Σε ψυχολογικό επίπεδο οι δυο τελευταίες δημοσκοπήσεις από την Opinion Poll και την Pulse, προφανώς συμβάλλουν στην ανάταση του ηθικού της κυβέρνησης σε μια στιγμή που το έχει ανάγκη πολιτικά.
Αλλά όταν η πλειοψηφία των πολιτών δείχνει πως δεν περιμένει σχεδόν τίποτα από την αντιπολίτευση και τα απαιτεί όλα από σένα, αυτό από μόνο του είναι μέγα πρόβλημα για κάθε κυβέρνηση.
Η πανδημία θα ελεγχθεί σε σχετικά ορατό ορίζοντα, μέσω του τείχους ανοσίας που φτιάχνουν εμβόλια αλλά και οι νοσούντες.
Και μετά θα αναδυθούν στην επιφάνεια όσα ζητήματα ο κορονοϊός δημιούργησε ή κάλυψε.
Πρωτίστως θα φανεί το οικονομικό αποτύπωμα του πολύμηνου λουκέτου στην οικονομία.
Το Ταμείο Ανάκαμψης το οποίο μεγάλη μερίδα των πολιτών ίσως εκλαμβάνει ως το νέο «λεφτόδεντρο», έχει μπει στις μυλόπετρες της πρώτης διαβούλευσης στις Βρυξέλλες. Όταν με το καλό βγει από κει θα πρέπει να εγκριθεί και από τα εθνικά κοινοβούλια. Η Ελλάδα έχει από το πρόσφατο παρελθόν, κακή εμπειρία απ’ αυτές τις μακρόσυρτες πλην θεσμικές διαδικασίες, γι' αυτό δεν είναι κακό να προετοιμαζόμαστε ότι τα χρήματα δεν πρόκειται να εκταμιευθούν πριν από το 2022.
Ο τουρισμός όσο κι αν πάρει τα πάνω του φέτος δεν μπορεί να ισοφαρίσει την περσινή καταστροφή.
Και οι προσδοκίες ότι τα δισεκατομμύρια που αποταμιεύθηκαν αναγκαστικά στις τράπεζες το προηγούμενο διάστημα, θα πέσουν μαζικά στην κατανάλωση, μένει να επιβεβαιωθούν καθώς συνοδεύονται από παράλληλες εκτιμήσεις ότι θα διατηρηθούν ως «πλούτος» και δεν θα γίνουν καύσιμο στην αγορά.
Τι μένει λοιπόν στην κυβέρνηση;
Οι μεταρρυθμίσεις. Γιατί μόνον αυτές κουβαλάνε πίσω τους επενδύσεις, δημιουργία νέου πλούτου και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας για νέους.
Όσα ακριβώς είχε υποσχεθεί και με όσα έχτισε το πολιτικό της κεφάλαιο η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η επιστροφή στην αρχή γίνεται με δυσμενέστερους όρους αλλά είναι τουλάχιστον αφετηρία.
