Το συριζαϊκό αφήγημα για τις επερχόμενες εκλογές και την κυβέρνηση, που θα μπορούσε να προκύψει από αυτές, έχει αρχίσει να μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών. Η εκφρασμένη επιθυμία για μια κυβέρνηση, που περιγράφεται σαν «Δεύτερη Φορά Αριστερά», όπου η «Πρώτη Φορά» ήταν αγκαλιά με την παρέα του Πάνου Καμμένου, αρχίζει να θολώνει.
Η «Δεύτερη Φορά Αριστερά», μπορεί να παραμένει στο προσκήνιο προς τέρψιν του σκληρού τοξικού πυρήνα της ηγετικής ομάδας του Σύριζα, ωστόσο χάνει ολοένα και περισσότερο τη λάμψη της. Ακολουθεί το αφήγημα / σενάριο για τη «Προοδευτική Διακυβέρνηση», που συμπεριλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, καθώς και το κόμμα Βαρουφάκη. Το σενάριο αυτό, συναντά κλειστές πόρτες τόσο από την πλευρά των εγχώριων οπαδών του σταλινισμού, όσο και από τον πολιτικά παρδαλόχρωμο χώρο του Μέρα25.
Τις τελευταίες ημέρες, αναπτύσσεται μια νέα εκδοχή από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, για την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές. Αν η εκδοχή αυτή, είχε εκφραστεί μόνο από τον εξάδελφο Τσίπρα, θα είχε περάσει στο ντούκου, καθώς ο συγκεκριμένος πολιτικός, μας έχει συνηθίσει σε δηλώσεις, που δεν χρήζουν καν εξέτασης. Όμως η εκδοχή της δημιουργίας μιας κυβέρνησης οικουμενικού χαρακτήρα, που εκφράστηκε από τον Αλέξη Τσίπρα, παρουσιάζει ενδιαφέρον.
Το ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός, ότι η κυβέρνηση αυτή που προτείνει ως προτιμητέα λύση ο Σύριζα, έχει ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Και αυτό το χαρακτηριστικό, δεν είναι άλλο, από τη μη συμμετοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε αυτήν. Αναφέρεται ο Αλέξης Τσίπρας σε μια μεγάλη «συγκυβέρνηση» με τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τον Σύριζα, η οποία δεν θα έχει πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά κάποιον άλλον πολιτικό ή τεχνοκράτη.
Γι’ αυτόν το λόγο, προσπαθεί να δώσει την αίσθηση της διαφοροποίησης της παρούσας κυβέρνησης, από την πραγματική λαϊκή βάση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και να ομιλεί μόνο για ένα περιβάλλον Μεγάρου Μαξίμου. Διαχώρισε τη «δεξιά» από την κυβέρνηση, λέγοντας, «δεν θα μιλάω για "δεξιά", θα μιλάω για "αντίληψη Μητσοτάκη"».
Είναι φανερό ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να διεμβολίσει τη βάση όχι μόνο των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και των στελεχών της. Εκτιμά ότι θα βρει μέσα σε αυτήν τη βάση, νέους ακόλουθους όπως τότε που είχε εντάξει μέσα στο κόμμα του τα στελέχη των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που ήταν ένα συνονθύλευμα από ακροδεξιούς, από λαϊκιστές άνευ ιδεολογίας, αλλά και από πρώην νεοδημοκράτες.
Ποια είναι όμως κατά τον Σύριζα η σύνθεση της ομάδας των δυσαρεστημένων δεξιών, που θα στηρίξουν μια κυβέρνηση οικουμενικού χαρακτήρα, χωρίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Κατ’ αρχάς ο Σύριζα φωτογραφίζει κάποια φιλόδοξα στελέχη από τον ευρύτερο χώρο της Νέας Δημοκρατίας, που θα αποτελούσαν πιθανές λύσεις για την πρωθυπουργία. Αγκαλιάζει πολιτικά στελέχη της κατηγορίας Αντώναρου, Κύρτσου που προσφέρουν υλικό προς αναπαραγωγή, από τα ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και φυσικά φλερτάρει έντονα με τη λεγόμενη καραμανλική πτέρυγα της Ν.Δ.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίες οι αναφορές εφημερίδας του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου και ιστοσελίδας της Αριστεράς, στη δικαίωση της επιλογής της κυβέρνησης Καραμανλή το 2009 με το σχέδιο κατασκευής του South Stream και της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου το 2015 με τη συμφωνία Λαφαζάνη-Νόβακ για το Νότιο Ευρωπαϊκό Αγωγό, για να υπάρξει ένας αγωγός φυσικού αερίου, από τη Ρωσία μέχρι την Ελλάδα, που θα διερχόταν μέσω της Μαύρης Θάλασσας και του εδάφους της Τουρκίας και θα κατέληγε στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Το κοινό αυτό σχέδιο της «καλής πτέρυγας της Κεντροδεξιάς» και της «Πρώτης Φοράς Αριστεράς», είχε ναυαγήσει σύμφωνα με τα δημοσιεύματα και τις αναρτήσεις, λόγω των αμερικανικών πιέσεων και της εγχώριας δειλίας και δουλείας.
Δεν είναι δε τυχαίο το γεγονός, ότι όλα αυτά τα δημοσιεύματα παρουσιάστηκαν για να «αποδείξουν», ότι η χώρα, μέσα στη σημερινή κρίση, θα είχε εξασφαλίσει με μακροπρόθεσμα συμβόλαια από τη Ρωσία, πέντε έως εφτά φορές φθηνότερο φυσικό αέριο σε σχέση με τις τιμές που η Ρωσία πουλάει στην ευρωπαϊκή και διεθνή αγορά.
Με τα απλοϊκά και προφανώς παραπλανητικά επιχειρήματα, ότι οι αυξήσεις στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος θα είχαν αποσοβηθεί με την κρατικοποίηση της ΔΕΗ και του φυσικού αερίου με βάση το Σχέδιο Καραμανλή και ακολούθως Σχέδιο Τσίπρα – Λαφαζάνη, ο Σύριζα κτίζει ένα νέο μύθο. Ένα μύθο που τον εξυπηρετεί εν όψει των επόμενων εκλογών. Ένα μύθο που ελπίζει να συσπειρώσει όσους ενστερνίζονται το Αντιμητσοτακικό μέτωπο. Και ο μύθος καταλήγει στη δημιουργία μετά τις εκλογές, μιας οικουμενικής κυβέρνησης χωρίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
