Του Μπάμπη Παπαδημητρίου*
Η επιλογή Μητσοτάκη για το νέο πρόσωπο στην Προεδρία της Δημοκρατίας ξάφνιασε ορισμένους. Κακώς! Ο πρωθυπουργός ακολούθησε την κοινή λογική και γι' αυτό κυριάρχησε. Συμφώνησε με τις προσωπικές του αρχές και με τις αρχές της παράταξης της οποίας ηγείται. Οπου και όπως αυτό είναι δυνατόν, οι επιλογές που αφορούν την άσκηση της εξουσίας πρέπει να επιβεβαιώνουν τις βαθύτερες και μακρόπνοες επιλογές των πολιτών. Αξιοκρατία, ηθική επιβράβευση, ισότητα, ευταξία και πατριωτισμός. Η εναλλαγή στον θώκο του ανώτατου άρχοντα, μία από τις ευκαιρίες που κερδίσαμε καθιερώνοντας την Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία έναντι της Βασιλευομένης, δίνει την ευκαιρία να προβιβάζεται κάθε μια γενιά στη δύσκολη υπηρέτηση των συμβόλων της. Ήταν η σειρά της γενιάς που υπέφερε από το δικτατορικό καθεστώς να αρθεί σε αυτό το περίοπτο πόστο.
Στην επιλογή αυτή, την οποία καλούνται να κρίνουν θετικά οι βουλευτές όλων των παρατάξεων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσέθεσε κάτι ακόμη, προσδίδοντας, κατά τη γνώμη μου, χαρακτήρα σπουδαίο και ξεχωριστό: προτείνει μια γυναίκα που έχει δώσει όλες τις μάχες που δίνουν καθημερινά οι γυναίκες στη χώρα μας. Το παράδειγμα της κυρίας Σακελλαροπούλου είναι σημαντικό για όλους τους λόγους που μπορείτε να σκεφτείτε. Η προτεινόμενη Πρόεδρος ξεχώρισε στη διάρκεια μιας μακράς θητείας (ξεκίνησε ως δικαστικός το 1982) για τις επιδόσεις της σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του νόμου. Προχώρησε από το ένα επίπεδο στο ανώτερο συμμετέχοντας στα κοινά πράγματα του δικαστικού κλάδου, διαφυλάσσοντας την προσωπικότητά της και, κυρίως, προβληματιζόμενη δημιουργικά επί των διακυμάνσεων και περιπετειών της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της πατρίδας μας.
Η επιλογή είναι, για όλους αυτούς του λόγους, βαθύτατα πολιτική. Απορώ με όσους ερμηνεύουν το πολιτικό υπό τη στενή έννοια εκείνων που ασχολούνται με τα κόμματα. Ξεχνούν μάλιστα ότι η τρισυπόστατη Δημοκρατική Εξουσία (Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική) σημαίνει ότι όλοι όσοι συμμετέχουμε στην άσκησή της υπηρετούμε τελικά τη λαϊκή βούληση αποφεύγοντας, κατά δύναμιν, τον πολιτικαντισμό. Η προτεινόμενη Πρόεδρος έχει καλλιεργημένες και θαρραλέες απόψεις για όλα τα σημαντικά πράγματα της χώρας, τις οποίες και εξέφρασε με την ανεξαρτησία και τους περιορισμούς που ορίζει το λειτούργημα στο οποίο αφιερώθηκε όλα αυτά τα χρόνια: ελεύθερη διαμόρφωση πεποίθησης, που οφείλει να προστατεύει ο δικαστής, αλλά και αυστηρότατη υπαγωγή στο πλαίσιο των νόμων της Πολιτείας.
Με δυο λόγια, η κυρία Σακελλαροπούλου και προσωπική άποψη έχει και πολιτικές είναι οι απόψεις της και την απαραίτητη απόσταση από τους κομματικούς μηχανισμούς διατήρησε. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά και βάρυναν, είμαι βέβαιος, στην κρίση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θέλω να ελπίζω ότι θα λειτουργήσουν δημιουργικά στο μυαλό των πολιτικών αρχηγών των άλλων κομμάτων. Σε τελευταία ανάλυση, όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε την πικρή γεύση που άφησε ο προηγούμενος δικαστικός, που ορίστηκε το 1985, σε μια απορριπτέα προσπάθεια εκβιασμού της συναινετικής τοποθέτησης του ρυθμιστή του πολιτεύματος.
Κάποιοι σκέφτηκαν ότι η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα της Τουρκίας πρέπει να προσδιορίσει την Προεδρία. Μια γυναίκα και μητέρα είναι το καλύτερο μήνυμα στην άλλη πλευρά. Όσο για εκείνους που ανησυχούν για τη διεθνή εικόνα της νέας Προέδρου, ας σκεφτούν πόσο θετικά θα τη δουν άλλα μικρά και επιτυχημένα κράτη του κόσμου που έχουν γυναίκες στις ανώτατες θέσεις και πόσο ζωηρά θα καταγραφεί η υιοθέτηση της πρότασης Μητσοτάκη ως επιβεβαίωση της προσπάθειας να εγκαταλείψει η χώρα μας, με μεγάλα βήματα, τη βαθύτατη κρίση που κόντεψε να μας καταπιεί.
*Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος και βουλευτής (ΝΔ)
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο του Σαββάτου 18 Ιανουαρίου
