Της Κατερίνας Γαλανού
Ψάχνετε μήπως κάποια φωτογραφία της κυρίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου -υπό όποια κατά καιρούς ιδιότητά της π.χ. ως υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, αντιπροέδρου της Βουλής κλπ- από επίσκεψή της στη Μόρια, σε άλλη προσφυγική δομή ή έστω με προσφυγόπουλα στην Κουμουνδούρου; Αδίκως. Δεν θα βρείτε ούτε μία. Γιατί η εκ των εμβληματικών ανθρωπιστών και δικαιωματιστών του ΣΥΡΙΖΑ κ. Χριστοδουλοπούλου δεν φρόντισε να δει από κοντά όλους αυτούς τους δυστυχείς ανθρώπους που η ίδια και το κόμμα της, με τρόπο ανήθικο, «εργαλειοποίησε».
Και εμείς δεν θα είχαμε λόγο να τα θυμόμαστε όλα αυτά χρονιάρες μέρες αν η ίδια η κ. Χριστοδουλοπούλου δεν εκβίαζε την ατομική και τη συλλογική μνήμη. Ευρισκόμενη σήμερα εκτός Βουλής -δεν κατέβηκε υποψήφια στις τελευταία εκλογές μετά την αποκάλυψη ότι προσπάθησε να πετύχει την ευνοϊκή μετάθεση της κόρης της στο κοινοβούλιο– αρθρογραφεί για να καταγγείλει την πολιτική της κυβέρνησης στο προσφυγικό-μεταναστευτικό.
Το κακό δεν είναι ότι καταγγέλλει το δήθεν «ξενοφοβικό κράτους της δεξιάς». Αυτό είναι θεμιτό στο πλαίσιο άσκησης αντιπολίτευσης. Το κακό είναι η προφανής επιδίωξη της να καταγραφεί ξανά ως φλογερή δικαιωματίστρια στην εσωκομματική κονίστρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Και για να το πετύχει, προκαλεί όπως προανέφερα την συλλογική μνήμη. Ενθυμείται, τον Δεκέμβριο του 2019, η κ. Χριστοδουλοπούλου ότι πριν από το 2015 η ίδια και οι ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με βουλευτές του κόμματος «επισκέπτονταν τους χώρους βαρβαρότητας», «τα κελιά και τους χώρους κράτησης όπου το φως της ημέρας δεν έφτανε ποτέ», και διαπίστωναν με τα ίδια τους τα μάτια όσα ζούσαν πρόσφυγες και μετανάστες.
Θυμάται και παραθέτει αναλυτικά πως μετά το 2015 «η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ» (κυβερνούσαν μαζί με τους ΑΝΕΛ, αλλά αυτή η λεπτομέρεια δεν θα χαλάσει το αφήγημά της) «ανέδειξε ως προτεραιότητα την αποκατάσταση της εθνικής και ευρωπαϊκής νομιμότητας στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα».
Θυμάται ότι «τα μέτρα έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από τον δημοκρατικό κόσμο της χώρας και με κινδυνολογία από τους επικριτές του ΣΥΡΙΖΑ...». Αλλά δεν θυμάται πως άφησαν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες να περνάνε ανενόχλητοι δια μέσου της Ελλάδας στην υπόλοιπη Ευρώπη με την λογική «η θάλασσα δεν έχει σύνορα» και την τακτική «λιάζονται και εξαφανίζονται».
Δεν θυμάται πως στο μπρα ντε φερ των Βρυξελλών με το δίδυμο Τσίπρα-Βαρουφάκη το πρώτο εξάμηνο του 2015, ο τότε κυβερνητικός εταίρος και υπουργός άμυνας Π. Καμμένος προειδοποιούσε ότι αν μας στριμώξουν τότε θα μας... ξεφύγουν τυχόν τζιχαντιστές που βρίσκονται στην Ελλάδα.
Ούτε θυμάται πως έτσι φτιάχθηκε η ντροπή της Ειδομένης και εν συνεχεία η Μόρια και οι άλλες μικρές και μεγάλες Μόριες του Βορείου Αιγαίου.
Στο μυαλό της, κ. Χριστοδουλοπούλου οι πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ ενέπνευσαν «την ελληνική κοινωνία να εκφράσει αισθήματα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, μακριά από την καλλιέργεια φόβου και κινδυνολογίας» και σήμερα οι πολιτικές της ΝΔ οδηγούν «στην παλινόρθωση του αυταρχικού και ξενοφοβικού κράτους της Δεξιάς».
Το νέο μανιφέστο της λέει ότι οι παραλήπτες των αυταρχικών και ακροδεξιών μέτρων της κυβέρνησης «είμαστε όλοι εμείς...που αποδέχονται να γίνουν πειραματόζωα άνθρωποι κυνηγημένοι από τον πόλεμο και τη φτώχεια, που δικαιολογούν τις πολιτικές στέρησης της ελευθερίας και τις πρακτικές βιοπολιτικής για όσους περισσεύουν και για όσους δεν περιλαμβάνονται στα νεοφιλελεύθερα σχέδια μείωσης της εργασίας και του κοινωνικού κράτους».
Ο Αη Βασίλης των προσφύγων θα μπορούσε να υπάρχει και να είναι η κ. Χριστοδουλοπούλου
