Του Γιάννη Ανδρουλάκη*
Η Ευρώπη είναι φτιαγμένη από τα υλικά του διαφωτισμού. Από την λαχτάρα των ανθρώπων να ζουν ελεύθεροι, χειραφετημένοι και δημιουργικοί. Από την επιθυμία τους να θεσπίσουν κανόνες κοινά αποδεκτούς για την συμβίωσή τους, που δεν θα αναχαιτίζουν την ατομική τους πρόοδο και δεν θα εμποδίζουν την ελεύθερη πρόσβαση στον έξω κόσμο και τις προκλήσεις του.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι φτιαγμένη από τα όνειρα των ιδρυτών της για ανοιχτές αγορές, ανοικτά σύνορα, ελευθερία, ασφάλεια και δικαιοσύνη. Είναι φτιαγμένη από κοινοβουλευτικές δημοκρατίες που οφείλουν να έχουν διευθετήσει στο εσωτερικό τους τα ζητήματα οργάνωσης του κράτους, διοίκησης των πολιτών και κοινωνικής συνύπαρξης στην βάση των αρχών της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Όσες ταλαντεύσεις κι αν έζησε τα τελευταία χρόνια, όσες προκλήσεις κι αντιμετωπίζει, όσες ασύμμετρες απειλές κι αν δέχεται, αυτά είναι τα δομικά υλικά της και δεν αλλάζουν. Ιδιαίτερα μάλιστα σήμερα, που είναι αδήριτη η ανάγκη να σταθεί γερά στα πόδια της, να αντέξει στις πιέσεις του διεθνούς ανταγωνισμού και να ανταποκριθεί με γοργά βήματα στα νέα δεδομένα που διαμορφώνει η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση.
Δεν εισφέρει λοιπόν κανείς απολύτως τίποτα στην υπόθεση της ολοκλήρωσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης και δεν πιστεύει σ' αυτήν εάν την βλέπει ή την φαντασιώνεται έξω από αυτό το πλαίσιο. Εάν νομίζει ότι μπορεί να την μετατρέψει σε ένα νέο πείραμα σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, προφασιζόμενος ότι με αυτόν τον τρόπο αμύνεται εναντίον του (υπαρκτού) κινδύνου της αυξημένης επιρροής του ριζοσπαστικού λαϊκισμού και του νεοναζισμού, πλανάται πλάνην οικτρά. «Μέτωπα» τέτοιου τύπου, όπως καλή ώρα επιλέγει ως αφήγημα το κόμμα που κυβερνά στην Ελλάδα, αποτελούν στην πραγματικότητα προσχήματα πολιτικού αναχρονισμού, δεν περιέχουν θετική πολιτική πρόταση, πέραν από την διατύπωση ενός ηθικολογικού μανιφέστου που είναι κενό περιεχομένου. Σύμφωνα με αυτό, για να επιτευχθεί η ευημερία στην Ευρώπη δεν είναι πρώτη προτεραιότητα η αύξηση των επενδύσεων και του πλούτου, δεν θα επιτευχθεί με την θωράκιση των εθνικών οικονομιών και την δημοσιονομική σύγκλιση, δεν θα βοηθηθεί από τον ανασχεδιασμό και την ενίσχυση της ασφάλειας των ευρωπαϊκών συνόρων.
Σύμφωνα με το «Μέτωπο» όπως το εννοεί ο έλληνας πρωθυπουργός και άλλοι «ριζοσπάστες», αρκεί η τιμωρητική φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, αρκεί να «τα πάρουμε από τους πλούσιους» και να τα μοιράσουμε στους φτωχούς και το πρόβλημα λύθηκε. Ανεξάρτητα του αν στο βάθος παραμονεύει η αποεπένδυση, οι κλειστές οικονομίες, η ανεργία, ο πληθωρισμός και η φτώχεια. Ανεξάρτητα εάν αυτή η σκέψη με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε περιστολή ελευθεριών και σε κοινωνίες που, προκειμένου να αποτραπεί η αναρχία στο εσωτερικό τους, καταλήγουν να κυβερνώνται από κοινοβουλευτικούς ή μη δικτάτορες.
Η Ευρώπη όμως δεν θα πέσει στην παγίδα. Θα πάει μπροστά. Θα πορευτεί με την συνταγή του φιλελευθερισμού, της οικονομίας της αγοράς, των ανοιχτών συνόρων και της οικονομικής και πολιτικής δημοκρατίας και θα αυξήσει την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών της. Η απάντηση στα μέτωπα της υποκρισίας και του εθνολαϊκισμού είναι μία και μοναδική: Περισσότερος φιλελευθερισμός περισσότερη Ευρώπη!
*Ο κ. Γιάννης Ανδρουλάκης είναι δικηγόρος και υποψήφιος Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
