Πολλοί νέοι και νέες πέρασαν τις πύλες των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με λιγότερες από 10.000 μονάδες. Κοινώς έγραψαν κάτω από την βάση και γι αυτό τον λόγο… επιβραβεύτηκαν. Εκτός κι αν η είσοδό τους στο Πανεπιστήμιο θεωρηθεί «τιμωρία». Δημιουργείται έτσι ο νέος στρατός των οπαδών της ήσσονος προσπάθειας με αρχιστράτηγο την Νίκη Κεραμέως. Η Νίκη έχει απογοητεύσει. Τι να κάνουμε. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για όλες τις δουλειές.
Προσωπικά θα ήθελα η Νίκη Κεραμέως να είναι το σύμβολο της επιτυχίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Επειδή η Παιδεία είναι ένα από τα κλειδιά που θα ανοίξουν τις πόρτες για το μέλλον. Βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς Παιδεία και χωρίς Δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει. Και σε αυτούς τους κρίσιμους τομείς όχι μόνο δεν γίνονται σοβαρές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, αλλά σημειώνονται πολλά βήματα προς τα πίσω.
Ενόχλησε η δήλωση της κυρίας Κεραμέως για την «επιτυχία» του 77% των υποψηφίων. Λες κι ήταν αυτό το ζητούμενο. Μπορεί να κάνουμε λάθος και να έχουμε καταλάβει λάθος! Η κυβέρνηση να επιθυμεί την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια όλων των νέων, ανεξάρτητα από το αν έχουν ανοίξει βιβλίο στην ζωή τους ή όχι. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί η κυρία Κεραμέως να καταθέσει άμεσα στην Βουλή μία τροπολογία για να ικανοποιήσει και το 23% που δεν πέρασε. Τι στο καλό! Ή ασκούμε φιλολαϊκή πολιτική ή δεν ασκούμε.
Πιστεύω ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει όραμα για την Παιδεία και ότι τέτοιες «πολιτικές» τον πληγώνουν και τον εκθέτουν. Γνωρίζουμε ότι η παρέμβαση για την ιδιωτική Εκπαίδευση ήταν μία γροθιά στο κατεστημένο ενός «γερασμένου οργανισμού», όπως είναι το Υπουργείο Παιδείας. Ευτυχώς, το νομοσχέδιο για την ιδιωτική παιδεία δεν αφέθηκε στην τύχη του, στους συμβούλους της κυρίας υπουργού. Αλλά έτσι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Αν μια φιλελεύθερη κυβέρνηση δεν μπορεί να ασκήσει φιλελεύθερες πολιτικές στην Παιδεία, που αλλού θα το κάνει; Στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου;
Η θέσπιση της βάσης του 10 για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια ήταν μία γενναία απόφαση μιας γενναίας γυναίκας, της καλύτερης υπουργού Παιδείας που έχει ποτέ περάσει απ’ αυτή την χώρα. Η Μαριέττα Γιαννάκου είχε το θάρρος να κάνει μεταρρυθμίσεις. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ μπροστά σε αυτή την πανωλεθρία της Παρασκευής την κυρία Γιαννάκου να κάνει μία δήλωση ανάλογη με αυτή της κυρίας Κεραμέως.
Είναι άραγε θέμα προσώπων; Είναι και θέμα προσώπων. Από πλευράς πολιτικής η Νέα Δημοκρατία είχε μία χαρά θέσεις προεκλογικά για την Παιδεία. Μετεκλογικά ο δρόμος χάθηκε.
Στην πραγματικότητα η κυρία Κεραμέως θέλησε να ικανοποιήσει το γενικό αίσθημα μιας κοινωνίας που θέλει τα παιδιά της να γίνουν οπωσδήποτε φοιτητές. Με οποιοδήποτε τίμημα. Ακόμη κι αν υπογράψουν συμβόλαιο με τον Διάβολο, ότι τα παιδιά τους θα περάσουν στο Πανεπιστήμιο, αλλά θα μείνουν άεργα. Θα τα έχουν αιώνια στο σπίτι να τους τρώνε την σύνταξη. Κοιτώντας το από αυτή την οπτική, η κυρία Κεραμέως έκανε αυτό που έπρεπε για την επανεκλογή της. Από την άλλη πλευρά ο κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε μια άλλη Ελλάδα. Επειδή γνωρίζει ότι σε διαφορετική περίπτωση θα είναι ένας ακόμη πρωθυπουργός της κρίσης. Μια κρίση που έχει ήδη καταβροχθίσει πέντε πρωθυπουργούς. Ναι, η υπουργός του την Παρασκευή θριάμβευσε. Η κυβέρνησή του όμως δεν έδειξε ότι μπορεί να κάνει την διαφορά. Όχι στην Παιδεία. Όχι με αυτό τον τρόπο…
Κανονικά θα έπρεπε ένας υπουργός μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης να ζητήσει συγνώμη από τους πολίτες για αυτό το θλιβερό «θέαμα». Να δηλώσει τον προβληματισμό του και την θέλησή του να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο. Τα γεγονότα της Παρασκευής θα έπρεπε να είναι η αφορμή για μία μεγάλη αλλαγή στην Παιδεία.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
ΥΓ: Προσωπικά η κυρία Νίκη Κεραμέως μου είναι εξαιρετικά συμπαθής. Αλλά την ώρα του «απολογισμού» ο Άγιος Πέτρος δεν θα ρωτήσει αν συμπαθούσαμε ή όχι την Νίκη. Αλλά τι κάναμε εμείς για αυτή την χώρα…
