Του Νικήτα Παπαντωνίου*
Όταν βλέπεις κάποιον να κρίνει ή αναλύει κάτι, το πρώτο που κοιτάς είναι η ποιότητά του και η γνώση που έχει για το συγκεκριμένο θέμα. Όσο αυτά είναι σε υψηλό επίπεδο τόσο πιο δεκτικά και προσεκτικά αφουγκράζεσαι την ανάλυση του.
Βλέποντας τον νόμο Γαβρόγλου ειλικρινά κατάλαβα σε βάθος ότι έχουμε να κάνουμε με ιδεοληπτικούς, επικίνδυνους αριστερούς με διάθεση «ξεχαρβαλώματος» για τον νευραλγικό τομέα της παιδείας. Χαρακτηριστικά αναφέρω κάποια βασικά σημεία του νομοσχεδίου:
1. Η πρακτική επαναλειτουργία του ασύλου
2. Αποκλεισμός των ξενόγλωσσων μεταπτυχιακών
3. Επέκταση της απαγόρευσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων
4. Εξάλειψη της διοικητικής αυτοτέλειας των ΑΕΙ
5. Επανεισαγωγή των φοιτητών στην διοίκηση των πανεπιστημίων
6. Την συνέχιση των αιώνιων φοιτητών
7. Την επιλογή του σημαιοφόρου με κλήρωση στις τελευταίες δύο τάξεις του δημοτικού
Η λειτουργία άρσης του ασύλου γίνεται πλέον αυτεπάγγελτα μόνο στην περίπτωση που αφορούν κακουργήματα και εγκλήματα κατά της ζωής. Δηλαδή αν σπάνε την δημόσια περιουσία (τα χρήματα των φορολογουμένων δηλαδή) ή κάνουν κατάληψη, η αστυνομία μπορεί να επέμβει μόνο αφού συνεδριάσουν οι πρυτανικές αρχές. «Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι».
Ο αποκλεισμός των ξενόγλωσσων μεταπτυχιακών καθώς και των αντίστοιχων ιδιωτικών πανεπιστημίων το μόνο που καταφέρνει είναι είτε να διώχνει φοιτητές στο εξωτερικό είτε να εμποδίζει την προσέλευση νέων αλλοδαπών φοιτητών. Επιπρόσθετα μειώνει την υλοποίηση έργων έρευνας και καινοτομίας που πραγματοποιούνται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ειδικά σε μεταπτυχιακό επίπεδο.
Η διοικητική δομή και η «ελευθερία» λήψης αποφάσεων είναι απαραίτητα συστατικά για την σωστή λειτουργία και διοίκηση του πανεπιστημίου. Πρώτον γιατί οι βασικοί πρωταγωνιστές έχουν το πρώτο και τον τελευταίο λόγο για την εύρυθμη λειτουργία ενώ ταυτόχρονα αποφεύγονται «άνωθεν» επεμβάσεις που είναι εστίες μικροκομματικής πολιτικής. Ταυτόχρονα η εισαγωγή των φοιτητών στην διοίκηση το μόνο που προσθέτει είναι ένα «πάρε-δώσε» μεταξύ συνδικαλιστών φοιτητών και καθηγητών σε πολλά επίπεδα με κομματικό πάντα χρώμα.
Η συνέχιση της φοίτησης επ'όριστον έχει να δημιουργήσει μόνο προβλήματα στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Πρώτον γιατί υποβαθμίζεται το ίδιο το πτυχίο καθώς συντελείται η απόκτηση του σε χρόνο ακαδημαϊκά απαράδεκτο και δεύτερον γιατί οι αιώνιοι φοιτητές σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν εστίες μακροχρόνιου συνδικαλισμού και πρωταγωνιστές καταλήψεων, ένα γεγονός που μόνο δυσλειτουργία προσφέρει στην ακαδημαϊκή κοινότητα.
