Του Σάκη Μουμτζή
Τέτοια εποχή το 2014, η A. Merkel και ο W. Schaeuble είχαν αποφασίσει πως η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε χάσει την δυναμική της και ως εκ τούτου δεν είχαν κανέναν λόγο να διαπραγματευτούν μαζί της.
Είχαν προηγηθεί οι ευρωεκλογές που έδειξαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ βάδιζε ακάθεκτος προς την εξουσία. Επί πλέον η διαφαινόμενη αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας καθιστούσε τις Εθνικές εκλογές αναπόφευκτες.
Συνεπώς, η A. Merkel εκτιμούσε πως την διαπραγμάτευση θα ήταν προτιμότερο να την έκανε με την νέα κυβέρνηση, μη παρέχοντας καμία διευκόλυνση στην συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Προφανώς, εκτιμούσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της απειρίας των στελεχών του, θα ήταν πιο εύκολα διαχειρίσιμος στις διαπραγματεύσεις.
Πιθανόν δε, ο W. Schaeuble να πίστευε πως με τους μαρξιστές στην κυβέρνηση, θα υπηρετείτο καλύτερα η πάγια επιδίωξη του για έξοδο της Ελλάδος από την Ευρωζώνη.
Έτσι, παραβλέποντας το θετικό έργο της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, στο οποίο έχω αναφερθεί διεξοδικά, η A.Merkel και ο W. Schaeuble δεν αποδέχθηκαν το mail Χαρδούβελη με τα μέτρα των 950 εκατομμυρίων και ζητούσαν μέτρα ενός επί πλέον δισεκατομμυρίου. Ήταν εμφανής η προτίμηση του Γερμανικού ιερατείου προς την λύση Τσίπρα.
Όπως αποδείχθηκε, η A.Merkel και οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της Κομισιόν είχαν παντελή άγνοια για το τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, αυτό το αγνοούσαν και πολλά πολιτικά στελέχη των αστικών κομμάτων της Ελλάδος, όπως και πολλοί φιλελεύθεροι διανοούμενοι ( κάποιοι έχουν ακόμα αυταπάτες).
Όλοι νόμιζαν τότε πως είχαν να κάνουν με ένα νέο ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς, τα όσα γνωστά επακολούθησαν διέψευσαν αυτές τις πεποιθήσεις, με αποκορύφωμα την μεταναστευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που άφησε το αποτύπωμα της σε όλον τον Ευρωπαϊκό χώρο.
Ξαφνικά, η A. Merkel βρέθηκε μπροστά σε ένα πρόβλημα που η διαχείριση του ήταν της μορφής lose-lose. Αν έκλεινε την πόρτα της Γερμανίας στους μετανάστες και στους πρόσφυγες, θα την κατηγορούσαν για μικροψυχία και ξενοφοβία. Αν τους υποδεχόταν θα βρισκόταν κάτω από την πίεση ενός σημαντικού μέρους της Γερμανικής κοινωνίας.
Κάπως έτσι οι Χριστιανοδημοκράτες έχασαν πέντε μονάδες στις εκλογές της Κυριακής και κάπως έτσι το ευρωσκεπτικιστικό AfD έφτασε στο 13%.
Υποθέτω, πως η A. Merkel κατάλαβε, αλλά άργησε πολύ, τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Τον τυχοδιωκτισμό του και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις της Τασίας, οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες τις πλήρωσαν.
Η A.Merkel και ο W. Schaeuble θα πρέπει να μετάνιωσαν πικρά για την συμπεριφορά τους απέναντι στην συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και για έναν πρόσθετο λόγο. Γιατί η Ελληνική οικονομία, μετά από εφτά χρόνια ύφεσης, γνώριζε το 2014 για πρώτη φορά ανάπτυξη.
Μάλιστα, το 2015 με την συμφωνημένη πιστοληπτική γραμμή στήριξης θα έβγαινε από τα μνημόνια. Κι΄όμως από λάθος εκτίμηση, πρόβαλαν ανυπέρβλητα εμπόδια σε αυτήν την κυβέρνηση, που στο κάτω-κάτω ήταν συγγενής με τον σχηματισμό που κυβερνούσε την Γερμανία.
Αυτήν την επιλογή της η A. Merkel την πλήρωσε στις κάλπες της Κυριακής. Τους πρόσφυγες που έστειλε ο ΣΥΡΙΖΑ στην πατρίδα της τους βρήκε μέσα στην κάλπη.
Angela, Σαμαρά λες και κλαις! ( όπως κι εμείς, βεβαίως).
