Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση, όπως και στην περίπτωση του αντιμνημονιακού αγώνα, ενώ έκανε την στροφή, πρακτικά δεν την έχει επεξεργαστεί θεωρητικά, πολιτικά και ιδεολογικά.
Αυτό φαίνεται από τη στάση που τηρεί στο θέμα της δημόσιας βίας, δείχνοντας μια συστολή που εδράζεται στο αξιακό πλέγμα, να μην κατηγορηθεί για αυταρχισμό και συγκριθεί με την «κακιά δεξιά», λέει στο Liberal, ο Νίκος Μαραντζίδης, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Και εξηγεί ότι έτσι, παράγει μια τραγική αντίφαση και στέλνει αντιφατικά μηνύματα στην κοινωνία, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει χαμένα στο θέμα της βίας. Κατά τον συνομιλητή μας, αν δεν σκοτώσει και τις τελευταίες μεσσιανικές χίμαιρες που κυκλοφορούν μέσα στα μυαλά κάποιων «συντρόφων», δεν πρόκειται να καταφέρει ποτέ να προασπίσει τη δημοκρατική τάξη.
Ούτε και θα καταλάβει πως η εφαρμογή των νόμων και η τήρηση της τάξης, με ταυτόχρονο σεβασμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών, δεν είναι αντιφατικά πράγματα.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Ζούμε ένα μπαράζ επιθέσεων από ομάδες αντιεξουσιαστών σε Αθήνα Θεσσαλονίκη και Πάτρα, με αίτημα να μεταταγεί στις φυλακές Κορυδαλλού, ο Κ. Γιαγτζόγλου, ο οποίος κατηγορείται για τα τρομοδέματα κατά Παπαδήμου. Σε επιστολή τους απειλούν «να ισοπεδώσουν την Αθήνα αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημα τους». Τελικά ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει χωρίς τιμωρία, ανεξέλεγκτος;
Είναι σχεδόν αστείο επί μία εβδομάδα να μιλάμε για ένα ρολό χαρτί που έπεσε στο γήπεδο της Τούμπας ενώ κάποιοι σπάνε, ρημάζουν και δέρνουν εν'' ονόματι της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Διαλύουν απρόκλητα μαγαζιά, δρόμους, αυτοκίνητα, πανεπιστήμια, τράπεζες, απειλούν πολίτες και γενικώς συμπεριφέρονται ως κοινοί τραμπούκοι. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το πράγμα έχει παραγίνει.
- Εντύπωση προκαλεί ότι για τις επιθέσεις αντεξουσιαστών που έγιναν τα τελευταία 24ωρα, όπως οι βανδαλισμοί καταστημάτων στην οδό Ερμού, σύμφωνα με τις πληροφορίες, η αστυνομία ήταν ενήμερη. Παρ'' όλα αυτά, έδρασαν ανενόχλητοι, ενώ ακόμη κι όσοι προσήχθησαν, αφέθηκαν ελεύθεροι. Τι μήνυμα στέλνει αυτή η στάση;
Δεν γνωρίζω τι έχει γίνει με την αστυνομία. Γενικότερα όμως αισθάνομαι πως η στάση της αστυνομίας είναι αμυντική και δείχνει φοβισμένη. Να εξηγούμαστε: Δεν είναι η πρώτη φορά.
Ας θυμηθούμε για παράδειγμα πως τον Δεκέμβριο του 2008 η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη είχαν μετατραπεί σε μικρές «Βηρυτούς» σε καιρό εμφυλίου πολέμου και η αστυνομία ήταν «διακριτική».
Προφανώς αυτό δεν είναι εικόνα σοβαρού κράτους. Πουθενά στην Ευρώπη δεν θα υπήρχε τέτοια αντιμετώπιση.
- Συμμερίζεστε την κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση ότι δεν παρεμβαίνει δυναμικά σε τέτοια περιστατικά επειδή υπερισχύει η λογική του «δεν τα πειράζουμε επειδή είναι δικά μας παιδιά», όπως είχε πει παλαιότερα κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος;
Δεν ξέρω αν είναι δικά της παιδιά. Αυτό που ξέρω είναι πως η κυβέρνηση δείχνει μια συστολή που εδράζεται σε ένα αξιακό πλέγμα του τύπου να μην κατηγορηθεί για αυταρχισμό και να μην συγκριθεί με την «κακιά δεξιά».
Η δυσκολία με την κυβέρνηση είναι να καταλάβει πως η εφαρμογή των νόμων και η τήρηση της τάξης με ταυτόχρονο σεβασμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών δεν είναι αντιφατικά πράγματα.
Στις φιλελεύθερες δημοκρατίες η τήρηση του νόμου πρέπει να είναι αποτελεσματική και ταυτόχρονα μέσα στο πλαίσιο του σεβασμού των νόμων και των δικαιωμάτων των πολιτών.
- Θα λέγατε ότι έχουμε εργαλειοποίησή της βίας; Δηλαδή συνειδητή εκμετάλλευση του φαινομένου της βίας από τη κυβέρνηση για να εξυπηρετεί δικούς της σκοπούς, όπως για παράδειγμα να αλλάζει την ατζέντα κατά το δοκούν;
Νομίζω πως η κυβέρνηση στο θέμα αυτό τα έχει χαμένα. Δεν έχει μια καθαρή ατζέντα. Στην πραγματικότητα, όπως και στην περίπτωση του αντιμνημονιακού αγώνα, ενώ έκανε την στροφή, πρακτικά δεν την έχει επεξεργαστεί θεωρητικά, πολιτικά και ιδεολογικά.
Και αυτό παράγει μια τραγική αντίφαση και στέλνει αντιφατικά μηνύματα στην κοινωνία. Το ίδιο και στα θέματα της βίας.
- Πόσο τυχαίο είναι ότι αυτό το μπαράζ βίας των τελευταίων 24ωρων, που συνδέεται με το Παπαδήμο, έλαβε χώρα σε μια τέτοια συγκυρία; Δηλαδή εν μέσω του σάλου που οδήγησε σε παραιτήσεις δύο υπουργούς και ανασχηματισμό, καθώς και των εξελίξεων στην υπόθεση Novartis;
Δεν μπορώ να ξέρω. Μου φαίνονται όμως περισσότερο θεωρίες συνωμοσίας. Στην πραγματικότητα έχουμε ανάγκη από την ανάγκη ανάπτυξης μιας δημοκρατικής κουλτούρας που θα αγκαλιάζει τη ανάγκη προάσπισης της δημοκρατικής τάξης.
Αν αυτό δεν το αντιληφθεί η κυβέρνηση - και για να το αντιληφθεί πρέπει να σκοτώσει και τις τελευταίες μεσσιανικές χίμαιρες που κυκλοφορούν μέσα στα μυαλά κάποιων «συντρόφων» - τότε δεν μπορούμε να έχουμε πολλές προσδοκίες για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
* Ο κ. Νίκος Μαραντζίδης είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
