Οι περισσότερες τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές, βάζουν καθημερινά όχι μόνο ένα μικρό λιθαράκι, αλλά μια τεράστια πλάκα πεζοδρομίου, στο δρόμο του ανορθολογισμού και του οικονομικού αναλφαβητισμού. Δεν γνωρίζω αν αυτό οφείλεται στο επίπεδο των παρουσιαστών, των καλεσμένων ή στο στόχο της υψηλής τηλεθέασης. Το αποτέλεσμα μετράει. Και το αποτέλεσμα είναι το απόλυτο σκοτάδι της άγνοιας και της συνωμοσιολογίας.
Δυστυχώς για εμένα, προ ημερών παρακολούθησα αυτό το κρεσέντο ανεξήγητης άγνοιας και ευφάνταστης συνωμοσιολογίας, σε δυο συζητήσεις που αφορούσαν η μεν πρώτη την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, μέσω της έκδοσης νέων Ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου και η δε δεύτερη τις αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων στα πρατήρια υγρών καυσίμων.
Στην πρώτη συζήτηση ο εκπρόσωπος του Σύριζα κατηγορούσε την κυβέρνηση, λέγοντας ότι «δανείζεται με ακριβό επιτόκιο» και ότι «δεν φαίνεται να προβληματίζεται ιδιαίτερα για τον πενταπλασιασμό των τόκων που καλείται να πληρώσει το Ελληνικό Δημόσιο». Κατηγορούσε την κυβέρνηση για την αύξηση των αποδόσεων στην δευτερογενή αγορά ομολόγων από το 0,6% στο 3%. Τέλος κατηγορούσε την κυβέρνηση, καταγγέλλοντας την, ότι αναζητά «φρέσκο χρήμα» μέσω της έκδοσης ομολόγου, με σκοπό τα νέα κεφάλαια που θα δανειστεί η χώρα μας να κατευθυνθούν σε μέτρα παροχών, προκειμένου να μετριαστεί κατά το δυνατό η οργή των πολιτών για την απροθυμία της κυβέρνησης να στηρίξει επαρκώς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις απέναντι στο κύμα ακρίβειας των τελευταίων μηνών, ειδικά καθώς δεν προβλέπεται σημαντική υποχώρησή του τους επόμενους μήνες, πιθανώς και ως το τέλος του έτους.
Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες απλά τον παρακολουθούσαν και συμφωνούσαν με το ασφυκτικό κόστος δανεισμού, την αδιαφορία της κυβέρνησης για το βάρος στους φορολογούμενους, αλλά και το «κόλπο» για τις παροχές. Δεν βρέθηκε ούτε ένας να περιγράψει και εξηγήσει. το τι γίνεται με τα επιτόκια σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν βρέθηκε ούτε ένας να αναλύσει τις στρατηγικές των κεντρικών τραπεζών. Δεν βρέθηκε ούτε ένας να αναφερθεί στην αξιολόγηση της S&P Global Ratings. Δεν βρέθηκε ούτε ένας να σημειώσει την αντίφαση, ότι από τη μια κατηγορείται η κυβέρνηση πως δανείζεται για να δώσει παροχές και από την άλλη πως είναι απρόθυμη να στηρίξει τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Δεν βρέθηκε ούτε ένας να διερωτηθεί καλοπροαίρετα, γιατί η κυβέρνηση, δεν είχε προχωρήσει σε μια πιο επιθετική έκδοση ομολόγων το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Και φυσικά δεν βρέθηκε ούτε ένας να θυμίσει την πορεία των αποδόσεων των Ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου από το 2015 και την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, μέχρι σήμερα. Σε μια περίοδο χαμηλών επιτοκίων σε όλον τον κόσμο, όπου οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων είχαν φτάσει στο 18% και οι αποδόσεις των 5ετών πάνω από το 30%, όπως φαίνεται και στα ακόλουθα γραφήματα.
10ετές Ομόλογο Ελληνικού Δημοσίου
5ετές Ομόλογο Ελληνικού Δημοσίου
Και έτσι η συζήτηση τελείωσε μέσα σε ένα κλίμα αμφιβολίας, αμφισβήτησης, υποψίας και «αναπάντητων σκοτεινών ερωτημάτων».
Η δεύτερη συζήτηση αφορούσε τις τιμές της βενζίνης στα πρατήρια καυσίμων. Οργίλοι και εξαγριωμένοι συμμετέχοντες, κατηγορούσαν τους πάντες και τα πάντα, κατήγγελλαν τα κυκλώματα, αναζητούσαν κερδοσκόπους και ερμήνευαν με συνωμοσίες και ύποπτα σενάρια τις αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων.
Και ο πλέον τεχνοκράτης, που ήταν ο ιδιοκτήτης ενός πρατηρίου υγρών καυσίμων, αποκάλυπτε με συνοφρυωμένο ύφος, ότι όταν το 2011 και 2012 οι τιμές του αργού πετρελαίου ήταν σε παραπλήσια επίπεδα της τάξης των $126/βαρέλι, η λιανική τιμή της βενζίνης δεν είχε ξεπεράσει τα 2 ευρώ.
Οι ερμηνείες που δίνονταν απλόχερα, ξεκινούσαν από την αισχροκέρδεια και έφταναν στα υπερκέρδη των εταιρειών, στις εξορύξεις στο Αιγαίο που μας «απαγορεύουν οι ξένοι», στις υφαλοκρηπίδες, στα 12 μίλια, ακόμα και στο FIR Αθηνών.
Δεν βρέθηκε ούτε ένας άνθρωπος να εξηγήσει, ότι στην εξίσωση της τιμής από το βαρέλι αργού πετρελαίου, μέχρι την αντλία του πρατήριου καυσίμων, δεν υπάρχει μόνο μια μεταβλητή. Εκτός από τη τιμή του πετρελαίου υπάρχει και η ισοτιμία του δολαρίου, προς το ευρώ. Διότι ο μεν παραγωγός πετρελαίου πληρώνεται σε δολάρια, ενώ ο καταναλωτής πληρώνει σε ευρώ. Επομένως η ισοτιμία, δηλαδή η σχέση ανταλλαγής ανάμεσα στα δύο νομίσματα, συμμετέχει αποφασιστικά στον προσδιορισμό της τελικής τιμής.
Αυτό το απλό πράγμα, όχι μόνο δεν αναλύθηκε, αλλά δεν θίχτηκε καν. Οπότε αν συνυπολογίσουμε και την τότε ισοτιμία EUR/USD, που την περίοδο 2011 – 2012 βρισκόταν ανάμεσα στο 1,30 και στο 1,49, δηλαδή σε επίπεδα από +24% έως +42%, υψηλότερα από σήμερα, είναι εύκολο να αντιληφθούμε το τι συμβαίνει. Διότι η πτώση του ευρώ σε σχέση με το δολάριο, κάνει το δολάριο ακριβό και το πετρέλαιο ακόμα ακριβότερο.
Στο ακόλουθο διάγραμμα βλέπουμε την πτωτική πορεία του EURO σε σχέση με το USD
Στο ακόλουθο διάγραμμα βλέπουμε την ανοδική πορεία του USD σε σχέση με το EURO.
Στο ακόλουθο γράφημα βλέπουμε την πορεία του Brend Crude Oil, σε USD.
Η μάχη απέναντι στην άγνοια και τη συνωμοσιολογία, είναι καθήκον όσων έχουν την ευκαιρία να διατυπώνουν ανοικτά τις απόψεις τους στο δημόσιο χώρο.
