Οι αυξήσεις κεφαλαίου της Τράπεζας Αττικής και των συνεταιριστικών τραπεζών αντιμετωπίζονται με εχθρότητα από μία κατεστημένη θεσμική δομή του τραπεζικού συστήματος. «Αγνοούν» το γεγονός ότι στην Ευρώπη λειτουργούν χιλιάδες τοπικές τράπεζες, ενώ έχουν μία ακατανόητη ανοχή στο σκιώδες τραπεζικό σύστημα που θα δημιουργηθεί από τα distress funds.
Έχουμε να κάνουμε με μία δυσάρεστη κατάσταση. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στις τέσσερις συστημικές τράπεζες, τα στελέχη των οποίων θα επιθυμούσαν να επιστρέψουμε σε παλιότερες καταστάσεις που οι τράπεζές τους είχαν μικρότερα μερίδια αγοράς και περισσότερο κύκλο εργασιών. Η προσπάθεια αφανισμού ενός… παράλληλου τραπεζικού συστήματος και μάλιστα πριν αυτό καν υπάρξει είναι έμπνευση… θεσμικών παραγόντων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίοι εμφανίζονται να έχουν συγκεκριμένη πολιτική άποψη για το πώς θα πρέπει να διαμορφωθεί η οικονομική ζωή στη χώρα στα επόμενα χρόνια.
Η διαχείριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων είναι το κλειδί για την επόμενη ημέρα! Μέσα από τους μηχανισμούς που θα αναλάβουν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο θα σφυρηλατηθούν τα νέα επιχειρηματικά τζάκια και με αυτόν τον τρόπο θα καθοριστούν οι πολιτικές εξελίξεις των επόμενων δεκαετιών. Θα ελέγχουν τη διαδικασία τα distress funds και κέντρα του εξωτερικού ή η κυβέρνηση; Η πρώτη μάχη κερδήθηκε από τους «άλλους», όπως φάνηκε καθαρά από τους όρους που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων. Τέτοια περήφανη νίκη δεν θα μπορούσαν να φανταστούν οι δανειστές.
Η δεύτερη γραμμή άμυνας της κυβέρνησης είναι το λεγόμενο παράλληλο τραπεζικό σύστημα, επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να παρέμβει με κάποιον τρόπο στις ραγδαίες οικονομικές εξελίξεις που αναμένονται. Το γεγονός ότι όλο αυτό εμφανίζεται να «ελέγχεται» από την κυβέρνηση πυροδοτεί τις αντιδράσεις στις τάξεις των δανειστών. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι επιθέσεις αυτές είναι πέρα για πέρα άδικες στη φάση αυτή, ακριβώς επειδή συνεταιριστικές και τοπικές τράπεζες λειτουργούν σε όλη την Ευρώπη. Επίσης, υπάρχει Τράπεζα της Ελλάδος που μπορεί να ελέγξει (ή πρέπει) αν οι τράπεζες αυτές θα λειτουργούν σύννομα ή όχι!
Το πραγματικό ερώτημα που θα έπρεπε να απαντήσουν οι επαΐοντες (μερικοί εκ των οποίων θα ήθελαν να κάνουν και πολιτική καριέρα στην πτωχευμένη Ελλάδα) είναι αν η χώρα χρειάζεται ή όχι τράπεζες πέρα από τις συστημικές και πέρα από το σκιώδες τραπεζικό σύστημα που θα δημιουργήσουν τα Funds. Η δυνατότητα των funds να προσφέρουν νέα δάνεια στους μη ενήμερους πελάτες των συστημικών τραπεζών ισοδυναμεί με την ίδρυση τραπεζικού καταστήματος! Η απάντηση στο ερώτημα θα έπρεπε να είναι καταφατική. Ναι η χώρα χρειάζεται κι άλλες τράπεζες πέρα από τις συστημικές.
Αλλά τα πραγματικά ερωτήματα που βασανίζουν τους έχοντες δύναμη και εξουσία δεν σχετίζονται προφανώς με την ανάπτυξη. Αφορούν περισσότερο το ποιος θα αγοράσει τα επιχειρηματικά δάνεια στο 20% της αξίας τους. Φανταστείτε ποιος θα μπορούσε να αγοράσει, για παράδειγμα, τα δάνεια μιας εκδοτικής επιχείρησης με έκπτωση 80%. Ίσως μία εταιρεία με έδρα έναν εξωτικό προορισμό! Ή ακόμη καλύτερα, φανταστείτε, ποιος θα είχε τη δύναμη να αποκλείσει τον ξενοδόχο που έπαιρνε επί σειρά ετών σε ελβετικές τράπεζες τα μπόνους του από τους ξένους tour operators να εξαγοράσει με αυτά τα λεφτά τα ξενοδοχεία του. Αυτήν τη φορά πεντακάθαρα, δίχως να οφείλουν ένα ευρώ. Σαν να έχουν περάσει από μία μεγάλη μπουγάδα. Τη μεγαλύτερη μπουγάδα που έχει ποτέ γίνει σε ευρωπαϊκό έδαφος…
Τι τους ενοχλεί ένα άλλο τραπεζικό σύστημα που δεν θα το ελέγχουν πλήρως; Ίσως μπει στη μέση και τους χαλάσει το πάρτι! Κι αυτά τα πάρτι έχουν στηθεί με μεγάλο κόπο για να μπορεί να τα χαλάει ο κάθε ένας…
Θανάσης Μαυρίδης
