Του Αλέξανδρου Παπαδόπουλου*
Η κόρη μου είναι τεσσάρων χρόνων κι όπως κάθε αξιοπρεπές πιτσιρίκι έχει αντιληφθεί από πολύ νωρίς την αξία της σωστής διαδήλωσης.
Φυσικά δεν της χρησιμεύει για να διεκδικήσει «τα δίκαια αιτήματα της». Αυτά υλοποιούνται έτσι κι αλλιώς χωρίς να της τα αρνηθεί κανείς. «Μπαμπά θέλω κακά» λέει. «Πάμε να σε βοηθήσω αγάπη μου». Στο τίμιο λαϊκό αίτημα της αφόδευσης, δεν έχει τύχει ποτέ να της απαντήσω «Σφίξου μέχρι να σου βγουν από τη μύτη μικρή προλετάρια ώστε να υποφέρεις κάτω από την πατρική ιμπεριαλιστική μου μπότα».
Η διαδήλωση χρησιμεύει όταν αρχίζει να παραλογίζεται.
- Μπαμπά θέλω κι άλλο παγωτάκι (μέθοδος «γλύκα»).
- Έχεις φάει τρία σήμερα αγάπη μου.
- Σε παλακαλώ μπαμπααακα (μέθοδος «νάζι»).
- Μα θα σε πειράξει η κοιλίτσα σου.
- Ουααα (πανάρχαια μέθοδος «κλάμα»).
- Σταματά να κλαις, είπαμε δεν έχει άλλο παγωτό!
- Θέλω παγωτό παγωτό παγωτόοο!!! Ααααα (μέθοδος «διαδήλωση»).
Σου λέει, θα φωνάξω, θα χτυπηθώ στο πάτωμα, θα σου τρυπήσω τα αυτιά με το ουρλιαχτό και γενικώς θα φέρω ένα σπίτι τούμπα μέχρι να σιχτιρίσεις και να πεις «πάρε το ρημάδι το παγωτό και τράβα στο δωμάτιό σου να ησυχάσει λίγο το μέσα μου πανάθεμά τον πατέρα σου».
Και τότε αποκαλύπτεται το μεγάλο μυστικό. Αφού πάρει το παγωτό της η κόρη μου, τρώει μια δυο μπουκιές και το υπόλοιπο το αφήνει. Όλη αυτή τη φασαρία δεν την έκανε για το παγωτό. Την έκανε για να χορέψει σβούρες τον μπαμπά της. Για να επιβεβαιώσει για μια ακόμα φορά πως «με έχει».
Αυτός είναι κι ο μέσος διαδηλωτής. Ένα μωρό που θέλει απλώς να ταλαιπωρήσει την κοινωνία όχι για να ενημερώσει, όχι για να πετύχει κάτι δίκαιο, ούτε καν για να επιβάλει κάτι παράλογο ή ανέφικτο. Δεν τον απασχολεί το αποτέλεσμα.
Ο διαδηλωτής απολαμβάνει την ηδονή της δύναμης που νιώθει για την λίγη ώρα που κλείνει έναν δρόμο και ταλαιπωρεί χιλιάδες ανθρώπους με το έτσι θέλω. Σας έχω όλους στο χέρι κουφάλες. Θα σας χτυπήσω κάτω. Σκασίλα μου για τα αιτήματα ρε. Δεν το κάνω για να φάω ένα ακόμα παγωτό. Το κάνω για την απόλαυση που νιώθω να σας γλεντάω. Να σας χειραγωγώ όπως ένα μωρό τον μπαμπά του. Βουτάω δυο πανό και πέντε αργόσχολους δικούς μου από την κλαδική και σας χορεύω στο ταψί.
Ή για την ακρίβεια «βαράω το νταούλι και σας κάνω να χορεύετε» που θα έλεγε και ένας τεράστιος πολιτικός ηγέτης. Με νοιάζουν λες τα παγωτά; Με νοιάζουν τα αιτήματα; Μόνο να σας βλέπω να χορεύετε θέλω. Χορεύτε!
Κάτσε τώρα εσύ μποτιλιαρισμένος δυο ώρες στα Σίδερα Χαλανδρίου γιατί μια χούφτα καφενόβιοι έκλεισαν όλο το κέντρο. Κάτσε και άκου στο ραδιόφωνο βαρύγδουπες πολιτικές αναλύσεις. Όταν θα κάνεις παιδιά θα καταλάβεις γιατί γίνεται όλο αυτό.
*Ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος είναι ιδρυτής και CEO της Arpadom Construction και της πλατφόρμας Travelusive
