Του Άγη Βερούτη*
Δυστυχώς είμαστε αναγκασμένοι όλοι να μάθουμε περισσότερα περί πολιτικής από όσα θα χρειάζονταν αν ζούσαμε σε μια εύρυθμη και φυσιολογική δυτική χώρα, και αυτά να τα εφαρμόσουμε ώστε να συνεισφέρουμε συλλογικά στο να επιτύχουμε την κανονικότητα.
Ώστε να πάψουν να μεταναστεύουν τα παιδιά μας.
Η χώρα λυγίζει κάτω από το βάρος των συσσωρευμένων αστοχιών. Η Διαφθορά κοστίζει 6% του ΑΕΠ και η Γραφειοκρατία άλλο 6,5% του ΑΕΠ, ή συνολικά €21,6 δις ή 1.080.000 θέσεις εργασίας των €20.000 συνολικού κόστους ετησίως. Ακριβώς όσες και η επίσημη ανεργία του περασμένου μηνός.
Αν καταργήσουμε μόνο την γραφειοκρατία η οικονομία θα μπορεί να χρηματοδοτήσει 1.000.000 βασικούς μισθούς. Όσοι οι άνεργοι σήμερα. Αν καταργήσουμε και την διαφθορά η οικονομία θα μπορούσε να πληρώνει το διπλάσιο του βασικού μισθού, σε 1.000.000 ανθρώπους. Αν καταργήσουμε και τις αργομισθίες, τότε η οικονομία θα μπορούσε να διπλασιάσει τον μισθό άλλου 1.000.000 εργαζομένων.
Αν κάποιος ρωτούσε τι θα χρειαζόμασταν για να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα από την αρχή, δε θα ζητούσαμε ούτε καράβι, ούτε ελιά, ούτε αμπέλι όπως λέει ο αγαπημένος Ελύτης.
Η Ελλάδα που θα έπρεπε να θέλουμε είναι αθλήτρια του μαραθώνιου, μυώδης και σταθερή, που υπολογίζει στις δυνάμεις της, που τα μάτια της θα πετάνε σπίθες, που θα σκέφτεται δυο φορές πριν κάνει κάθε βήμα της, που κάθε βήμα της θα 'ναι δυο μέτρα, που θα είναι καλύτερη από μας. Τόσο καλή που να μη μας αξίζει.
Θα του έλεγα λοιπόν ότι την Ελλάδα που δε θα μας αξίζει χρειαζόμαστε Ανθρώπους. Όχι όμως τους μαλθακούς, τους χορτασμένους που γέρνουν τα βλέφαρά τους μετά το φαγητό και ρεύονται αυτάρεσκα.
Χρειαζόμαστε πεινασμένους. Κατατρεγμένους. Το φοιτητή, ή το νέο με το μεγάλο όνειρο πως θ'' αλλάξει τον κόσμο, γιατί μόνο αυτός τον άλλαξε ποτέ. Τον νέο στη ψυχή. Τον βιοπαλαιστή που ξέρει να πολεμάει και στο τέλος του μήνα τα φέρνει βόλτα, γιατί αυτός κάνει τη γη και συνεχίζει να γυρνάει. Το νοικοκύρη που τον κατέστρεψαν οι λαμογιές του κράτους-απατεώνα και το στήθος του καίει από το δίκιο και το θυμό, γιατί αυτός θα κρατήσει πάντα αναμμένη τη φωτιά. Τον άνεργο που έχει ανάγκη να νιώσει ξανά χρήσιμος. Το δημιουργό που του φορέσανε κλουβί και θέλει να εκραγεί από ιδέες και από πράξεις.
Τέλος θα του ζητούσα να μου δώσει τον ριγμένο, εκείνον που τον γονατίσανε, γιατί αυτός θα είναι η συνείδηση που δε θα ξαναφήσει να πλαδαρέψουμε ούτε να γονατίζουμε Ανθρώπους ξανά.
Αυτοί χρειάζονται. Αυτοί φτάνουν. Με αυτούς χτίζεις Ελλάδα που να μη σου αξίζει.
Τους έχουμε.
Πρέπει όμως πρώτα να ξεφορτωθούμε τα παράσιτα.
*Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twtter @Agissilaos, [email protected]
**To άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος που κυκλοφόρησε την Τετάρτη 23 Μαρτίου.