Τέλος το θέμα των σημαιοφόρων είναι ένα αποτέλεσμα μία βαθιάς αριστερής ιδεοληπτικής προσέγγισης. Όντας φυσικός και έχοντας διδάξει, ξέρω ότι σε έναν μαθητή ειδικά του δημοτικού η επιβράβευση της απόδοσης του πρέπει να έχει πάντα έναν ισχυρό συμβολισμό ο οποίος όταν συνδυάζεται με την πατριωτική προσέγγιση δίνει τα κατάλληλα μηνύματα στους μαθητές. Η λογική της ισοπέδωσης, γιατί αυτό αποτελεί και η επιλογή της κλήρωσης για τους σημαιοφόρους, είναι αποτέλεσμα μίας βαθιάς πίστης στην ισοπέδωση της ατομικής απόδοσης και της αριστείας στο «βωμό» της υποτιθέμενης ισότητας. Στο τέλος αυτή η λογική οδηγεί πάντα στην ισοπέδωση του κράτους σε όλα τα επίπεδα. Γινόμαστε κράτος των μέτριων και της αναξιοκρατίας. Για την ιστορία του θέματος (παιδείας), ο Κομφούκιος έλεγε ότι αν θέλεις να επενδύσεις σε κάτι για έναν λαό αυτό είναι πρώτα από όλα η παιδεία που του προσφέρεις ως κράτος.
Κλείνοντας θα ήταν καλό και δίκαιο να δούμε λίγο τα βιογραφικά των πρωταγωνιστών της νομοθέτησης για το θέμα «παιδεία». Ο κύριος Γαβρόγλου, είναι φυσικός που έχει σπουδές στο Lancaster, Cambridge και το πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Επιπρόσθετα ως σωστός αριστερός είναι μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ι.Σ. Λάτση επειδή όπως έχει πει και μία ψυχή «αριστεροί είναι όχι χαζοί». Τέλος είναι καθηγητής και βουλευτής Επικρατείας. Ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος…..
Ο κύριος Τσίπρας έκανε 8 χρόνια να τελειώσει την σχολή των πολιτικών μηχανικών (ενώ το ακαδημαικό πρόγραμμα είναι πενταετές). Το μεταπτυχιακό του πρόγραμμα έκανε να το τελειώσει 3 χρόνια αντι για 2. Επιπρόσθετα είναι γνωστό ότι η ακαδημαϊκή του παρουσία δεν συνοδεύτηκε αφενός μεν από την συχνή του παρουσία (ο άνθρωπος είχε συνδικαλιστικές υποχρεώσεις και δουλειά καταλήψεων), αφετέρου ο χρόνος ολοκλήρωσης των σπουδών του αποδεικνύει και την όχι και τόσο επιτυχημένη ακαδημαϊκή του δραστηριότητα. Επομένως είναι προφανές ότι και συμπόνια δείχνει στους αιώνιους φοιτητές και κατανοεί την παρουσία των φοιτητών στην διοίκηση των πανεπιστημίων. Για το τελευταίο ένα είναι σίγουρο, ο συγκεκριμένος το έκανε «επιστήμη».
Για τον κύριο Τσακαλώτο (τον προσθέτω διότι ο άνθρωπος δήλωσε υπέρ των καταλήψεων), τα λόγια είναι περιττά. Μεγάλωσε στο Λονδίνο και σπούδασε στο κολέγιο του Eton ενώ ακολούθησαν σπουδές στο Sussex και Oxford ενώ διδάσκει στο πανεστημίο Αθηνών. Όταν δήλωσε ότι έχει συμμετάσχει σε κατάληψη την οποία και επικροτεί ως ενέργεια (δημοκράτης γαρ) προφανώς μόνο ως καθηγητής το έκανε (τι άλλο θα ακούσουμε). Γιατί με όλο το σεβασμό δεν φαντάζομαι στο Eton, Sussex ή Oxford να έκανε κατάληψη στο πανεπιστήμιο αλλά όπως έδειξε και μία γελοιογραφία μόνο σε καμία τουαλέτα ή σε κανένα φοιτητικό δωμάτιο για ένα διάστημα ολίγων λεπτών ή ωρών για προφανείς λόγους. Αλλά είπαμε ο άνθρωπος είναι αριστερός όχι χαζός.
* Ο κ. Νικήτας Παπαντωνίου είναι πρώην CFO της Nobacco και αναλυτής της Eurobank και νυν σύμβουλος στο ΕΒΕΑ, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών μετέχοντας στις επιτροπές Οικονομίας, Ανάπτυξης και Ενέργειας.
