Οι οπαδοί της αυστηρής πολιτικής ορθότητας, κατηγορούν όσους γράφουν κάτι εναντίον του Σύριζα, χρησιμοποιώντας την έκφραση ότι «κάνουν αντιπολίτευση, στην αντιπολίτευση». Υπενθυμίζοντας ότι κυβερνά το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, οπότε η κριτική θα πρέπει να στρέφεται προς την κυβέρνηση και μόνο. Έλα όμως, που το τραγικό πρόσωπο της αντιπολίτευσης χρήζει σκληρότατης κριτικής.
Και έτσι με αφορμή τα δώδεκα χρόνια από τη δολοφονία ενός αθώου ανήλικου αγοριού στα Εξάρχεια από έναν εντελώς ανεύθυνο και βίαιο αστυνομικό, αλλά και από την έναρξη της πρωτοφανούς καταστροφής του κέντρου της Αθήνας ως συνέπεια του υποτιθέμενου θυμού των εξεγερμένων κατά των θεσμών της Ελληνικής Δημοκρατίας, η ηγεσία του Σύριζα έκανε προχθές μια δήλωση, που έμοιαζε με πολιτική βόμβα μολότοφ. Και τι βρήκε να πει; Ότι η ιστορία δεν σταματά ούτε με λόγια, ούτε με γκλομπ, ούτε με σφαίρες.
Αυτά βρήκε να πει σήμερα, η ηγεσία του Σύριζα αναζητώντας να κρατηθεί από τα μαλλιά της, αφού απέτυχε να «κινητοποιήσει το λαό» με τη επέτειο του Πολυτεχνείου, με τις αντιδράσεις στις πλατείες, με τη καταπάτηση των συνταγματικών δικαιωμάτων, με τον τεχνοφασισμό της τηλεκπαίδευσης, τον κίνδυνο της ασφυξίας από τις μάσκες και όλα αυτά τα γραφικά που επιλέγει ως πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση.
Όμως επειδή δεν έχουμε όλοι μνήμη χρυσόψαρου, θυμόμαστε τις αντίστοιχες δηλώσεις της ηγεσίας του Σύριζα τον Δεκέμβριο του 2018.
Έτσι τη μια ημέρα έκανε δηλώσεις του τύπου «παραμένουν επίκαιρα τα αιτήματα των νέων: ενάντια στην αυθαιρεσία, τον αυταρχισμό, τον φόβο, τον ολοκληρωτισμό που επιδιώκει να βάλει τις κοινωνίες στο περιθώριο. Η νέα γενιά αποτελεί το πιο ευαίσθητο τμήμα της κοινωνίας μας, αυτό που εξεγείρεται πρώτο και γι’ αυτό ποτέ δεν θα της πούμε να σωπάσει και να επιστρέψει στο παιδικό της δωμάτιο». Δηλαδή, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Και την επόμενη ημέρα στην ρωσική εκπομπή «Formula of Power» του Mikhail Gusman, αναφερόταν με έπαρση για τη αξία της άρνησης του να μην φοράει γραβάτα. «Εχω καταφέρει», έχει πει ο Αλέξης Τσίπρας, στον Ρώσο δημοσιογράφο, «να είμαι ίσως ο μοναδικός Ευρωπαίος ηγέτης που έχω μπει στα πιο σημαντικά, αν θέλετε, φόρα και στις πιο σημαντικές έδρες κυβερνήσεων, από το Κρεμλίνο μέχρι τον Λευκό Οίκο, και από το Βατικανό έως την Downing Street, και σε όλον τον κόσμο, και στο Πεκίνο και παντού, χωρίς γραβάτα. Συνεπώς, νομίζω ότι αυτή είναι μια κατάκτηση».
Η γραφική επαναστατικότητα του αντιγραβατικού αγώνα μοιάζει περισσότερο με παιδαριώδη ιδιορρυθμία, παρά με μίμηση και αντιγραφή του ενδυματολογικού στυλ του Ιρανού Αχμαντινετζάντ ή των αφρικανών ηγετών που φορούν τις παραδοσιακές τους κελεμπίες, τα τουρμπάνια και τα λοφία.
Η καθήλωση της ηγεσίας του Σύριζα στην εφηβεία, έχει οδηγήσει στην υιοθέτηση αυτού του στρεβλού μοντέλου επαναστατικότητας. Με όπλο την απουσία γραβάτας στα σαλόνια της διπλωματίας και με όπλο την μολότοφ και το μπάχαλο στο πεδίο μάχης των Εξαρχείων.
Άραγε σήμερα που χαϊδεύει και σιγοντάρει κάθε κίνημα αντίδρασης, του έρχεται καν στο μυαλό η κατάληξη του εκρηκτικού Δεκεμβρίου του 2008, που κατέστρεψε άπαξ δια παντός, το κέντρο της Αθήνας, ερήμωσε τους κεντρικούς της δρόμους και διέλυσε την μικροεπιχειρηματικότητα στο ιστορικό κέντρο και όχι μόνο;
Ευτυχώς η επόμενη ημέρα που σιγά – σιγά ανατέλλει στη χώρα μας, αφήνει πίσω της, τους αγώνες της γραβάτας, των μολότωφ και των γηραλέων αιώνιων εφήβων της Κουμουνδούρου, που αναζητούν ερείσματα στις τάξεις των θολωμένων εφήβων. Και σε αυτήν τη μάχη που δίνεται, θα αντιπολιτευθούμε σκληρά την αντιπολίτευση που συνεχίζει το καταστροφικό έργο που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει σαν κυβέρνηση.
