Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το περασμένο καλοκαίρι στην Ιταλία, τουλάχιστον σε δύο εστιατόρια δεν έκοβαν αποδείξεις. Το ίδιο και σε ένα καφέ στις Βρυξέλλες πριν ένα μήνα. Εκεί μάλιστα εμφανίστηκε και μία αγανακτισμένη Ελληνίδα, φέρνοντάς μου το πρόχειρο χαρτάκι που της έδωσαν για να το κάνω θέμα.
Η φοροδιαφυγή σε ανεπτυγμένες οικονομίες όπως η Γερμανική και η Αμερικάνικη αγγίζει το 20%, ενώ στην Ελλάδα τοποθετούν την φοροδιαφυγή ανάμεσα σε 24%-26% της οικονομίας – πριν την κρίση. Υπάρχουν πολλοί που θεωρούν – ακόμα και τώρα- πως η πραγματική φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι κατά πάσα πιθανότητα μικρότερη από όσο είναι στη Γερμανία!
Ποια χώρα όμως, έχει μηδενική φοροδιαφυγή; Ίσως μόνο η Βόρεια Κορέα!
Και από αυτό το σημείο ξεκινάει ο απίστευτος λαϊκισμός των πολιτικών που ανεμίζουν πάντα μπροστά μας τη σημαία της πάταξης της φοροδιαφυγής, γνωρίζοντας όμως ότι μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα – και πάλι παίζεται- μπορεί να υπάρξει απόλυτος έλεγχος της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών.
Αν θέλουν όμως, να μετατρέψουν την οικονομία μας σε ολοκληρωτικού τύπου, τότε το ΑΕΠ θα πέσει κατά 50%, και η φτώχεια από το σημερινό 40% θα πάει στο 70% του πληθυσμού!
Η πραγματική φοροδιαφυγή δεν γίνεται στα τυροπιτάδικα, ούτε στα ιδιωτικά ιατρεία, ούτε στους υδραυλικούς και τους μπλοκάκηδες. Αυτοί οι περισσότεροι πληρώνουν με τεκμήρια και φορο-«εισφορές» αυτασφάλισης παραπάνω από όσο τους αναλογεί, έτσι κι'αλλιως. Η όποια φοροδιαφυγή καταφέρουν να κάνουν, είναι φοροδιαφυγή επιβίωσης, και είναι η ύστατη γραμμή άμυνας απέναντι σε ένα ανήθικο κράτος που επιτίθεται στον ιδιωτικό τομέα για να τον αποτελειώσει.
Η πραγματική φοροδιαφυγή γίνεται στα τριγωνικά τιμολόγια των πολυεθνικών, σε μεγάλες επιχειρήσεις που μεταφέρουν την έδρα τους επειδή το ληστρικό ελληνικό Δημόσιο θέλει να τους αντιμετωπίζει σαν φιλανθρωπικά ιδρύματα. Στο λαθρεμπόριο πετρελαίου ή σε διάφορους προστατευόμενους του πολιτικού συστήματος που δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να εισπράττουν και το κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης...
Για να πιαστεί η μεγάλη φοροδιαφυγή, χρειάζεται πολιτική βούληση και όρεξη για διαφάνεια παντού. Απαιτούνται έλεγχοι και αντιστοίχιση των τραπεζικών υπολοίπων των φυσικών και νομικών προσώπων στις φορολογικές δηλώσεις και τα ταμειακά τους υπόλοιπα. Απαιτείται πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων και μικροί συντελεστές στο φορολογικό σύστημα. Και κυρίως, κουλτούρα ανταποδοτικότητας μεταξύ κράτους και πολιτών. Με υπηρεσίες αντάξιες των προσδοκιών τους.
Όλα τα υπόλοιπα είναι φτηνός λαϊκισμός και εκμετάλλευση του «κοινωνικού αυτοματισμού» για τα μάτια του κόσμου. Η στοχοποίηση μεμονωμένων περιστατικών δεν βοηθάει παρά μόνο την παραπλάνηση και τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης που εστιάζει στο ευτελές και χάνει την αίσθηση του μεγάλου προβλήματος.
Φοροδιαφυγή έχουν όλες οι χώρες στους μικρούς. Από τους μεγάλους σιτίζεται ο προϋπολογισμός τους και μπορούν και χρηματοδοτούν τις οικονομίες τους.
