλαια της επένδυσής τους.
Και ποιος είναι άλλος μεγαλύτερος ανατροπέας καταστάσεων από τον πόλεμο; Για παράδειγμα, έχει κάποιος αναλάβει να παραδώσει σε προκαθορισμένες τιμές κατοικίες ή συγκρότημα γραφείων. Όταν πήρε τη δουλειά έκανε πάρτι, υπολογίζοντας το κέρδος του. Να μην σας πω ότι την επόμενη ημέρα έσπευσε να αλλάξει το αυτοκίνητό του και να χρεωθεί στην τράπεζα για ένα εξοχικό με θέα το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Και έρχεται ο πόλεμος και αλλάζουν όλα! Οι τιμές στα αλουμίνια, στα ξύλα, παντού. Εκείνο που δεν αλλάζει είναι η υποχρέωσή του να παραδώσει το ακίνητο σε μια προκαθορισμένη τιμή. Πρόβλημα!
Κι αυτό είναι ένα και μόνο παράδειγμα. Σκεφτείτε πόσες επιταγές κυκλοφορούν στην αγορά, πόσες υποσχετικές «καλής εκτέλεσης» για το μέλλον που μετατρέπονται σε παγίδες κεφαλαίων; Κερδοφόρα συμβόλαια που από τη μία στιγμή στην άλλη μετατρέπονται σε απλά χαρτιά άνευ άλλης αξίας πέραν αυτής που θα πρόσφερε ο έμπορας για την ανακύκλωσής τους…
Θα πει κάποιος ότι ο πόλεμος αποτελεί ταυτόχρονα και μια μεγάλη ευκαιρία για όσους βρεθούν με προϊόντα που απρόβλεπτα και λόγω της κρίσης αύξησαν την αξία τους. Ή ακόμη περισσότερο, πόσοι γνωστοί μεγιστάνες δεν έκαναν τα πολλά χρήματά τους εκμεταλλευόμενοι τις «ευκαιρίες» του πολέμου και αναδεικνύοντας τις «αρετές» του τυχοδιωκτισμού; Αλλά τυχοδιώκτης δεν μπορεί να είναι ο καθένας από εμάς. Ή είναι κανείς ή δεν είναι…
Οι περισσότεροι φυσιολογικοί άνθρωποι, πάντως, θα χάσουν από τον πόλεμο. Οι κοινωνίες χάνουν από τον πόλεμο. Οι οικονομίες χάνουν από τον πόλεμο. Τα χρηματιστήρια, τώρα, πώς εξακολουθούν και αισθάνονται ασφαλή σε ένα κινούμενο περιβάλλον, είναι κάτι που στο παρελθόν δεν μπόρεσε να το λύσει ούτε ο Αϊνστάιν.
Στο μεταξύ, ας προσέχουμε όλοι στις συναλλαγές μας. Και αν προσέχουμε όλοι, τότε τι είδους συναλλαγές θα γίνονται; Ε, κάπως έτσι ξεκινούν τα προβλήματα. Δια της «ησυχίας» και της ακινησίας.
Θανάσης Μαυρίδης
