Οι κάλπες που έστησαν στον ΣΥΡΙΖΑ για την επανεκλογή του προέδρου - ενώ ο κ. Τσίπρας διανύει το 14 έτος στην αρχηγία και ήταν ο μοναδικός υποψήφιος - δεν προέκυψαν από κάποια πεποίθησή τους για εμβάθυνση της εσωτερικής δημοκρατίας στο κόμμα.
Ούτε υπήρξε, ούτε θα γίνει ο στόχος που θα υπηρετήσει η επανεκλογή του, από την οποία δεν έλειψαν, σχεδόν κωμικά σκηνικά.
Ο μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος να μπαίνει στο παραβάν για να επιλέξει το προφανές, σε μια επίφαση μυστικότητας και δημοκρατικότητας.
Πρώην υπουργοί να πανηγυρίζουν για την εντυπωσιακή προσέλευση νέων μελών αναρτώντας στα σόσιαλ μίντια όμως τη δική τους φωτογραφία με το ψηφοδέλτιο στο χέρι πάνω από την κάλπη.
Θυμωμένοι με την κυβέρνηση πολίτες, που όλως τυχαίως είχαν βρεθεί μπροστά στον κ. Τσίπρα στις περιοδείες, να αναμένουν χθες να ψηφίσουν χαρούμενοι και ενθουσιώδεις.
Το «γιατί» ο κ. Τσίπρας επέλεξε, την οργανωτική και πολιτική επίδειξη δύναμης το γνωρίζουν άπαντες. Οι της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, καλύτερα απ' όλους.
Οι κάλπες παράγουν όντως ένα πολιτικό γεγονός. Δεν είναι όμως που διαφημίζουν, αξιόλογοι άνθρωποι που έγιναν στην πορεία μέντορες, υποστηρικτές και διαφημιστές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Η οργανωτική ενίσχυση και η εγγραφή νέων μελών διορθώνει μερικώς, την αναντιστοιχία που υπήρχε μεταξύ των ανθρώπων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 έως και το 2019 και της οργανωμένης βάσης.
Σε καμιά περίπτωση όμως δεν φέρνει οργανωτικά το κόμμα ίσα βάρκα ίσα νερά με τη ΝΔ. Ούτε με το ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ.
Δεν συνιστά επίσης, άνοιγμα στην κοινωνία το στήσιμο μιας κάλπης στην οποία προσέρχονται 100 ή 200 χιλιάδες άνθρωποι.
Ένα κόμμα ανοίγεται στην κοινωνία, όταν συγκροτεί ένα συνεκτικό ιστό προτάσεων, λύσεων και πολιτικής. Το οποίο προϋποθέτει κάτι περισσότερο από γνώσεις καφενείου και γεωπολιτική αντίληψη οπαδού ποδοσφαιρικής ομάδας.
Δεν είναι άνοιγμα στην κοινωνία, η υιοθέτηση πασών των αγανακτισμένων – δικαίως ή αδίκως – και η υπηρέτηση ατζέντας διάλυσης της κοινωνικής συνοχής.
Πανηγυρίζουν οι φίλοι του προέδρου για το μεγάλο come back που, μπορεί να οδηγήσει πιστεύουν σε ένα ακόμη μεγαλύτερο.
Αφελής πολιτική σκηνογραφία
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έφυγε ποτέ από το προσκήνιο, για να επιχειρείται να δοθεί χαρακτήρας πρωτόγνωρης πανηγυρικής «επιστροφής» του. Ψηφίστηκε από 1 εκατομμύριο 700 χιλιάδες ανθρώπους.
Αν δεν αισθανόταν αρκετά σίγουρος για το μέλλον του, έχοντας αυτή την προίκα, δεν θα τονώσουν περισσότεροι την αυτοπεποίθηση του, οι χιλιάδες λιγότεροι ψήφοι που έλαβε στην εσωκομματική διαδικασία. Ο αναβαπτισμένος πρόεδρος δεν θα αλλάξει τη στρατηγική του όσο στο μυαλό και στον περιβάλλον του υπάρχουν σύμβουλοι που τον προτρέπουν να αγκιστρωθεί μέσα στην κοινωνία «ώστε να διεκδικήσει πραγματικά την εξουσία». Μια τελευταία ευκαιρία για να κατακτηθεί θεωρούν τις κάλπες του 2023 και για αυτό ντοπάρουν τον αρχηγό.
