Της Λένας Κασαμπαλίδου
Είναι μια μάχη με μια «χρόνια ασθένεια». Μια ασθένεια που πολύ βολικά ονομάστηκε κρίση. Για τους περισσότερους κρίση οικονομική. Για τους πιο παρατηρητικούς, κρίση ηθική, πολιτισμική, κρίση αξιών.
Το πώς προέκυψε, ποια είναι τα συμπτώματα, και κυρίως ποια είναι η θεραπεία της ασθένειας αυτής που τείνει να αποβεί θανατηφόρα, λίγους απασχολεί.
Δεν απασχολεί τους βολεμένους, τους κρατικοδίαιτους, αυτούς για τους οποίους επιτυχία σημαίνει η κατάκτηση μιας «θεσούλας», όποιας θεσούλας δεν έχει σημασία. Αυτούς για τους οποίους η τραπεζική κατάθεση από την υπηρεσία τους κάθε μήνα αποτελεί τη χαρά της ζωής, χωρίς να έχουν αναρωτηθεί ποτέ για το αν η αγορά χρειάζεται τις υπηρεσίες τους και το κυριότερο αν είναι σε θέση να τις πληρώσει.
Σίγουρα δεν απασχολεί όσους εμπλέκονται στον μηχανισμό κάποιου κόμματος, σχεδιάζουν προσεκτικά τις κινήσεις τους για να εξελιχθούν μέσα στο κόμμα, ή απλώς περιμένουν τη σειρά τους στην περίπτωση που το κόμμα τους έρθει στην εξουσία. Όσους δηλαδή θεωρούν ότι η ασθένεια είναι ελαφριάς μορφής και μπορεί να αντιμετωπιστεί με βότανα και γιατροσόφια.
Ομοίως δεν απασχολεί τους έχοντες εξασφαλισμένες καταθέσεις ή άλλα περιουσιακά στοιχεία στο εξωτερικό, ζουν πλουσιοπάροχα τη ζωή τους και ίσως ακόμη και να προσβλέπουν σε μια ενδεχόμενη εσωτερική καταστροφή, που θα πολλαπλασιάσει τις περιουσίες τους.
Δεν απασχολεί ούτε τους αδύναμους συμπολίτες μας, όσους αγωνίζονται καθημερινά για την επιβίωσή τους, όσους μοχθούν για τα παιδιά τους και δεν έχουν την πολυτέλεια να καταπιαστούν με τις αιτίες που προκάλεσαν το βαρύ φορτίο της καθημερινότητάς τους.
Σε καμία περίπτωση δεν απασχολεί τους ηλικιωμένους που κατοικούν στο χωριό και όχι μόνο, ζουν με τα ελάχιστα που πολλές φορές παράγουν μόνοι τους, δεν έχουν πρόσβαση σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ούτε ίντερνετ και δεν μπορούν να αντιληφθούν έννοιες οικονομικές ή πολιτικές για να κατανοήσουν την κατάσταση και πώς αυτή διαμορφώθηκε.
Δεν απασχολεί τους αναρχικούς, ανταρσύες, ρουβίκωνες, κουκουλοφόρους και πάσης φύσεως αντιεξουσιαστικά στοιχεία που δεν πιστεύουν σε νόμους και κανόνες ενός οργανωμένου κράτους, αλλά στη βία, στην αναρχία, στην τρομοκρατία.
Κυρίως όμως φαίνεται να μην απασχολεί και μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, που ενώ έχουν τη γνώση και το μορφωτικό επίπεδο να ασχοληθούν, να μιλήσουν, να αντιδράσουν και τελικά να συμμετέχουν στη θεραπεία αυτής της μακροχρόνιας ασθένειας που ταλαιπωρεί τη χώρα μας εδώ και δεκαετίες και που μπορεί να αποβεί μοιραία, δεν το πράττουν.
Ποιοι λοιπόν θα αναλάβουν να τη γιατρέψουν; Σε ποιους θα εμπιστευτεί κανείς τις τύχες των παιδιών του; Σωτήρες και μάγοι, προφανώς δεν υπάρχουν. Είναι αστείο να ελπίζει κανείς ότι ένας μόνος θα μεταλλάξει μια κατάσταση παθογένειας, μια άρρωστη κοινωνία που διαμορφώθηκε μέσα από ένα ασταμάτητο αλισβερίσι μεταξύ πολιτών, κράτους, πολιτικών, θεσμικών προσώπων, σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς και ανέπτυξε τη νοοτροπία του νεοέλληνα με τα γνωστά χαρακτηριστικά, και θα φέρει μονομιάς την εξυγίανση. Η ασθένεια είναι πολύ βαριά, ακριβώς λόγω του ότι αφέθηκε να εξελιχθεί και δεν εφαρμόστηκε εγκαίρως η θεραπεία της. Και όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερα κύτταρα, πολίτες δηλαδή, βλάπτονταν και χειροτέρευαν με τη σειρά τους την ασθένεια. Ένας ατέρμονος φαύλος κύκλος. Πώς θα σπάσει; Μα μόνο με την αντίδραση των υγιών κυττάρων.
Το υγιές κομμάτι της κοινωνίας είναι που φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Δεν έχουν μείνει πάρα πολλοί σε αυτό το κομμάτι αλλά είναι αρκετοί ώστε να ανατρέψουν την πορεία της ασθένειας. Είναι το κομμάτι που εργάζεται και παράγει πλούτο και θέσεις εργασίας. Που πληρώνει τους φόρους για να πληρωθούν με τη σειρά τους μισθοί και συντάξεις. Που πιστεύει στη δικαιοσύνη και στους νόμους και δε φοβάται την εφαρμογή τους. Που αγαπάει την αριστεία και προσπαθεί, εκπαιδεύεται, πασχίζει να γίνει καλύτερο. Που ονειρεύεται οργανωμένα νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια αντάξια των ανεπτυγμένων χωρών. Είναι το κομμάτι εκείνων που αγαπούν πραγματικά την πατρίδα τους και θέλουν να τη δουν στη θέση που της αξίζει.
Είναι η ώρα αυτό το κομμάτι της κοινωνίας να αντιδράσει. Αν όχι τώρα, πότε;
*H κ. Λένα Κασαμπαλίδου είναι Πολιτικός Μηχανικός. Επίσης είναι στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών.
