Πόσο «ενιαία» θα είναι η κλίμακα φορολόγησης των φυσικών προσώπων αν γίνει πράξη η πρόταση που εμπεριέχεται στην έκθεση Πισσαρίδη; Πόσοι θέλουν να εφαρμοστεί στην πράξη ένα κατά γενική ομολογία δίκαιο μέτρο;
Ενιαία φορολογική κλίμακα σημαίνει ότι όλα τα εισοδήματα, ανεξαρτήτως πηγής, θα μπαίνουν στο ίδιο καλάθι έτσι ώστε αυτός που έχει 50.000 ευρώ εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες να μην πληρώνει περισσότερο φόρο εισοδήματος από αυτόν που έχει εισόδημα 38.000 ευρώ από μισθούς και 12.000 ευρώ από ενοίκια. 'Η από εκείνο που έχει εισόδημα 30.000 ευρώ από μισθούς, 10.000 ευρώ από ενοίκια και άλλα 10.000 ευρώ από μερίσματα. Ενιαία φορολογική κλίμακα σημαίνει λοιπόν ότι κάποιοι ενδεχομένως να κληθούν να πληρώσουν περισσότερα.
Όσο πιο «ενιαία» η κλίμακα, όσο δηλαδή πιο βαθιά μπει η φορολογική νομοθεσία στη διαδικασία να καταργήσει τα αυτοτελώς φορολογούμενα εισοδήματα (βλέπε μερίσματα) ή τα εισοδήματα που φορολογούνται με ειδική κλίμακα (βλέπε εισοδήματα από ενοίκια), τόσο περισσότερο θα διευρυνθεί η φορολογική βάση. Διεύρυνση της φορολογικής βάσης όμως, σημαίνει και δημιουργία πηγών χρηματοδότησης για τη μείωση των φορολογικών συντελεστών.
Τα ερωτήματα πολλά. Πόσο ελκυστική για το φυσικό πρόσωπο είναι η σημερινή κλίμακα η οποία προβλέπει φορολογικό συντελεστή που φτάνει, αν προστεθεί και η εισφορά αλληλεγγύης, στο 53-54%; Πόσο ελκυστική για τη δημιουργία καλών θέσεων εργασίας είναι η σημερινή κατάσταση που –παρά τις συνεχείς μειώσεις που κάνει η κυβέρνηση- εξακολουθεί να έχει οριακό συντελεστή κρατήσεων για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές που ξεπερνάει το 60% (και μάλιστα από πολύ χαμηλό όριο εισοδήματος όπως είναι τα 40.000 ευρώ).
Είναι σαφές ότι «ενιαία φορολογική κλίμακα» δεν σημαίνει απαραίτητα επιβαρύνσεις για κάποιους. Όλα εξαρτώνται από τα ποια θα είναι τα κλιμάκια και ποιοι θα είναι οι φορολογικοί συντελεστές. Το βέβαιο είναι ότι ενιαία κλίμακα σημαίνει φορολογική δικαιοσύνη. Όλοι πληρώνουν τον ίδιο φόρο ανεξάρτητα από την πηγή του εισοδήματός τους.
Ενιαία φορολογική κλίμακα σημαίνει και στροφή του ενδιαφέροντος στην «παραγωγή», στην αύξηση της παραγωγικότητας και όχι στην εξεύρεση «τεχνασμάτων» για να μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση. Είναι προτιμότερο να ασχολούμαστε με το αν το συνολικό εισόδημα θα «σπάει» σε μια ατομική και μια προσωπική επιχείρηση, αν ο ιδιοκτήτης της ατομικής επιχείρησης θα πρέπει να εμφανίζεται ταυτόχρονα και ως μισθωτός της επιχείρησής του και αν ο σύζυγος θα έχει συμφέρον να μεταβιβάζει στα παιδιά του το διαμέρισμα για να μοιράζεται το εισόδημα από ενοίκια σε περισσότερους ΑΦΜ;
Ή είναι προτιμότερο να έχουμε μια κοινή φορολογική κλίμακα με χαμηλούς συντελεστές που θα διασφαλίζει ότι απέναντι στην εφορία είμαστε όλοι ίσοι;
