Το μόνο κείμενο που έχει παραμείνει αναλλοίωτο τους τελευταίους αιώνες είναι η Αγία Γραφή. Και πάλι προηγήθηκε σκληρή διαπάλη και χρειάστηκε να αποφανθούν σχετικά οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Το Σύνταγμα της Ελλάδας δεν θα αλλάξει; Αξιόλογες προτάσεις υπάρχουν. Κι ένα πρόσωπο που κατά γενική ομολογία θα μπορούσε να είναι ο επόμενος Πρόεδρος: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Το πρόβλημα είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποιεί ακόμη και το θέμα του Συντάγματος για μικροπολιτικούς λόγους, προκαλώντας με αυτό τον τρόπο ζημία σε μία πολύ σοβαρή υπόθεση για τα συμφέροντα του Έθνους. Στην προσπάθειά του να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, επειδή αυτή που επικρατεί σήμερα του είναι δυσάρεστη, δεν διστάζει να βάλει στο ζύγι ακόμη και την προοπτική της αλλαγής του πολιτεύματος και μάλιστα μέσα από μία αμφισβητούμενη διαδικασία. Δεν ξέρουμε αν έχει υπάρξει άλλος πολιτικός με μεγαλύτερο διχαστικό λόγο στην σύγχρονη Ιστορία.
Τα πολιτικά κόμματα θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε έναν ουσιαστικό διάλογο για την επόμενη ημέρα της Δημοκρατίας μας. Όχι μόνο είναι δικαίωμά τους, αλλά και υποχρέωσή τους έναντι του ελληνικού λαού. Οι συζητήσεις αυτές, όμως, δεν γίνονται στην βάση που επιχειρεί ο κ. Τσίπρας. Οι κινήσεις τακτικής που σκοπό έχουν τον αιφνιδιασμό του «αντιπάλου» δεν μπορούν να έχουν θέση σε κάτι που χρειάζεται όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συναίνεση.
Είναι γεγονός ότι ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι σήμερα αποδυναμωμένος και χρειάζεται να ενισχυθεί. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να πάμε στο άλλο άκρο, σε αυτό της αλλαγής του πολιτεύματος. Η Δημοκρατία μας χρειάζεται διαφάνεια και όχι πολλά αυτόνομα κέντρα εξουσίας, όπως συνέβαινε στην εποχή της Φρειδερίκης. Αν ο κ. Τσίπρας αισθάνεται άσχημα που χρησιμοποίησε την διαδικασία για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας για να προκαλέσει εκλογές και θέλει τώρα να επανορθώσει, έχει επιλέξει και πάλι τον λάθος τρόπο. Υπάρχουν προτάσεις που καλύπτουν επαρκώς το θέμα, όπως αυτή του κ. Μεϊμαράκη. Πρόκειται για μία πραγματικά αξιόλογη πρόταση που αξίζει τον κόπο να μελετηθεί. Εφόσον ενδιαφέρονται σοβαρά για την Δημοκρατία μας, όπως τουλάχιστον λένε…
Το Σύνταγμα, όμως, δεν έχει ως μόνο θέμα συζήτησης αυτό του Προέδρου της Δημοκρατίας και του τρόπου εκλογής του. Ο διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας είναι ένα θέμα συζήτησης για τον κ. Τσίπρα; Τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια; Κι υπάρχουν πολλά ανάλογα και «δύσκολα» θέματα. Μέσα σε τι κλίμα θα συζητηθούν όλα αυτά; Μπορεί η πόλωση να είναι το αγαπημένο παιγνίδι του Αλέξη Τσίπρα, αλλά δεν είναι το φάρμακο για πάσα νόσο.
Θα είναι κρίμα να περιμένουμε μερικές ακόμη δεκαετίες για να δούμε να συμβαίνουν και στην Ελλάδα εκείνα που συμβαίνουν εδώ και χρόνια σε χώρες της Δύσης που θαυμάζουμε και τα οποία τις κάνουν να ξεχωρίζουν για την ποιότητα της Δημοκρατίας τους από τον υπόλοιπο πλανήτη.
