Του Σάκη Μουμτζή
Όταν πρωτοεμφανίστηκε ο Στ. Θεοδωράκης στην πολιτική σκηνή, αναμφίβολα, έφερνε κάτι το καινούργιο και το φρέσκο.
Γι'' αυτόν τον λόγο τον πλαισίωσαν αξιόλογοι άνθρωποι όλων των κοινωνικών χώρων.
Το εγχείρημα του έγινε ακόμα πιο ενδιαφέρον και καινοτόμο, καθώς επεδίωξε να καθιερωθεί στο κεντρικό πολιτικό στερέωμα, χωρίς να φτιάξει κόμμα, με την μορφή που είχαν όλα τα άλλα κόμματα.
Δηλαδή, με οργανώσεις σε όλην την χώρα, καθετοποιημένη δομή και παρουσία σε όλους τους μαζικούς χώρους.
Θέλησε μαζί με τους ανθρώπους που τον ακολούθησαν, μέσα από διαδικασίες κορυφής, να εκπονήσει πολιτικές θέσεις και πολιτική γραμμή.
Αυτή η, όντως, πρωτοποριακή σύλληψη για να επιτύχει απαιτούσε κάτι ταυτοχρόνως απλό και δύσκολο.
Ποιο ήταν αυτό;
Στο σχήμα που ονομάστηκε «Ποτάμι», να υπάρξουν συλλογικές διαδικασίες τόσο στην χάραξη της πολιτικής, όσο και στην λήψη των αποφάσεων.
Σε αυτό το σημείο ο Στ. Θεοδωράκης έκανε το πρώτο καθοριστικό λάθος για την μετέπειτα πορεία του. Άγνωστο για ποιο λόγο, λειτούργησε με τρόπο αυταρχικό, παραβλέποντας προτάσεις και θέσεις ανθρώπων πολύ πιο αξιόλογων από αυτόν και πολύ πιο έμπειρων πολιτικά.
Το αποτέλεσμα ήταν, σταδιακά, ένας-ένας να τον εγκαταλείπουν.
Ήδη το «Ποτάμι» είχε χάσει την αρχική λάμψη του.
Το δεύτερο καθοριστικό λάθος του Στ. Θεοδωράκη ήταν ο εναγκαλισμός του με τον Α. Τσίπρα το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015.
Με συνεχείς μεταπτώσεις στις πολιτικές του θέσεις και με επιφανειακή προσέγγιση της πραγματικότητας, πίστεψε πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κάτι νέο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Εγκλωβισμένος στην πεποίθηση του πως η κυρίαρχη αντίθεση ήταν η σύγκρουση του «παλιού» με το «νέο», εκτίμησε πως μπορούσε να συμμαχήσει με τον Α. Τσίπρα.
Βέβαια, όπως αποδείχθηκε πανηγυρικά αυτή η πεποίθηση του Στ.Θεοδωράκη ήταν λανθασμένη. Όχι μόνον γιατί ο Α. Τσίπρας εκπροσωπούσε «το χειρότερο παλιό», αλλά γιατί η κυρίαρχη αντίθεση της Ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής ζωής ήταν: δημοκρατική ομαλότητα ή θεσμική εκτροπή.
Προφανώς, η πολιτική του απειρία τον οδήγησε σε εσφαλμένη ανάλυση των δεδομένων.
Σήμερα, ο Στ.Θεοδωράκης επανέρχεται δριμύτερος στο φλερτ προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η πρόσφατη δήλωση του πως « η χώρα δεν χρειάζεται τώρα εκλογές, γιατί προέχει η ανάκαμψη της οικονομίας», είναι ο άξονας γύρω από τον οποίον περιστρέφεται η καινούργια πολιτική του γραμμή.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως ο Στ.Θεοδωράκης εκτιμά ότι η οικονομία μας μπορεί να ανακάμψει με την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ και ως εκ τούτου είναι πρόθυμος να τον στηρίξει.
Η προχθεσινή του επίσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου θα πρέπει να ειδωθεί υπό το πρίσμα της παραπάνω δήλωσης. Γνωρίζει πως ο Α.Τσίπρας τον χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει ρήγμα στο ΚΙΝ.ΑΛ. και αποδέχεται αυτό τον ρόλο.
Αν δεν το έχει καταλάβει, είναι κάτι το ανησυχητικό.
Προφανώς, δεν ανέλυσε σωστά πώς μέσα σε τέσσερα χρόνια ξόδεψε όλο το πολιτικό του κεφάλαιο. Δεν αντιλήφθηκε, πως τα ζιγκ-ζαγκ στην πολιτική είναι καταστροφικά.
Και σήμερα επικαλούμενος την «πατριωτική ευθύνη», επαναπροσεγγίζει τον Α.Τσίπρα, θεωρώντας βέβαια, εξ αντικειμένου, «πατριωτικά ανεύθυνους», όσους δεν «τσίμπησαν» το δόλωμα του πρωθυπουργού.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, σχεδιάζει τις συμμαχίες της όχι για τα πατριωτικά θέματα ούτε για την οικονομία.
Αυτό που την «καίει» είναι οι 200 ψήφοι για την ψήφιση της απλής αναλογικής, για να αποκλείσει την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.
Και προς τούτο «ζεσταίνουν» τον Στ. Θεοδωράκη.
