Tου Μπάμπη Παπαδημητρίου*
Πιστεύω ότι όσο δεν θα έχουν καθαρογραφεί τα γεγονότα του 2015, τόσο θα καλλιεργείται έδαφος πολιτικών διαξιφισμών, επικείμενων μίγματος μύθων και γεγονότων. Κατάσταση που βλάπτει σοβαρά την ικανότητα των ψηφοφόρων να κρίνουν ψύχραιμα. Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία πως όσο καθοριστικές είναι οι ευθύνες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως του ίδιου του, πάντοτε επικυρίαρχου, προέδρου του, ένα μεγάλο βάρος θα αναλογεί στις πλάτες του «κυρίαρχου λαού». Γιατί, κακά τα ψέματα, πολλοί έκριναν χωρίς να ζυγίσουν σοφά τα δεδομένα και τις προοπτικές. Με αποτέλεσμα η χώρα να αυτοπυροβοληθεί. Όχι μία, αλλά τρεις φορές. Με αποτέλεσμα την αχρείαστη παράταση της κρίσης επί μια ολόκληρη πενταετία. Εξάλλου, η επέτειος θυμίζει ότι το «χούι βγαίνει τελευταίο». Το αποδεικνύει η κουραστική επανάληψη των ίδιων ψευδοτήτων. Πρόκειται για γεγονός που προσδίδει επικαιρικό ενδιαφέρον σε όσα θα συμβούν τους αμέσως επόμενους μήνες.
Ισχυρίζονται οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ ότι η καταστροφή του ’15 οφείλεται στα «άδεια ταμεία» που παρέλαβαν από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, καθώς και στη «συνωμοσία ξένων δυνάμεων, Δεξιάς και τραπεζών». Σε πιο χαλαρές στιγμές αναφέρονται στη λαϊκή επιταγή «να δώσουν τη μάχη» ή και στην ελλιπή «γνώση των δεδομένων». Τα επιχειρήματα αυτά μοιάζουν «αθώα» για να τα πάρουμε στα σοβαρά. Μπορεί και «πολύ πονηρά» σε όποιους -όπως εγώ, όπως οι αναγνώστες και το έμψυχο δυναμικό της παρούσας εφημερίδας- αβίαστα και με μεγάλη σιγουριά επισημαίναμε με αγωνία τις αναντίρρητες επιπτώσεις που θα είχε ακόμη και η απλή δοκιμή να εφαρμοστεί το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Η αντίδραση των φιλελευθέρων εκείνη την περίοδο ήταν βοερή και αγωνιώδης. Αντιμετωπίστηκε με σταλινικό και αντιδημοκρατικό τρόπο. Άνθρωποι με δημόσιο λόγο λοιδορήθηκαν. Απόψεις πατριωτών καταδιώχθηκαν με ρατσιστικό τρόπο από φασιστο-καταδότες του διαδικτύου. Οργανώθηκαν παραδικαστικές ενέργειες, με σκοπό να στηθούν κακουργηματικές κατηγορίες, με εργαλεία τις παράνομες παρακολουθήσεις συνδιαλέξεων και άνοιγμα τραπεζικών ή φορολογικών λογαριασμών εις βάρος επαγγελματιών της ενημέρωσης και πολιτικών στελεχών, όπως αποκαλύπτεται παραπλεύρως κατά την εξέταση της υπόθεσης Novartis.
Είναι πάντως αποκαλυπτικό ότι ο κ. Τσίπρας και οι σύντροφοί του ποιούν την νήσσαν (κοινώς: κάνουν την πάπια) σε ό,τι αφορά τρία, τουλάχιστον, γεγονότα. Πολίτες και επιχειρήσεις απέσυραν 60 δισεκατομμύρια από τις καταθέσεις τους εκείνη την περίοδο. Μεταξύ αυτών και πάρα πολλοί ψηφοφόροι και υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ. Τι γνώριζαν όλοι αυτοί, που λένε πως δεν το γνώριζαν οι κυβερνώντες Τσίπρας-Βαρουφάκης-Δραγασάκης-Τσακαλώτος και λοιποί! Όταν ζητείς να κυβερνήσεις, δεν μπορείς να επικαλείσαι «άγνοια». Ακόμη και ο πλέον ημιμαθής μαρξιστής αραδιάζει τις «σατανικές» αντιστάσεις του καπιταλισμού. Κανείς δεν πιστεύει τον κ. Τσίπρα όταν προσπαθεί να πείσει ότι «δεν γνώριζε» όσα, με πατρικό τόνο, του εξηγούσαν οι κ. Ολάντ, Μοσκοβισί και Γιούνκερ. Έκανε όσα έκανε από καθαρή επιλογή, όπως άλλωστε αποδεικνύεται από την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεών του στις 08/02/2015.
Ήταν καθαρή πολιτική απάτη ο προεκλογικός εξαναγκασμός δανειοληπτών στην αθέτηση των υποχρεώσεών τους, με αποτέλεσμα τα κόκκινα δάνεια να φτάσουν να είναι τα μισά του συνόλου των τραπεζικών δανείων, εξέλιξη η οποία, σε συνδυασμό με τα capital controls, διέλυσε κυριολεκτικά το πιστωτικό σύστημα, άνευ του οποίου δεν υπάρχει οικονομία. Ήταν πολιτική επιλογή η απόρριψη της μεταβατικής πιστοληπτικής γραμμής, κίνδυνος για τον οποίο προειδοποιήθηκαν επισταμένως, αφού ισοδυναμούσε με απώλεια του «τζάμπα» πακτωλού της πιστωτικής διευκόλυνσης (QE) από την οποία επωφελήθηκαν όλα τα άλλα κράτη της ευρωζώνης. Ακόμη χειρότερα, επιβάρυναν τις τράπεζες με την υποχρεωτική προσφυγή σε κεφάλαια (κοντά στα 90 δισ.) από τον ύστατο μηχανισμό ρευστότητας (ELA) του ευρωσυστήματος, που κόστισαν πανάκριβα.
Τα όσα ακολούθησαν τη «νίκη του ’15» παραμένουν μια μη εξομολογημένη αμαρτία της ελληνικής Αριστεράς. Είναι ακόμη χειρότερο όμως πως επιμένουν και σήμερα στα ίδια λάθη. Ενόσω διαθέτουν την εμπειρία της διακυβέρνησης. Πρόκειται τελικά για μια σκεβρωμένη δογματική Αριστερά, σκαλωμένη στις ξεπερασμένες «ιδέες», που τους καθοδήγησαν τότε. Η εμμονική υπεράσπιση του «λάθους» καθιστά απείρως επικινδυνότερη την επανάληψή του.
*Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος και βουλευτής (Ν.Δ.)
**Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο του Σαββάτου 1ης Φεβρουαρίου
