Του Σάκη Μουμτζή
Η κυρία Φ. Γεννηματά εντυπωσίασε πράγματι με τρεις κινήσεις της. «Καθάρισε την φάση», όπως λέμε στο ποδόσφαιρο. Ποιες ήταν αυτές οι κινήσεις;
Κίνηση πρώτη: έθεσε επιτακτικά το θέμα των πρόωρων εκλογών. Το σκεπτικό της ήταν απολύτως λογικό. Δεν μπορεί μια κυβέρνηση, στην τελευταία φάση της θητείας της, να δεσμεύει με τις αποφάσεις της τις επόμενες κυβερνήσεις. Μάλιστα, ο τρόπος που έβαλε το ζήτημα η κυρία Φ.Γεννηματά ήταν τόσο κατηγορηματικός, που δεν επιδεχόταν αμφισβήτηση ή πισωγύρισμα.
Έτσι ξεκαθαρίστηκαν τα μέτωπα, που μέχρι τότε κάποιοι κύκλοι της Κεντροαριστεράς προσπαθούσαν να τα επαναδιαμορφώσουν. Έγινε σαφές πως το ΚΙΝ.ΑΛ βρίσκεται απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όλα τα περί του αντιθέτου σενάρια, κατέρρευσαν. Μαζί κατέρρευσε και η γραμμή του Στ. Θεοδωράκη πως η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές. Ήταν το πρώτο χτύπημα που δέχθηκε το Ποτάμι, καθώς μια βασική πολιτική του θέση ανατράπηκε από την πρόεδρο του ΚΙΝ.ΑΛ.
Σε αυτήν την απόφαση της κυρίας Φ. Γεννηματά, για άμεση προσφυγή στις κάλπες σημαντικό ρόλο έπαιξε και η σκευωρία της Novartis στην οποία ενέπλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Επί του προκειμένου, να υπενθυμίσω την επαμφοτερίζουσα θέση του Ποταμιού, που προκάλεσε αντιδράσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ.
Κίνηση δεύτερη: η κυρία Φ.Γεννηματά αφουγκράστηκε την βάση του Κινήματος και στάθηκε αρνητικά απέναντι στην συμφωνία με την FYROM. Λειτούργησε ως εκλεγμένη πρόεδρος ενός πολιτικού σχηματισμού και όχι ως πρόεδρος ενός δεκαπενταμελούς. Την κατηγόρησαν οι συνεταίροι της πως έλαβε την απόφαση αγνοώντας την δική τους διαφορετική θέση. Το ζήτημα είναι απλό. Στα μείζονα ζητήματα, αν δεν υπάρχει ομοφωνία, επικρατεί η άποψη του ισχυρότερου συνεταίρου. Η διαφωνία δεν μπορεί να φέρει την αφωνία. Αυτό είναι καταστροφικό. Συνεπώς, κάποιος πρέπει να αποφασίσει και αυτός είναι ο αρχηγός.
Η κυρία Φ.Γεννηματά επειδή είναι γέννημα-θρέμμα του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει την ευαισθησία της βάσης του στα εθνικά θέματα. Και αυτήν την περίοδο της ανασύνταξης του χώρου, είναι βασικό η ηγεσία να μην αποκοπεί από την βάση. Να την εκφράσει.
Κίνηση Τρίτη: έδειξε κίτρινη κάρτα στον Στ. Θεοδωράκη. Ο τελευταίος πίστεψε πως μπορεί να απολαμβάνει τα αγαθά που του δίνει ο συνεταιρισμός με το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να καταβάλλει τίμημα. Εισέπραξε σημαντική εκπροσώπηση στα όργανα του ΚΙΝ.ΑΛ, λόγω ποσόστωσης, που πολιτικά δεν την εδικαιούτο, χάρη στην καλή θέληση της κυρίας Φ.Γεννηματά. Συγχρόνως όμως διατήρησε και την αυτονομία έκφρασης που του παραχώρησε—κακώς—η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Δεν αντιλήφθηκε όμως πως στην πολιτική λειτουργεί ο νόμος του ισχυροτέρου. Σε δύο στρατηγικής σημασίας ζητήματα, τις πρόωρες εκλογές και στο Σκοπιανό, βρέθηκε με αντίθετες θέσεις από αυτές της πλειοψηφίας του κόσμου της Κεντροαριστεράς. Τελικά με την στάση του ζημίωσε την εικόνα αυτού του χώρου και η κυρία Φ.Γεννηματά, μεγαθύμως, δεν του έδειξε απευθείας κόκκινη κάρτα.
Από όλα αυτά προκύπτει ένα ερώτημα. Το εγχείρημα ΚΙΝ.ΑΛ ήταν υπονομευμένο εν τη γεννέσει του; Η πορεία ήταν προκαθορισμένη, λόγω των συντριπτικών εσωτερικών συσχετισμών;
Είναι προφανές, πως όταν σε έναν συνεταιρισμό ο ένας συνεταίρος εισφέρει το 90% του κεφαλαίου, αυτός να έχει και τον τελευταίο λόγο. Αυτό το γνώριζαν όλοι οι λοιποί συνεταίροι. Αν πίστευαν πως θα μπορούσαν αυτοί να αποφασίζουν και το ΠΑΣΟΚ να ακολουθεί, πλανήθηκαν πλάνην οικτράν. Στην πολιτική οι συσχετισμοί δυνάμεων λειτουργούν αμείλικτα.
Αν, λοιπόν, πιστεύουν πως έχουν άλλες καλύτερες επιλογές, ας τις αναζητήσουν. Και ας αφήσουν το ΠΑΣΟΚ να κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει ευθύς εξ΄αρχής. Με γενικό προσκλητήριο δυνάμεων, να ανασυνταχθεί και να ανασυγκροτηθεί.
