Του Γιάννη Λοβέρδου
Η Ελλάδα βιώνει τις συνέπειες της μεγαλύτερης εθνικής καταστροφής της πρόσφατης ιστορίας της. Η πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, που έχει μέχρι στιγμής προκαλέσει 85 νεκρούς, είναι η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του 21ου αιώνα όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Και κάθε μέρα που περνάει, τα θύματα αυξάνονται, ο πόνος, η οργή, η αγανάκτηση, η οδύνη ξεχειλίζουν όχι μόνο μεταξύ των οικογενειών των θυμάτων και των κατοίκων της περιοχής που επλήγη από τις συνέπειες της πυρκαγιάς της περασμένης Δευτέρας αλλά και μεταξύ του συνόλου των Ελλήνων, που υποφέρουν σκληρά και δοκιμάζονται τα τελευταία χρόνια πολλαπλώς.
Η κατάσταση αυτή πλέον προσλαμβάνει τις διαστάσεις μιας μεγάλης εθνικής τραγωδίας, αρχαιοελληνικών διαστάσεων. Οι τραγικές ιστορίες απώλειας τόσων ανθρώπων, εξαιτίας, σε μεγάλο βαθμό, της ολιγωρίας και της ανικανότητας των αρμοδίων κρατικών αρχών, αποτελεί ύβριν με την αρχαιοελληνική έννοια, που γίνεται χειρότερη με την αλαζονική στάση των κυβερνώντων, όπως ο υπουργός Εθνικης Αμυνας Πάνος Καμμένος, που απέδωσε τις ευθύνες της συμφοράς στους ίδιους τους κατοίκους η οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ Κουρουμπλής και Τόσκας, που αρνήθηκαν καν να εκφράσουν μια «συγγνώμη», ένα «λυπάμαι», αντιμετωπίζοντας με την δέουσα σεμνότητα και ταπεινότητα, τους ανθρώπους, που υποφέρουν.
Στην αρχαία ελληνική σκέψη και στην Τραγωδία, η Υβρις, δηλαδή η αλαζονική συμπεριφορά των ανθρώπων, που θέτουν σε κίνδυνο με την στάση τους την κοσμική αρμονία και τάξη, που έχουν δημιουργήσει οι θεοί, αποτελεί το υπέρτατο αδίκημα. Όποιος επιτελεί ύβριν, είναι καταδικασμένος να τιμωρηθεί σκληρά, προκειμένου να επέλθει η Κάθαρσις, που θα εκτονώσει την κρίση, που επήλθε και θα δώσει διέξοδο για την αποκατάσταση της αδικίας.
Όμως η Νέμεσις κι η Κάθαρσις στην σύγχρονη τραγωδία της Ανατολικής Αττικής δεν ήρθαν ακόμα. Εξαιτίας της άρνησης των κυβερνώντων να αναλάβουν τις αντικειμενικές ευθύνες τους και να υποβάλλουν έστω κι εκ των υστέρων την παραίτηση τους. Εκτιμώ ότι για να υπάρξει Κάθαρσις, πρέπει προηγουμένως να υποβάλλουν την παραίτηση τους οι υπεύθυνοι, κυρίως ο υπουργός Τόσκας, η περιφερειάρχης Ρένα Δούρου, κι οι τοπικοί δήμαρχοι, όπως ο δήμαρχος Μαραθώνος Ηλίας Ψινάκης, που όχι μόνον ήταν εξαφανισμένος τις ώρες της καταστροφής αλλά κι εκ των υστέρων είπε χονδροειδή ψέματα, όπως ότι δήθεν είχε καεί και το δικό του σπίτι.
Δυστυχώς, οι κυβερνώντες, τόσο αυτάρεσκοι και ματαιόδοξοι, αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους και παραμένουν πεισματικά γαντζωμένοι στις καρέκλες τους. Κατανοώ ότι η εξουσία είναι γλυκιά και δεν είναι εύκολο να την εγκαταλείψει κάποιος. Αλλά η παραίτηση δεν είναι θέμα κομματικής η πολιτικής σκοπιμότητας. Είναι δείγμα ήθους και ευαισθησίας, που δυστυχώς δεν φαίνεται να χαρακτηρίζουν ούτε τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ούτε τους υπουργούς και συνεργάτες του. Κι αυτό είναι το μεγάλο έλλειμμα πολιτικού ήθους, που πλήττει το πολιτικό μας σύστημα, αυξάνει την αμφισβήτηση του κι υπονομεύει το μέλλον της χώρας.
Γι' αυτό κι η Ύβρις ακόμα παραμένει ατιμώρητη κι η κάθαρσις δεν επέρχεται. Εκτιμώ όμως ότι η φρικτή τραγωδία στην Ανατ. Αττική είναι το τέλος του Τσίπρα, του Καμμένου και των Συριζανελ. Η μικρόψυχη στάση τους κι η φανερή ανικανότητα τους στη διαχείριση της μείζονος αυτής εθνικής καταστροφής, είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής οργής. Από δω και πέρα όσο παραμένουν γαντζωμένοι στις καρέκλες τους, θα εισπράττουν τη λαϊκή περιφρόνηση?! Μέχρι τη μοιραία εκλογική συντριβή τους, η οποία θα επέλθει όποτε κι αν κάνουν εκλογές.
Το αργότερο τον Μάιο 2019. Η εκλογική τους ήττα θα φέρει και την Κάθαρση, που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει η πατρίδα μας κι ο λαός της.
