Η ευθύνη της ιστορίας…

Του Γιάννη Παντελάκη

Τον περασμένο Οκτώβριο, σε μια μίνι σύνοδο κορυφής, ο Έλληνας πρωθυπουργός συμφώνησε και δεσμεύτηκε ν'' αποδεχτεί η χώρα μας 50.000 πρόσφυγες. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, οι 30.000 θα έμεναν σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους φιλοξενίας και οι 20.000 θα στεγαζόντουσαν με προγράμματα επιδότησης ενοικίου (με πόρους από Κομισιόν, ΟΗΕ κλπ). Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της ελληνικής κυβέρνησης, αυτήν την στιγμή στη χώρα βρίσκονται 44.532 πρόσφυγες και μετανάστες. Οι υποδομές για τις οποίες η χώρα μας δεσμεύτηκε ακόμα δημιουργούνται και χιλιάδες άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν σε λασποχώραφα, κάτω από υπόστεγα και μέσα σε σκηνές καλοκαιριών διακοπών!

Ο υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής (σε μια χώρα που δεν έχει μεταναστευτική πολιτική), Γ. Μουζάλας, σε δηλώσεις του στην τηλεόραση, όπου κλήθηκε να σχολιάσει τις δραματικές συνθήκες ζωής των προσφύγων στην Ειδομένη, είπε ότι «το χάος στην Ειδομένη είναι ευθύνη της ιστορίας, όχι της κυβέρνησης»! Ο υπουργός έχει λάθος εντύπωση και για την ιστορία και για την κυβέρνηση. Η τραγωδία που παίζεται τόσο καιρό, όχι μόνο στην Ειδομένη, αλλά σε πολλές γωνιές της χώρας, έχει υπεύθυνους. Αυτούς που επιτρέπουν τη διατήρηση αυτών των άθλιων συνθηκών επιβίωσης.

Δεν ευθύνεται καμιά ιστορική συγκυρία, επειδή η κυβέρνηση είναι ανίκανη και άβουλη να δημιουργήσει κάποιες στοιχειώδεις δομές φιλοξενίας αυτών των ανθρώπων. Κάτι το οποίο η ίδια δεσμεύτηκε εδώ και έξι μήνες να κάνει. Δεν υπήρξε κάποιο ιστορικό γεγονός που απέτρεψε την κυβέρνηση να κάνει κάποιες στοιχειώδεις προσπάθειες για να μην ζουν χιλιάδες πρόσφυγες σε υπόστεγα, σε πάρκα, σε βρώμικα κτίρια, γενικότερα σε απάνθρωπες συνθήκες. Πήρε άλλωστε και παίρνει χρήματα για να τηρήσει τις υποχρεώσεις της. Η Ειδομένη προφανώς αποτελεί και μια ξεχωριστή περίπτωση. Βρίσκεται στα σύνορα και πρόσφυγες παραμένουν εκεί με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θ'' ανοίξουν. Όμως, πλάι στα λασποχώραφα, θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιες στοιχειώδεις υποδομές, εκεί κοντά κάπου.

Στην Ειδομένη παρ'' όλα αυτά, παραμένουν περίπου 12.000 πρόσφυγες και μετανάστες. Υπάρχουν περισσότεροι από 32.000 επιπλέον στη χώρα μας και αρκετές χιλιάδες από αυτούς ζουν επίσης σε άθλιες συνθήκες. Αν επισκεφτεί κάποιος τις προβλήτες του Πειραιά ή άλλες περιοχές όπου έχουν μαζευτεί, θα πάρει μια καλή γεύση.

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση ωστόσο στις αναφορές Μουζάλα, ότι οι πρόσφυγες ήταν θύματα μιας ιστορικής συγκυρίας. Αυτό δεν ισχύει για άλλες χώρες της Ευρώπης που ήδη έχουν δεχτεί με αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης χιλιάδες πρόσφυγες; Το 2015 υπολογίζεται ότι η Γερμανία έχει υποδεχτεί ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, περισσότερες από διακόσιες χιλιάδες η Σουηδία, ενενήντα χιλιάδες η Αυστρία κοκ. Η ιστορία δεν αφορά τις χώρες αυτές;

Αν η ιστορία κάποτε καταγράψει τον ρόλο της χώρας μας για την ανακούφιση των απελπισμένων θυμάτων πολέμων ή οικονομικής ανέχειας, δεν θα ρίξει ούτε μια ματιά σε υπουργούς και άλλους γραφειοκράτες. Θα μιλήσει μόνο για τους χιλιάδες εκείνους ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή βρέθηκαν πλάι τους. Χωρίς κίνητρο και προσδοκώμενο όφελος. Και χωρίς να λένε φληναφήματα στα πρωινάδικα για ν'' αποποιηθούν τις ευθύνες τους…