Του Νίκου Ρίζου
Αλήθεια έχει μεγάλη πλάκα να συζητάς πολιτικά με τους συνέλληνες σου… Οι «βαθυστόχαστες» αναλύσεις στα ελληνικά καφενεία γίνονται κατ΄ομοίωση με αυτές των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών συζητήσεων… Στο χωριό μου θα τις ονόμαζαν «άρτσι – μπούρτζι και ρουλάς» χωρίς να μπορώ να σας εξηγήσω τι σημαίνει αυτό…
Ο καθημερινός καφενόβιος αναλυτής έχοντας μαύρα μεσάνυχτα για την πολιτική αναλώνεται σε εξυπνάδες, σε αγοραίες ατάκες, σε δικής του επινόησης» γνώση «Το νόημα βέβαια και η ουσία δεν είναι ποτέ επικεντρωμένα γύρω από τον γνήσιο προβληματισμό ενός πολιτικού διακυβεύματος… Οι πολιτικοί στη χώρα μας, όχι μόνο σήμερα αλλά εδώ και δεκαετίες έχουν βρει το κουμπί του οπαδού και ταυτόχρονα του αντιπάλου… Η συνταγή είναι αλάνθαστη… Πρώτα απ όλα φροντίζει να τον κρατά από πλευράς πληροφόρησες στα μαύρα σκοτάδια…Και αυτό το κάνει εκ συστήματος και σε όλο το φάσμα του ιδεολογικού τοπίου από τις αριστερές πηγές μέχρι και τις δεξιές… Αποφεύγει να τον φέρνει σε επαφή με την αληθινά γνώση του προβλήματος έτσι ώστε να μπορεί να τον χειραγωγεί με μεγαλύτερη ευκολία…
Η αμέσως μετά φροντίδα του είναι να τον πολώνει κομματικά… Με τον τρόπο αυτό ο οπαδός επικεντρώνει την προσωπική κριτική στο πόσο κακός είναι ο αντίπαλος και όχι στο αν είναι σωστοί οι πολιτικοί χειρισμοί του ομοϊδεάτη του πολιτικού… Και έτσι με το αριστουργηματικό αυτό τρικ η κρίση οπαδών και αντιπάλων σαλαμοποιείται σε βαθμό άκρως διασκεδαστικό… Ρωτάει ο δημοσιογράφος τον υπουργό Ναυτιλίας: Μα είναι σωστό να φορολογείται για άλλη μια φορά τόσο σκληρά ο έλληνας πολίτης; Και αυτός απαντά «Έτσι όπως τα έκαναν οι προηγούμενοι τι θέλετε να κάνει ο πρωθυπουργός μας; Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στις αποφάσεις του, στο καθαρό του βλέμμα και στον ξεκάθαρο λόγο του»…
Και τα χρόνια περνούν αλλά οι άνθρωποι στην ψωροκώσταινα παραμένουν οι ίδιοι… Η δυνατότητα να διαθέτει κανείς επαρκή κρίση παραμένει εδώ και χρόνια καθοδηγούμενη από μία ελληνικής επινόησης αντίληψη δικομματισμού… Είσαι με αυτούς για να μην είσαι με τους άλλους… Ψηφίζεις αυτούς για να μην έλθουν οι άλλοι και όχι γιατί εμπιστεύεσαι τους…αυτούς ! Λες σε κάποιον: «Μα είναι σωστές αυτές οι πολιτικές του δικού σου;» Και απαντά: «Σιγά μην είναι καλύτερες του δικού σου…» Έτσι λοιπόν έχουμε…
Αρνητική κρίση, αρνητική ψήφος, μόνιμο διαζύγιο με την λογική… Όχι μόνο τώρα… Αυτό συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια… Απλά τώρα έγινε αφόρητο! Οπαδοί και κόμματα πέρασαν στη σφαίρα της αδύναμης κρίσης αλλά και του παραλογισμού. Άγριες και ανούσιες τηλεοπτικές κόντρες που όλες μαζί το μόνο που κάνουν είναι να περνούν άθλια μηνύματα στο λαό… Με κυρίαρχο το όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι… Μια πολιτική σύγχυση, ένα μπέρδεμα εννόων και αξιών…
Αν ρωτήσεις ένα χρυσαυγίτη ποιος είναι ο ορισμός του έλληνα, θα σου πει «αυτός που υψώνει την γαλανόλευκη σημαία.»
Αν ρωτήσεις έναν αριστερό – του ΚΚΕ εννοώ – ποιο πολιτικό σύστημα είναι το καταλληλότερο για να κυβερνηθεί η χώρα θα σου πει αυτό του ΚΚΕ και μόνο αυτό !
Αν ρωτήσεις έναν οπαδό του Σώρρα που βρίσκονται τα τρις του αρχηγού τους θα σου μιλήσει μία γλώσσα που ούτε εσύ καταλαβαίνεις αλλά ούτε εκείνος…
Αν ρωτήσεις έναν οπαδό των Λαφαζάνη-Κωνσταντοπούλου πως θα είναι η ζωή σου με την δραχμή θα σου πει ότι θα είναι… παραδεισένια…
Αν ρωτήσεις τον Πάνο Καμμένο γιατί ο κόσμος έχει αυτό το χάλι θα σου πει γατί τον ψεκάζουν…
Αν ρωτήσεις τον πρόεδρο Λεβέντη πως θα λυθεί το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας θα σου πει να κάνουμε λιγότερο πλούσιους τους συνταξιούχους των 1500 ευρώ…
Και εδώ τώρα μπαίνει το ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί τις επερχόμενες γενιές : Mα κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τις αρρωστημένες πολιτικές αντιλήψεις σ αυτή την χώρα; Και η απάντηση: Μόνο μία κυβέρνηση με προχωρημένες ιδέες ίσως θα μπορούσε να καταφέρει κάτι τέτοιο… Ε νάτη λοιπόν η κυβέρνηση με προχωρημένες αντιλήψεις… Νάτος και ο νέος ηγέτης με το καθαρό βλέμμα και τον ακόμη καθαρότερο λόγο… Ο λαοπρόβλητος Αλέξης Τσίπρας… Ο,τι υποσχέθηκε το έκανε… Και ότι δεν έκανε θα το κάνει… Δοξάστε τον… Και μαζί μ αυτόν δοξάστε και τα αδιέξοδα αυτής της χώρας… Αφού – όπως πιστεύουν οι περισσότεροι από τους μισούς έλληνες «όλοι ίδιοι είναι, όλοι τα ίδια κάνουν»…