Θα πρέπει, λοιπόν, να βρεθεί μία διαδικασία. Και για τα δύσκολα θέματα που δεν τολμούν τα κόμματα να πάρουν ξεκάθαρη θέση για ψηφοθηρικούς λόγους, ας αποφασίσει ο ελληνικός λαός. Θέλει ο ελληνικός λαός τον διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας ή όχι; Ο ελληνικός λαός λέει ναι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή όχι; Σε αυτά τα θέματα μπορεί να χρειαστεί να αποφασίσει ο λαός με δημοψήφισμα. Για συγκεκριμένα άρθρα. Δεν μπορεί, όμως, με ένα δημοψήφισμα να αλλάξει το πολίτευμα. Δεν μπορείς να συζητάς σε μία δημοκρατική χώρα για το νέο Σύνταγμα και την ίδια ώρα να καταστρατηγείς το παλιό.
Η ευκαιρία Καραμανλή
Μέσα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα υπάρχει και μία εν δυνάμει ευκαιρία. Να υπάρξει ένας νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας που θα αναλάβει το έργο να ενώσει τους Έλληνες και να εγγυηθεί την ομαλότητα στους ανώμαλους καιρούς μας. Κι αυτός είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ένα πρόσωπο που συγκεντρώνει συμπάθειες τόσο στον χώρο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς.
Πολλά μπορεί κανείς να πει για την περίοδο της διακυβέρνησης Καραμανλή. Νομίζουμε ότι κάποια στιγμή θα θελήσει κι ο ίδιος να κάνει την αυτοκριτική του. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι μοναδικός υπεύθυνος για το ναυάγιο ήταν εκείνη η κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα μιλάμε για μια αλληλουχία γεγονότων που ξεκίνησαν το 2000 και κορυφώθηκαν το 2010 με τις επιλογές Παπανδρέου. Ακόμη κι έτσι το πλοίο θα μπορούσε να είχε σωθεί αν γινόντουσαν έγκαιρα τα αυτονόητα και είχε επικρατήσει ένα κλίμα συναίνεσης. Αν αντί για τις πλατείες και τους αγανακτισμένους είχαμε ένα new deal μεταξύ των κοινωνικών εταίρων για να βγούμε από την κρίση. Όλοι έχουν την συμμετοχή τους σε αυτό το ναυάγιο.
Να είμαστε, λοιπόν, ειλικρινείς! Η κυβέρνηση Καραμανλή έφταιξε επειδή εκτόξευσε το έλλειμμα στην στρατόσφαιρα. Αλλά και η κυβέρνηση Σημίτη δεν ήταν αγγελικά πλασμένη. Την κρίση δεν την έφεραν τα μνημόνια, όπως θέλουν κάποιοι να βαυκαλίζονται. Από την άλλη πλευρά, οι χειρισμοί της πλευράς Παπανδρέου ήταν κάτι περισσότερο από τραγικοί. Και τέλος οι πλατείες σκότωσαν και τα τελευταία αποθέματα λογικής που υπήρχαν σε αυτή την χώρα. Σήμερα οι αγανακτισμένοι είναι κυβέρνηση και εφαρμόζουν σκληρότερα μνημόνια από εκείνα του Παπανδρέου! Ας μην ψάχνουμε, λοιπόν, έναν και μοναδικό υπεύθυνο για την κρίση…
Τα μειονεκτήματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως πρωθυπουργού είναι εκείνα που μετατρέπονται σε πλεονεκτήματα για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο πρωθυπουργός Καραμανλής απέτυχε επειδή πίστευε περισσότερο στις συλλογικότητες απ' ότι απαιτεί η διακυβέρνηση μιας χώρας. Καλώς ή κακώς, συνέβη. Δεν ξέρουμε αν ο Κωστής Στεφανόπουλος, για παράδειγμα, θα ήταν καλός πρωθυπουργός. Ήταν όμως ένας τέλειος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μπορεί να αποδειχτεί ο καλύτερος Πρόεδρος! Η χώρα χρειάζεται τα καλά του στοιχεία, χρειάζεται μία απόλυτα συναινετική λύση για την επόμενη ημέρα. Θα χρειαστεί να κτίσουμε την χώρα και πάλι από την αρχή. Να γίνει μία νέα αρχή από τα ερείπια. Χρειάζεται, λοιπόν, κι ένα άλλο κλίμα σε σχέση με αυτό που επικρατεί σήμερα.
Θανάσης Μαυρίδης
