Πολυπαραγοντική εξίσωση με πολλές άγνωστες επιστημονικές παραμέτρους, αναδεικνύεται η άσκηση πολιτικής στην περίπτωση μιας κρίσης δημόσιας υγείας όπως ο νέος κορονοϊός.
Απαιτείται συνεχής επιστημονική παρακολούθηση, αποσαφήνιση καίριων ερωτημάτων όπως ο ρυθμός μετάδοσης και οι επιπτώσεις του στον πληθυσμό που νοσεί, αλλά και συνεχής ενημέρωση της πολιτικής ηγεσίας. Ετσι μόνο θα ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα δημόσιας υγείας στο σωστό βαθμό ώστε και να μην εξαντληθεί ο πληθυσμός, αλλά και αυτά να είναι ουσιαστικά.
Τα παραπάνω τόνισε ο γενικός γραμματέας Δημόσιας Υγείας Παναγιώτης Πρεζεράκος, μιλώντας στο Forum για τα Οικονομικά & τις Πολιτικές Υγείας που ξεκίνησε χθες και αναλύει τις «Επιδημιολογικές, οικονομικές & κοινωνικές διαστάσεις της πανδημίας του COVID-19».
Ο κ. Πρεζεράκος, αφού αναφέρθηκε στην επιστημονική αβεβαιότητα που επικράτησε στις αρχές της πανδημίας εξαιτίας του καινοφανούς ιού και της άγνοιας βασικών χαρακτηριστικών του που θα επέτρεπαν την άσκηση πολιτικής, επεσήμανε ότι τηρήθηκαν και οι 9 πυλώνες οργάνωσης όπως αυτοί ορίσθηκαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Από την πλευρά του ο ομότιμος καθηγητής Οικονομικών της Υγείας Γιάννης Κυριόπουλος, σημείωσε πως είναι προφανές ότι η άρση των μέτρων κοινωνικής απόστασης εμπεριέχει κινδύνους «αναζωπύρωσης» της πανδημίας.
Ως εκ τούτου, απαιτείται εντατικοποίηση των μέτρων τα οποία και πρέπει να παραμείνουν σε ισχύ, όπως και ένταση των ατομικών προστατευτικών συμπεριφορών, όπως οι μάσκες και η υγιεινή των χεριών.
Επιπλέον, η διαχείριση της πανδημίας και η σταδιακή «έξοδος» από αυτήν, οφείλει να επιδείξει σεβασμό στα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα, ενώ οι σχετικές πολιτικές επιλογές πρέπει να εστιάζονται στις «ύποπτες» δραστηριότητες και σε καμία περίπτωση σε «ύποπτα» πρόσωπα.
Σύμφωνα ωστόσο με τον ίδιο, η αποτελεσματική παρέμβαση για τον έλεγχο και τη διαχείριση της πανδημίας, πλην των εμφανών επιτευγμάτων, απλώς απέκρυψε τις ελλείψεις και τα κενά του συστήματος υγείας. Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κρίσιμα σημεία που χρειάζονται ανασχεδιασμό του υγειονομικού συστήματος.
Η μεγάλη μείωση της ζήτησης στα νοσοκομεία (50-75%) και στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, (στα κέντρα υγείας πάνω από 75% και στον ιδιωτικό τομέα 50-90%), ερμηνεύτηκε ως φόβος απέναντι στη λοίμωξη. Όμως ανέδειξε ταυτόχρονα έλλειψη κανόνων στην πρόσβαση στις υπηρεσίες, εξέλιξη που οδηγεί σε υπερβάλλουσα ζήτηση, βλάβη της ασφάλισης υγείας και απώλεια ευημερίας στην κοινωνία.
«Υπό την έννοια αυτή, η πανδημία αποτέλεσε ένα οιονεί «φυσικό πείραμα» εκτίμησης του πραγματικού μεγέθους των αναγκών υγείας και της ζήτησης ιατρικής περίθαλψης. Με τον τρόπο αυτό, στέλνει τα κατάλληλα «μηνύματα» για τις διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται και ωθεί για αλλαγές. Προς μια καλύτερη εκδοχή της νοσοκομειακής περίθαλψης με χαρακτήρα έντασης τεχνολογίας, διαχείρισης και ειδίκευσης», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Κυριόπουλος.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο κόσμος μετά την πανδημία θα είναι διαφορετικός. Τα προβλήματα υγειονομικής ασφάλειας έρχονται να προστεθούν σε αυτά της κλιματικής αλλαγής, της διατροφικής κρίσης και των μαζικών μεταναστευτικών ροών από τις πληττόμενες περιοχές του πλανήτη. "Είναι προφανές ότι ο αυριανός κόσμος θα είναι ένας κόσμος διεύρυνσης των ανισοτήτων, αυξημένης αβεβαιότητας και ενδεχομένως ανοικτών συγκρούσεων", αναφέρει ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας, προσθέτοντας ότι οι αντιθέσεις είναι πλέον εμφανείς, αφορούν και στους ανταγωνισμούς για την ηγεμονία στην νέα τεχνολογία, που σχετίζεται με τα προβλήματα κατανομής του κύρους και της ισχύος στην διεθνή σκηνή.
