Του Βασίλη Καπετανγιάννη*
Αργά σήμερα το απόγευμα αναμένεται η άφιξη της Άνγκελα Μέρκελ, καγκελαρίου της Γερμανίας, για επίσημη διήμερη επίσκεψη. Ασφαλώς και θα γίνει δεκτή με χαμόγελα και τεμενάδες. Άλλωστε, όπως έχει ειπωθεί από τον κ. Βενιζέλο, εάν δεν κάνω λάθος, ο κ. Τσίπρας, υπό μια έννοια, αποδείχτηκε ο καλύτερος ντελιβεράς (delivery boy) έχοντας, όμως, επιφέρει στη χώρα σειρά από ανήκεστες βλάβες ως μη όφειλε.
Πρόκειται για την τρίτη επίσκεψη της καγκελαρίου στην Αθήνα στο διάστημα της κρίσης. Η πρώτη της είχε γίνει επί κυβέρνησης Α. Σαμαρά τον Οκτώβριο του 2012. Τότε, εν μέσω των χιλιάδων εξαγριωμένων διαδηλωτών σε Σύνταγμα και Ομόνοια, ο κ. Τσίπρας δήλωνε: «Η Μέρκελ (ούτε καν μαντάμ!) σήμερα έρχεται στην Αθήνα για να στηρίξει τους ''''μερκελιστές'''' της Ελλάδας. Τον κ. Σαμαρά, τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Κουβέλη». Βέβαια, εις εξ αυτών, ο κ. Κουβέλης, προφανώς ανανήψας, είναι σήμερα υπουργός της κυβέρνησής του. Ας είναι.
Κατά τη δεύτερη επίσκεψή της, στις 11 Απριλίου 2014, η υποδοχή ήταν εξίσου θερμή στις πλατείες. Δεν ήταν καθόλου ευπρόσδεκτη. Σε δημοσκόπηση της Pulse, η αρνητική γνώμη για την κα Μέρκελ ανερχόταν στο 69%, ενώ το 52% συμφωνούσε με την άποψη του κ. Τσίπρα ότι «η πολιτική της Μέρκελ διαλύει την Ευρώπη». Ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείτο στις δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου και με άνεση μπορούσε να λέει ότι η κα Μέρκελ ερχόταν «για να επιβραβεύσει το καταστροφικό κυβερνητικό έργο, να επιτηρήσει τη συνέχιση της λιτότητας, να επιθεωρήσει αν χαρίστηκαν οι τράπεζες στα συμφέροντα, αν δόθηκε για ψίχουλα η δημόσια περιουσία, αν έπεσαν οι μισθοί στο επίπεδο της Βουλγαρίας».
«Δεν αξίζει στον λαό μας ένας τέτοιος πρωθυπουργός» επαναλάμβανε ο κ. Τσίπρας. Προφανώς, του αξίζει ο ίδιος, έχοντας ζημιώσει ανενδοίαστα τη χώρα του με 100-200 δισ. ευρώ με το δικό του, επαχθέστερο όλων, τρίτο μνημόνιο. Εχοντας οδηγήσει τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Εχοντας φέρει την οικονομία, με αχρείαστες λαϊκές θυσίες, εκεί όπου βρισκόταν στα τέλη του 2014, όταν η έξοδος από τα μνημόνια ήταν σχεδόν δεδομένη και η οικονομία σε πορεία ανάπτυξης. Εχοντας κατρακυλήσει σε χυδαιότητες, αδίστακτο αμοραλισμό, διώξεις κατά πολιτικών αντιπάλων, ποδηγέτηση των ΜΜΕ, χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, καθεστωτικές, αντιδημοκρατικές και αντιθεσμικές συμπεριφορές που υπονομεύουν το κράτος δικαίου.
Σήμερα τα πράγματα είναι πιο «νορμάλ». Μεγάλες διαδηλώσεις δεν πρόκειται να γίνουν. Το πρόσωπο της υψηλής καλεσμένης μας δεν πρόκειται να διακοσμηθεί με χιτλερικούς μύστακες. Η «γερμανική κατοχή» έχει τερματιστεί χάρις στον θριαμβευτικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο Μανώλης Γλέζος και ο Μίκης Θεοδωράκης δεν χρειάζονται πλέον ως σύμβολα της Αντίστασης. Η χρησιμότητά τους εξαντλήθηκε. Ο κ. Τσίπρας μπορεί πλέον να προχωρήσει απερίσπαστος στον δρόμο της λίαν πιθανής εκλογικής και πολιτικής ήττας που αναμένει την κυβέρνησή του στο τέλος της απατηλής του διαδρομής. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του γλείφουν με άνεση εκεί όπου μετά βδελυγμίας έφτυναν. Τέλεια αντιστροφή. Κωλοτούμπες. Δεν κωλώνουν σε κάτι τέτοια.
