Του Λυκούργου Λιαρόπουλου
Ο πληθυσμός σε κάθε χώρα αποτελείται από συναθροίσεις ατόμων, δηλαδή σε Ομάδες. Συνηθίζουμε να μιλάμε για το Λαό ή την Κοινωνία και για «Λαϊκά Στρώματα» ή «Κοινωνικές Τάξεις». Για κάποιο λόγο, στην Ελλάδα, το νόημα πίσω από τις δύο ταξινομήσεις είναι έντονα πολιτικό. Η λέξεις Λαός και Λαϊκό χρησιμοποιούνται κυρίως από την Αριστερά. Το Κέντρο και η Δεξιά ασχολούνται με την Κοινωνία ολόκληρη. Από εκεί προήλθε και το Κοινωνικό Συμβόλαιο που, για κάποιο λόγο, δεν το λέμε «Λαϊκό Συμβόλαιο».
Ο Λαός παραπέμπει σε μία άμορφη μάζα με όμοια χαρακτηριστικά, ενώ η Κοινωνία χαρακτηρίζεται από διαστρωμάτωση με πολιτισμικές αναφορές, αλλά και μέσα από οικονομικές διεργασίες. Σε κάθε χώρα, όλοι αποτελούμε το Λαό, αλλά ανήκουμε σε Κοινωνική Τάξη. H λέξη Κοινωνία αποτελείται από Κοινωνικές Τάξεις με χαρακτηριστικά κινητικότητας προς «τα επάνω». Η «κινητήρια δύναμη» αλλού είναι η εκπαίδευση ή μόρφωση και αλλού ο πλούτος, το εισόδημα, ή το επάγγελμα.
Στη σύγχρονη Ελλάδα η κοινωνική διαστρωμάτωση ποτέ δεν είναι εμφανής, ίσως επειδή η ιστορία μας ακόμη δεν έχει ακόμη κλείσει 200 χρόνια. Η λεγόμενη «μεσαία» τάξη εμφανίζεται μόλις στον 20ο αιώνα, κυρίως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η «ανώτερη» τάξη «αγνοείται» και ότι «περνιέται» ως τέτοια, είναι «για κλάματα». Το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη», αποτελεί μεν αντικείμενο λατρείας των απανταχού «αριστερών», αλλά πάσχει από σύγχυση ως προς το ακριβές του νόημα, κυρίως του μεσαίου συστατικού, της Ισότητας.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη Metarithmisi.gr
Φωτογραφία: Shutterstock
