Ο δείκτης της ανεργίας θα υποστεί μία συντριπτική ήττα στο προσεχές διάστημα, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να ανακοινώσει την πρώτη μεγάλη νίκη της σε βάρος του νεοφιλελευθερισμού. Μικρότερη ανεργία, αλλά με λιγότερα έσοδα για το δημόσιο. Αυτό μόνο ο Ευκλείδης θα μπορούσε να το καταφέρει. Ποιος είπε ότι το Αριστερό μνημόνιο είναι σαν τα προηγούμενα;
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες καλούνται να πληρώσουν σε φόρους περισσότερα από τα τέσσερα πέμπτα των εσόδων τους. Υπό αυτές τις συνθήκες, έχουν τέσσερις επιλογές: α) να αναστείλουν την επαγγελματική τους δραστηριότητα, β)να συνεχίσουν και να βρουν τρόπους να μην δηλώσουν τα εισοδήματά τους, γ) να βρουν τρόπους να πληρώσουν όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα προς το δημόσιο και δ) συνδυασμός του β και του γ.
Η φορολογική αντιμετώπιση των ελευθέρων επαγγελματιών είναι πέρα για πέρα άδικη και ακατανόητη. Είναι απολύτως βέβαιο ότι το δημόσιο θα εισπράξει στο τέλος λιγότερα χρήματα απ' όσα εισπράττει σήμερα και παρά το γεγονός ότι έχει αυξήσει υπερβολικά τους φόρους και τις προσδοκίες του για έσοδα. Στο τέλος η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να βρει ισοδύναμα για να καλύψει το κενό που θα δημιουργηθεί. Δηλαδή, νέους φόρους.
Σε αρκετά λογιστικά γραφεία, λοιπόν, επεξεργάζονται σχέδια για το πώς θα σώσουν τους πελάτες τους από την ιδεοληψία των σημερινών κυβερνόντων. Μία από τις προτάσεις είναι να περάσουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες όλα τα μέλη της οικογένειάς τους με μικρές αμοιβές ως μισθωτούς ή «εργολάβους» στις εταιρείες τους. Είναι ένας τρόπος για να μειωθεί το κόστος για τον επιχειρηματία, καθώς θα σπάσει το έσοδο σε πολλά μικρότερα ποσά. Αυτό, βέβαια, θα έχει ως αποτέλεσμα να μειωθεί η ανεργία, αφού ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων θα εμφανίζεται σαν να έχει ξεκινήσει μία κανονική εργασία με κανονικά χρήματα, χωρίς αυτό να συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην σκεφτούν οι άνθρωποι πέντε-δέκα τρόπους για να αντιμετωπίσουν αυτή την πρωτοφανή επίθεση. Θα το πουν… κοινωνική εργασία, θα το πουν… εθελοντισμό; Κάποιον τρόπο θα βρουν για να στείλουν στον κάλαθο των αχρήστων τις εξυπνάδες του Ευκλείδη και των συντρόφων του. Και σε λίγο καιρό θα είμαστε και πάλι εδώ, να συζητάμε για την αγωνία της κυβέρνησης (της όποιας κυβέρνησης) να καλύψει την νέα τρύπα στα έσοδα. Όλη αυτή η ιστορία μοιάζει με τον φόρο του 75% που έβαλαν οι Γάλλοι σοσιαλιστές στους «πλούσιους». Στο τέλος αναγκάστηκαν, φυσικά, να τον πάρουν πίσω, αφού επρόκειτο για βλακείες. Το ίδιο συμβαίνει και με τους φόρους που εφηύραν στην Ελλάδα σε βάρος των ελεύθερων επαγγελματιών. Στο μεταξύ, όμως, θα έχουν προκαλέσει άλλη μια μεγάλη ζημιά στην οικονομία. Όχι ότι τους ενδιαφέρει…
Θανάσης Μαυρίδης