Οι αναμενόμενοι έπαινοι της «μαντάμ Μέρκελ» για το success story του κ. Τσίπρα δεν πρόκειται να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Είναι, όμως, ευπρόσδεκτοι, όπως και κατά τις προηγούμενες επισκέψεις της, για ευνόητους εθνικούς λόγους. Welcome, ειλικρινά, κα Μέρκελ. Εάν κάποιος κάνει τον κόπο να συγκρίνει τις επίσημες προσφωνήσεις, αντιφωνήσεις και δηλώσεις της κας Μέρκελ και των πρωθυπουργών σήμερα και τότε, ενδέχεται να εντοπίσει πολλές ομοιότητες. Κυρίως στο θέμα των μεταρρυθμίσεων «που πρέπει να συνεχιστούν», τις θυσίες του ελληνικού λαού «που δεν πρέπει να πάνε χαμένες», τον σταθεροποιητικό και σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο της χώρας στην περιοχή της και άλλα προβλέψιμα συναφή, όπως τα επιχειρηματικά στα διμερή θέματα. Δεν πρόκειται, φυσικά, να επισκεφτεί τα άθλια hotspots της συμπονετικής και ανθρωπιστικής Αριστεράς μας. Ασφαλώς και η κυβέρνηση θα θέσει γενναίως το θέμα των κατοχικών αποζημιώσεων, εκλογές γαρ έρχονται. Κι ασφαλώς θα πάρει τη γνωστή απάντηση.
Αυτή τη φορά, η κα Μέρκελ θα συναντηθεί και με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, με τον οποίο ανήκει στην ίδια ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια. Οι διαφωνίες σχετικά με τη συμφωνία των Πρεσπών αλλά και σε άλλα θέματα είναι δεδομένες, αλλά και απολύτως φυσιολογικές. Εάν η Ν.Δ. σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση σε συνθήκες πολιτικής σταθερότητας και συναίνεσης, τότε ορισμένα πράγματα αναπόφευκτα θα τεθούν εκ νέου στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους μας.
Η συνάντηση με την κα Μέρκελ συμπίπτει επίσης με την τριετή επέτειο της αναπάντεχης εκλογής του κ. Μητσοτάκη ως ηγέτη της συντηρητικής παράταξης, της Ν.Δ., με την αποφασιστική ψήφο πολιτών από τον μεσαίο δημοκρατικό χώρο που τρέφουν την προσδοκία ότι η επιλογή τους θα δικαιωθεί σε πολλά επίπεδα. Σοβαρό θέμα προς συζήτηση σε άλλη ευκαιρία.
Η αποχώρηση της κυρίας Μέρκελ από την καγκελαρία σε λίγα χρόνια, σε καμιά περίπτωση δεν μειώνει τον ηγετικό ρόλο της στην Ευρώπη. Τη στιγμή μάλιστα που τα αριστεροδεξιά Κίτρινα Γιλέκα αποδυναμώνουν τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν. Απομένει να διαπιστώσουμε κατά πόσον τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του προσεχούς Μαΐου (23-26) θα επιτρέψουν μια νέα ώθηση της Ε.Ε. προς τα εμπρός με βάση τον γερμανο-γαλλικό άξονα ή θα οδηγήσουν σε αναδίπλωση και τελικά σε πορεία σταδιακής αποσύνθεσης. Ιστορικοί καιροί, πράγματι.
Η Κεντροδεξιά είναι η μεγάλη, πολύχρωμη, πολιτική παράταξη που μαζί με την άλλη μεγάλη, πολύχρωμη πολιτική παράταξη της Κεντροαριστεράς οικοδόμησαν τη μεταπολεμική Ευρώπη, παγκόσμιο και μοναδικό ιστορικό επίτευγμα ειρήνης, ευημερίας, ασφάλειας, κοινωνικού κράτους και αλληλεγγύης, αξιοζήλευτο και αξεπέραστο προς το παρόν από κάθε άποψη.
Οι δυο αυτές παρατάξεις, παρά τα εμφανή σοβαρά προβλήματα που σήμερα αντιμετωπίζουν, δεν θα πρέπει να επιτρέψουν σε παρείσακτους, πολιτικούς τυχοδιώκτες και απατεώνες του αριστερού και δεξιού λαϊκισμού να καταστρέψουν το οικοδόμημα το οποίο χτίστηκε με τόσους κόπους και θυσίες.
* Ο Βασίλης Καπετανγιάννης είναι πολιτικός επιστήμονας
** Αναδημοσίευση από τον «Φιλελεύθερο» κυκλοφορεί σήμερα
