Της Αλίκης Χατζή
Στο Σύνταγμα στην έξοδο του μετρό, διάφορα νεαρά άτομα μοιράζουν διαφημιστικά φυλλάδια που υπόσχονται μαγικές λύσεις στα προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία. Λύσεις που στις περισσότερες των περιπτώσεων αφορούν στην έλλειψη του κοινωνικού κράτους. Σε φυλλάδιο που μου έδωσαν σήμερα διάβασα ότι υποσχόταν εργασία, ίσως το σοβαρότερο και εντονότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στις μέρες μας.
Στα «ψιλά γράμματα», παρατήρησα ότι «η δουλειά» προσφέρεται στην Ολλανδία. Σε θερμοκήπια, εργοστάσια, κατασκευαστικές εταιρίες και συσκευαστήρια. Κατώτατο ωρομίσθιο όριζε τα 8,86 ευρώ δηλαδή 70,88 ευρώ μεροκάματο ταυτόχρονα με ασφάλεια υγείας, καταβολή μισθού κάθε εβδομάδα και εξασφαλισμένη διαμονή και μεταφορά στον τόπο εργασίας. Χοντρικά υπολόγισα ότι με πενθήμερη εργασία, η αμοιβή αγγίζει τα 1400 ευρώ στην ξενιτιά. Στις προϋποθέσεις που ανέφερε ότι απαιτούνται, οι εξής δύο: Βασική γνώση των αγγλικών και «θέληση για εργασία»...
«Θέληση για εργασία» ως προαπαιτούμενο τι να σημαίνει άραγε; Θα εκδήλωνε ενδιαφέρον να εργαστεί κάποιος μακριά από τον τόπο του, την οικογένεια του, τους φίλους του, εάν... βαριόταν; Σίγουρα, όχι. Όποιος δέχεται τέτοιες προσφορές, επιθυμεί διακαώς να εργαστεί! Και εδώ, στην Ελλάδα, δεν βρίσκει τίποτα. Κι αν τύχει και βρει, δεν θα του φτάνουν ούτε για τ' απαραίτητα.
Λιγότερο από τρία χρόνια πριν, ο πρωθυπουργός Τσίπρας κι οι νεότατοι ηλικιακά συνεργάτες του, έκαναν καριέρα καταγγέλλοντας αυτούς που δημιούργησαν με την πολιτική τους την λεγόμενη γενιά των 700 ευρώ. Σήμερα που βρίσκονται στην εξουσία δημιουργούν με την πολιτική τους την λεγόμενη γενιά των 400 ευρώ, για την ακρίβεια την γενιά των 394 ευρώ.
Βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι η υποκατάσταση θέσεων πλήρους απασχόλησης με θέσεις μερικής απασχόλησης. Αντί να δημιουργούνται θέσεις πλήρους απασχόλησης με μισθό της τάξης των 1000 ευρώ το μήνα, δημιουργούνται δύο θέσεις μερικής απασχόλησης με μισθό που κινείται οριακά κάτω από τα 400 ευρώ το μήνα. Αυτό οφείλεται στην κακή κατάσταση των περισσότερων μικρομεσαίων επιχειρήσεων ( να' ναι καλά ο Βαρουφάκης κι οι λοιποί υπέροχοι συνεργάτες του κυρίου Τσίπρα), στην προσπάθεια παράκαμψης της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών και στο ότι ο τουρισμός είναι στην διάρκεια των τελευταίων μηνών, υπεύθυνος για το 70% των νέων θέσεων εργασίας.
Αν είχαμε σοβαρή κυβέρνηση, με σοβαρή επενδυτική πολιτική κι είχε επιτύχει την δημιουργία κλίματος επιχειρηματικής εμπιστοσύνης, θα είχαμε μεγάλες επενδύσεις στη μεταποίηση και άλλους τομείς της οικονομίας, που θα δημιουργούσαν καλά αμειβόμενες θέσεις πλήρους απασχόλησης. Δεν έχουμε…
Επί κυβερνήσεων Τσίπρα, δημιουργήθηκε επίσης μια στρατιά απλήρωτων εργαζομένων που υπολογίζονται σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες. Πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις δίνουν, τις περισσότερες φορές σε συνεννόηση με τους εργαζόμενους, μια άνιση μάχη για την οικονομική επιβίωση η οποία στηρίζεται στην αθέτηση βασικών υποχρεώσεών τους.
Η κυβέρνηση, που δημιούργησε αυτό το φαινόμενο σπάζοντας την αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας το 2015, επιβάλλοντας νέα ασφαλιστικά και φορολογικά βάρη στις επιχειρήσεις και προκαλώντας μεγάλη κρίση στο τραπεζικό σύστημα το οποίο περιορίζει συνεχώς τα δάνεια προς την πραγματική οικονομία, υποκρίνεται ότι θα αντιμετωπίσει την απαράδεκτη κατάσταση παίρνοντας μέτρα κατά των κακοπληρωτών και διευκολύνοντας τους απλήρωτους εργαζόμενους να περνάνε στην ανεργία. Εκεί τους περιμένουν νέες οικονομικές και κοινωνικές περιπέτειες, αφού η κυβέρνηση έχει καταφέρει να παίρνουν το ισχνό επίδομα ανεργίας μόνο το 10% του συνόλου των ανέργων.
Και οι υπόλοιποι; Και οι νέοι –ες που δεν έχουν «την τύχη» να βρουν την δουλειά των 400 ευρώ; Αυτοί (οι φίλοι μας, οι συγγενείς μας, τα παιδιά μας) για να επιστρέψουμε στο αρχικό ερώτημα του κειμένου, με προίκα την «θέληση για εργασία» θα επιδιώξουν να εργαστούν στις… φάμπρικες της Ολλανδίας για τα 8,86 ευρώ την ώρα…
