Του Σάκη Μουμτζή
«Οπως έστρωσαν έτσι θα κοιμηθούν. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει την κατάρρευση τους», είπε η Φ.Γεννηματά, αναφερόμενη στην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στο Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής.
Και ο Γ.Καμίνης δήλωσε πως «όποιος δώσει χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση θα διαπράξει ιστορικό λάθος».
Δύο τοποθετήσεις που δείχνουν το χάος που χωρίζει την Κεντροαριστερά με την Ριζοσπαστική Αριστερά.
Ανάμεσα στους δύο αυτούς πολιτικούς χώρους κυλά πολύ «αίμα». Πολύ «αίμα» που ανήκει μόνον στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όταν την τριετία 2011-2014, λοιδωρήθηκαν, προπηλακίσθηκαν, συκοφαντήθηκαν από σημερινούς υπουργούς της κυβέρνησης.
Και όταν δύο παρατάξεις τις χωρίζει «αίμα», πολύ δύσκολα στην συνέχεια μπορεί να συμπορευθούν.
Αλλά πέραν όλων των παραπάνω που αναφέρονται σε γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος, υπάρχει και, επί της πολιτικής ουσίας, αδυναμία κοινής πορείας της Κεντροαριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Να υπενθυμίσω πως μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 θα μπορούσε κάλλιστα ο Α.Τσίπρας να προτείνει στην Φ.Γεννηματά κυβερνητική συνεργασία. Δεν το έπραξε.
Το θυμάται τώρα, επειδή οι ΑΝΕΛ και ο αρχηγός τους έγιναν δυσβάστακτο βάρος για το κόμμα του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κάθε λογής «προξενητάδες» τι είδους συνεργασία επιζητούν με την Κεντροαριστερά;
Να μπεί στην κυβέρνηση αντικαθιστώντας τους ΑΝΕΛ; Μα τους θεωρούν αφελείς; Τόσο η Φ.Γεννηματά, όσο και ο Γ.Καμίνης ήταν ξεκάθαροι με τις δηλώσεις που προανέφερα.
Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μετεκλογική συνεργασία; Για ποιο λόγο; Αφού θα είναι δεύτερο κόμμα. Και κυβέρνηση δεύτερου και τρίτου κόμματος δεν μπορεί να γίνει.
Επιζητεί την εκπόνηση κοινού προγράμματος; Μα τα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για κοινό πρόγραμμα με την Κεντροαριστερά.
Τότε όλοι αυτοί που θεωρούν αναγκαία την σύγκλιση και την συμπόρευση των δύο χώρων πώς στηρίζουν την άποψη τους;
Σε μια αντιδεξιά ψύχωση; Ακούω ήδη «ψυχάκηδες αριστερούληδες» να μιλούν για επερχόμενο «ρεβανσισμό της Δεξιάς», υποβαθμίζοντας τα καθημερινά εγκλήματα που διαπράττει η κυβέρνηση σήμερα.
Στην ιστορική κοινή μήτρα της Σοσιαλδημοκρατίας με την μαρξιστική Αριστερά; Μα δεν μπορεί να χαραχθεί πολιτική το 2018, με βάση το τι έγινε το 1914!
Η Κεντροαριστερά, όχι μόνον στην Ελλάδα, οφείλει να καταθέσει πειστικές προτάσεις στην κοινωνία, μέσα στο περιβάλλον του ψηφιακού καπιταλισμού. Δεν μπορεί οι ιδεολογικές και πολιτικές συντεταγμένες της να ορίζονται από την δεκαετία του 1950 και του 1960.
Και επειδή αδυνατεί να το πράξει—μέχρι στιγμής—συρρικνώνεται.
Οι γραμμές που οριοθετούν τους πολιτικούς χώρους δεν μπορεί να είναι ξεθωριασμένες από τον χρόνο. Οι σύγχρονες κοινωνίες απαιτούν καθαρές απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα.
Διαφορετικά η Κεντροαριστερά θα άγεται είτε προς την Κεντροδεξιά είτε προς την Αριστερά.
Καμιά συνεργασία δεν είναι κατακριτέα εφ΄όσον στηρίζεται στην κοινότητα προγραμματικών θέσεων. Εφ΄όσον δεν αφορά την διανομή των υπουργείων και την νομή της εξουσίας.
Συνεπώς, αυτό που προέχει σήμερα για την Κεντροαριστερά είναι να πάρει θέσεις για το Ασφαλιστικό, τις αποκρατικοποιήσεις, την Δημόσια Τάξη, την Παιδεία, την φορολογία.
Και πάνω σε αυτές τις θέσεις θα προκρίνει και τις συνεργασίες της.
Με δεδομένες τις πολιτικές ΣΥΡΙΖΑ στους συγκεκριμένους τομείς, δεν νομίζω πως μπορεί να υπάρξει κοινός βηματισμός με την Κεντροαριστερά.
Αλλωστε, δεν γίνεται ο Α.Τσίπρας να επιζητεί την συνεργασία αυτού του χώρου και να στέλνει στο Ειδικό Δικαστήριο, με «στημένες» κατηγορίες, πρωτοκλασάτα στελέχη του.
Η συμπόρευση ως στρατηγική επιλογή είναι διαφανής και ανυπόκριτη.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βουτηγμένος στο ψεύδος και στην απάτη.
