Ποιο είναι το όριο του πλούτου; Από ποιο εισόδημα και πάνω μπορεί κάποιος να χαρακτηριστεί πλούσιος; Το ερώτημα αυτό, κύριε Πρόεδρε, φάνηκε σε πολλούς αστείο το 2015, όταν επιφανή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «άνοιγαν» αυτή τη συζήτηση. Για το αν το όριο του πλούτου είναι οι 20.000 ευρώ ή κάποιο άλλο υψηλότερο. Σε πολλούς από εμάς φάνηκε παράξενο όλο αυτό το σκηνικό. Οι 20.000 ευρώ σήμαιναν καθαρές αποδοχές κάτω από 1.000 ευρώ τον μήνα. Μπορούσε να είναι θέμα προβληματισμού αν ένας μισθωτός με μηνιαίες αποδοχές της τάξης των 1.000 ευρώ; Ήταν δυνατόν;
Απ'' ό,τι αποδείχτηκε στη συνέχεια, η συζήτηση αυτή κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Υπήρχε συγκεκριμένη στόχευση: Να ενοχοποιηθούν οι αποδοχές πέραν των 20.000 ευρώ και να φορολογηθούν άγρια. Όπως και τελικά συνέβη. Τα τελευταία χρόνια κυνηγήθηκαν τα μεσαία και μικρομεσαία εισοδήματα, οδηγώντας την αγορά σε μία ισοπέδωση προς τα κάτω. Η μεσαία τάξη δεν πλήρωσε τυχαία τα σπασμένα της κρίσης. Επειδή έτυχε η... στραβή στη βάρδια της. Στοχοποιήθηκε ως ταξικός εχθρός. Η εξαφάνισή της υπήρξε πολιτική επιλογή. Μέρος ενός γενικότερου σχεδίου για τη μετάλλαξη της κοινωνίας της χώρας στα πρότυπα άλλων... σοσιαλιστικών χωρών! Περισσότεροι φτωχοί και εξαρτημένοι από κρατικά επιδόματα, περισσότεροι ψήφοι για το κόμμα των φτωχών και αδύναμων.
Ας δούμε πώς ακριβώς διαμορφώνεται το κόστος για έναν εργοδότη που θέλει να επιβραβεύσει τον εργαζόμενό του. Για 800 ευρώ τον μήνα το κόστος είναι 1.260 ευρώ. Για 1.000 ευρώ είναι 1.643 ευρώ. Για 1.500 ευρώ φτάνει τα 2.692, για 2.000 τα 3.921 και για 2.500 ευρώ το κόστος διαμορφώνεται στα 5.419 ευρώ! Η αύξηση του καθαρού ποσού από τα 1.000 ευρώ και πάνω είναι σχεδόν απαγορευτική. Ανεβαίνει κατακόρυφα το κόστος για τον εργοδότη, καθιστώντας απαγορευτική ακόμη και τη σκέψη. Ενας εργαζόμενος με καθαρές αποδοχές 1.000 ευρώ κοστίζει στην εταιρεία 1.643 ευρώ. Με 2.000 κοστίζει 3.921. Αν στη θέση του ενός εργαζόμενου με 2.000 ευρώ ήταν δύο με 1.000 ευρώ ο καθένας, τότε η επιχείρηση θα εξοικονομούσε και 635 ευρώ, με τα οποία θα μπορούσε να προσλάβει έναν ακόμη εργαζόμενο μερικής απασχόλησης.
Με τον καιρό δημιουργείται μία κουλτούρα χαμηλών αμοιβών. Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι «πυροβολούν» το «κακό κεφάλαιο» που πληρώνει λίγα. Η πραγματικότητα είναι ότι οι επιχειρήσεις πληρώνουν πολλά, αλλά αυτά δεν φτάνουν στους εργαζόμενους. Τα χρήματα που θα έπρεπε να βρίσκονται στις τσέπες των εργαζομένων καταλήγουν στα ταμεία του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων. Στην πράξη, το κράτος κλέβει στη διαδρομή τα χρήματα που προορίζονται για τους εργαζομένους, προκειμένου αυτό να χρηματοδοτήσει την ακριβή του λειτουργία. Γι'' αυτό ανακαλύφθηκαν οι κλίμακες στη φορολογία. Τις δικαιολόγησαν ως μια πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης, σαν μια προσπάθεια φορολόγησης του πλούτου. Στην πράξη, με τον τρόπο αυτό κρατούν χαμηλές όλες τις αποδοχές.
Η μείωση των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών, κύριε Πρόεδρε, είναι η μεγαλύτερη πράξη προσφοράς στην κοινωνία. Είναι ένα μεγάλο βήμα προς την οικονομική ελευθερία. Η προοπτική του πλούτου ξεκλειδώνει τη δημιουργικότητα των ανθρώπων. Η προσδοκία του κέρδους, η ελπίδα για μία καλύτερη ζωή κάνει τον κόσμο μας καλύτερο.
Η Αριστερά, κύριε Πρόεδρε, έχει μια στρατηγική. Ακολουθεί μια ταξική πολιτική, «σκοτώνοντας» αυτούς που θεωρεί εχθρούς της. Εσείς πρέπει να δείξετε τις ουσιαστικές διαφορές σας από την Αριστερά. Δεν είναι ότι θέλετε να προστατεύσετε τους πλούσιους, αλλά ότι δεν θέλετε να τιμωρήσετε την εργασία και την πρόοδο. Ότι δεν θέλετε να αποκλείσετε την κοινωνική ανέλιξη. Και οι δικές σας επιλογές θα πρέπει να είναι πολιτικές και ξεκάθαρες. Και το λέω αυτό διότι η δική σας παράταξη, κύριε Πρόεδρε, μπέρδεψε πολλές φορές στο παρελθόν το μήνυμα. Στην προσπάθεια της παράταξής σας να μιλήσει και στο αριστερό ακροατήριο, υιοθέτησε κομμάτια της αριστερής ιδεολογίας. Στο όνομα του... λαού υπερασπίστηκε τις φορομπηχτικές πολιτικές και τη λογική του κράτους - πατερούλη.
Φιλελεύθερες πολιτικές με υψηλούς φόρους δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν. Το έχετε πει. Έχετε δείξει δείγματα γραφής. Θα συμφωνήσουμε ότι δεν μπορούν να γίνουν όλα μέσα σε μία ημέρα. Σε μία ημέρα μπορεί κανείς να αυξήσει στο 100% την προκαταβολή του φόρου. Και την αμέσως επόμενη στιγμή να μοιράζει τα λάφυρα σε... κοινωνικά επιδόματα. Η επιστροφή από το 100% στο 0% μπορεί να πάρει αρκετό χρόνο, επειδή ένας λάθος χειρισμός μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση τα δημόσια έσοδα. Αλλά πρέπει να θυμίζετε κάθε μέρα στον κόσμο ποιος είναι ο στόχος σας. Και γιατί είστε διαφορετικός από τους άλλους. Επειδή δεν ενοχοποιείτε το κέρδος!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
