Του Ανδρεά Ζαμπούκα
Το πραγματικό θέατρο του παραλόγου – το Le Theatre de l''Absurde, όπου καθοριστικός θεατρικός συγγραφέας του κινήματος ήταν κι ο Ευγένιος Ιονέσκο – ξεφεύγει από τους ρεαλιστικούς χαρακτήρες, καταστάσεις και ό,τι είναι συνδεδεμένο με θεατρικές συμβάσεις. Ο χρόνος, ο τόπος και η ταυτότητα είναι ασαφή και ρευστά, ενώ ακόμη και η βασική αιτιότητα, συχνά, καταρρέει. Ασήμαντες πλοκές, επαναληπτικός ή χωρίς νόημα διάλογος και δραματικές ασυνέπειες, χρησιμοποιούνται συχνά για να δημιουργήσουν ονειρικές ή ακόμη και εφιαλτικές διαθέσεις. Όλα αυτά, σας θυμίζουν εκείνα που βιώνετε από κάποιους πολιτικούς της χώρας;
Σε δύο κόσμους χώρισε την πολιτική σκηνή η κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου τοποθετώντας στον ένα πόλο τον ΣΥΡΙΖΑ που ενδιαφέρεται για τους δημόσιους υπαλλήλους και στον άλλο την αντιπολίτευση που επιθυμεί απολύσεις, διώξεις και περιορισμό του κράτους υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων. Για τον λόγο αυτό μάλιστα υποστήριξε απευθυνόμενη στην αντιπολίτευση πως «οι δημόσιοι υπάλληλοι και όσοι φιλοδοξούν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι θα σας στείλουν και πάλι στην αντιπολίτευση με την ψήφο τους».
Κι ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τοποθετήσεις της: «Φέραμε αμεροληψία και αξιοκρατία στη δημόσια διοίκηση» - «Τα νοσοκομεία γέμισαν με ράντζα γιατί τώρα πηγαίνουν άνθρωποι που πριν δεν είχαν πρόσβαση»!!!!
Ισχύει πάντα ότι από μικρό κι από την κα Τασία μαθαίνεις πάντα την αλήθεια. Ή τουλάχιστον μπορείς εύκολα να διακρίνεις τι θα συμβεί, όταν πάρει φωτιά η προεκλογική περίοδος. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δουν πλέον καθαρά την πόρτα της εξόδου από την εξουσία.
Οι «αθώοι» δημόσιοι υπάλληλοι μένουν συνήθως στη γωνία και παρατηρούν με αμήχανα βλέμματα. Όλος ο φορολογικός χαμός γίνεται γι' αυτούς, αλλά οι ίδιοι «νίπτουν τας χείρας τους». Εκτός από τον εξωπραγματικό αριθμό του ενός εκατομμυρίου (είναι τόσοι μαζί με τους συμβασιούχους!), αν βάλουμε και τις οικογένειές του –όλοι έχουμε στο σπίτι έναν τουλάχιστον– ανεβάζουν το νούμερο στα 2 εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν έννομο συμφέρον στις προσόδους από τα κρατικά ταμεία! Ο καθένας, λοιπόν, καταλαβαίνει ότι είναι η κρίσιμη μάζα που εκλέγει τις κυβερνήσεις και κρατάει «αλυσοδεμένους» τους υπουργούς που θα αποφασίσουν για την αξιολόγηση και τις τυχόν περικοπές τους.
Λίγο πολύ, όλες οι κυβερνήσεις ξέρουν ότι χωρίς την ψήφο των δημοσίων υπαλλήλων, δεν πρόκειται να διεκδικήσουν σοβαρά, την εξουσία. Οι πιο αδίστακτοι πολιτικοί δε, γνωρίζουν πως διαθέτουν έναν εν δυνάμει στρατό, έτοιμο να πολεμήσει σκληρά για την επιβίωσή του, όπως θα έκανε κάθε έμβιο ον, όταν βλέπει γύρω του ένα οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον ζούγκλας.
Ο νέος «εμφύλιος» που θα στηθεί πολύ εύκολα από τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων. Με τους δεύτερους να μην διαθέτουν το μένος και τον πολεμικό «οίστρο» των πρώτων. Στην ουσία, βέβαια, ο μεγάλος «μπαμπούλας» δεν είναι άλλος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το «νεοφιλελεύθερο» επιτελείο του. Αυτό που θα ξεκληρίσει οικογένειες και θα στείλει στην ανεργία τους εργαζόμενους του Δημοσίου.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι, στις περίεργες συνθήκες που συνήθισαν, έχουν κάποιο λόγο να πιστεύουν απατεώνες. Όλοι οι υπόλοιποι όμως που ψήφισαν τον μάγο Αλέξη για να τους χαρίσει τον ΕΝΦΙΑ, να ξέρουν ότι έμπλεξαν πολύ άσχημα.
Η Αριστερά δεν φεύγει εύκολα από την εξουσία. Και η κα Τασία εκφράζει συχνά την συνείδηση της κυβέρνησης. Για όποιον έχει μάτια να δει και αίσθηση του κινδύνου για να καταλάβει...
