Του Σάκη Μουμτζή
Όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα μέταλλο ψυχής, που πάνω από κάποιους βαθμούς, λειώνει. Υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο που αν το υπερβούν, καταρρέουν ηθικά. Εμφανίζονται τότε αντιστάσεις, που στο κάθε άτομο λαμβάνουν ξεχωριστή μορφή. Μόνον οι ανάλγητοι δεν διαθέτουν αυτό το σημείο, καθώς δεν διαθέτουν ηθικούς κώδικες αναφοράς. Όμως αυτοί είναι εξαιρέσεις.
Και στην πολιτική, υπάρχει ένα όριο στις υποχωρήσεις και στους συμβιβασμούς που κάνουν όσοι ασχολούνται με αυτήν, η υπέρβαση του οποίου διαταράσσει ανεπανόρθωτα την πολιτική στράτευση τους.
Οι επιλογές που διαθέτουν είναι δύο. Είτε να πάνε στο σπίτι τους είτε να εγκαταλείψουν το κόμμα τους και να προσχωρήσουν σε κάποιο άλλο, που το θεωρούν πλησιέστερο στις πεποιθήσεις τους. Απαραίτητη προϋπόθεση, να υπάρχει αυτό το κόμμα και βεβαίως να επιθυμεί η ηγεσία του την ένταξη τους.
Γιατί υπάρχουν περιπτώσεις, που τις ζήσαμε και τις ζούμε, που δεν υπάρχει αυτό το κόμμα ή υπάρχει αλλά δεν είναι επιθυμητή η προσχώρηση σε αυτό. Π.χ. οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που το εγκατέλειψαν γιατί θεώρησαν πως αυτό απεμπόλησε τις αρχές του, προέβησαν σε αυτήν την πράξη, γιατί υπήρχε ο ανερχόμενος ΣΥΡΙΖΑ, που αποδέχθηκε την ένταξη τους.
Όταν αίφνης το νέο τους κόμμα έκανε την μνημονιακή στροφή και αυτοί αναγκάσθηκαν να συνυπογράψουν το τρίτο και πιο επαχθές μνημόνιο, αυτό το έκαναν γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή. Το Κίνημα δεν τους ήθελε και δεν μπορούσαν πλέον να αναζητήσουν καινούργια πολιτική στέγη, που δεν υπήρχε κιόλας. Πειθήνιοι στρατιώτες εξ ανάγκης, ψηφίζουν ό,τι επιθυμεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, οι περισσότεροι από αυτούς είχαν γευτεί, κατά το παρελθόν, την γλύκα της εξουσίας και δεν θα ήθελαν να την αποχωριστούν τώρα.
Οι βουλευτές όμως του ΣΥΡΙΖΑ με βαθύτατες ιδεολογικές πεποιθήσεις, στρατευμένοι παιδιόθεν στην Αριστερά, πώς αντέχουν ακόμα αυτόν τον καθημερινό εξευτελισμό; Αυτοί δεν έχουν κάποιο όριο στην ηθική τους αντοχή; Η πίστη τους στο κόμμα είναι πιο ισχυρή από την πίστη τους στις αρχές που αυτό υπηρετεί; Η παραμονή στην εξουσία μπορεί να έχει ως αντίτιμο την καταρράκωση των αξιών τους; Μήπως φτάνουν, κάποιοι από αυτούς, σε αυτό το όριο η υπέρβαση του οποίου θα φέρει και την έκρηξη; Και μήπως το τέταρτο μνημόνιο ή τα νέα επαχθή μέτρα που θα κληθούν να ξαναϋπογράψουν είναι η καθοριστική σταγόνα στο ποτήρι;
Την ανθρώπινη ψυχή κανένας δεν μπορεί να την εξερευνήσει και να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Μόνον ερωτήματα μπορεί να θέσει. Και την ηθική και πολιτική αντοχή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η ίδια η ηγεσία τους μπορεί να την ανιχνεύσει. Μόνον να εικάσει μπορεί. Και επειδή διαπιστώνει πως ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς, στέλνει πολλαπλά μηνύματα, διστάζει να ψηφίσει τα νέα μέτρα.
Το γεγονός πως οι διαφωνούντες δεν θα αποχωρήσουν, αλλά θα παραιτηθούν για να μην πέσει η κυβέρνηση της Αριστεράς, μπορεί να μην οδηγεί στην τελική καταστροφή, είναι όμως μια ακόμα σημαντική πολιτική ήττα για την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Υπάρχουν άνθρωποι εκεί μέσα που δεν κοστολογούν την συνείδηση τους και τις αρχές τους στα πέντε –έξι χιλιάρικα τον μήνα. Υπάρχουν βουλευτές η αντοχή των οποίων έχει φτάσει στο όριο της θραύσης της. Και θα αποτελέσουν την θρυαλλίδα των εξελίξεων.
