Η ελληνική οικονομία έχασε σχεδόν όλη της τη γεωργική παραγωγή και ένα μέρος του εργατικού της δυναμικού για να καταλάβει ότι το τελευταίο πράγμα που εξυπηρετεί τους πολίτες, άρα και την οικονομία, είναι οι επιδοτήσεις. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, όμως, έχουν μια λατρεία μ αυτές. Είναι η εύκολη, η τεμπέλικη λύση. Και την υποσχέθηκε και από την Κάλυμνο. Σε βάρος της τσέπης όχι μόνο των νησιωτών. Αλλά και όλων μας!
Εκεί στην Κάλυμνο ο πρωθυπουργός είχε να αντιμετωπίσει την αύξηση του ΦΠΑ (που δεν θα αυξανόταν!), σε 24%! Επομένως την πρόσθετη ακρίβεια που επέβαλε αυτός και η κυβέρνησή του στους νησιώτες από την 1η Ιανουαρίου. Στερώντας από τα νησιά ένα οικονομικό πλεονέκτημα που είχαν απέναντι στον διεθνή τουριστικό ανταγωνισμό! Αυτό, ούτε που τον ένοιαξε όταν «υπέκυπτε στους δανειστές»!
Επικαλούμενος, λοιπόν, τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νησιώτες, ο κ. Τσίπρας άνοιξε τον γενικό φορομπηχτικό λογαριασμό και έταξε επιδοτήσεις σε ακτοπλοϊκά εισιτήρια και σε καύσιμα! Εδώ, όσοι έχουμε ζήσει σ'' αυτόν τον τόπο έχουμε να κάνουμε δύο σχόλια.
Πρώτον, κανείς πολιτικός δεν έπαθε ποτέ τίποτε από το τάξιμο. Επομένως, οι επιδοτήσεις είναι λόγια του αέρα, μέχρι να γίνουν πραγματικότητα! Γιατί, επιδοτήσεις σημαίνει συνεννόηση με τους ακτοπλόους εφοπλιστές και με το υπουργείο των Οικονομικών. Οι μεν πρώτοι δεν διακρίνονται για τα γαλαντομία τους. Το αντίθετο. Έχουν εθιστεί εδώ και χρόνια να τρέφονται από τις κρατικές επιδοτήσεις και από τις διαρκείς αυξήσεις στις τιμές των κομίστρων. Το δε υπουργείο των Οικονομικών δεν είναι πρόθυμο να ανοίξει ένα ακόμα μέτωπο οικονομικής αιμορραγίας.
Ταυτόχρονα, οι ακτοπλόοι, για να παράσχουν εκπτώσεις, ακόμα και επιδοτούμενες, ζητάνε συνήθως αυξήσεις των κομίστρων. Είναι πάντα μια καλή ευκαιρία για πρόσθετα κέρδη, με πολλή κλάψα. Την οποία θα ζήσουν στην κυριολεξία όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες και μεταφορείς προϊόντων σε όλα τα πλοία!
Δεύτερον, και κυριότερο, η επιδότηση σε εισιτήρια δεν θα καλύψει την επιβάρυνση που φέρνει από την Πρωτοχρονιά σε όλους τους νησιώτες η αύξηση του ΦΠΑ. Όχι μόνο γιατί η αντικειμενική επιβάρυνση στα νοικοκυριά είναι τεράστια σε ετήσια βάση, αλλά και γιατί τον ΦΠΑ τον επιβαρύνονται ΟΛΟΙ οι νησιώτες, ενώ την επιδότηση μόνο όσοι ταξιδεύουν!
Και έρχομαι στο ζουμί. Είπα στην αρχή ότι οι επιδοτήσεις είναι οι εύκολες, οι τεμπέλικες λύσεις (όταν δεν είναι μπαμπέσικες σαν τις αγροτικές, για να αποδυναμωθούν ή αφανιστούν εγχώριες παραγωγές προϊόντων). Δεν παράγουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα και, επιπλέον, βγάζουν τον κάθε Τσίπρα από τον κόπο να ανακουφίσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και μακροχρόνια τους ντόπιους πληθυσμούς από τα έξοδά τους. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους νησιώτες, αλλά για όλη τη χώρα.
Οι κύριοι λόγοι που οι νησιώτες ταξιδεύουν είναι επαγγελματικοί. Όχι απαραίτητα δικοί τους. Εξαναγκασμοί ενός άθλιου κράτους. Ταξιδεύουν για να ταΐσουν τη γραφειοκρατία δημόσιων υπηρεσιών. Που είναι εγκατεστημένη συνήθως όχι εκεί που εξυπηρετεί το λαό, αλλά εκεί που εξυπηρετεί την υπαλληλία και τη βουλευτική και κυβερνητική ψηφοθηρία!
Έτσι, ο ταλαίπωρος νησιώτης ταξιδεύει για να τον δει ένας γιατρός ή να νοσηλευθεί επειδή στο νησί του δεν υπάρχει ούτε καν αγροτικό ιατρείο, όχι απλώς ιατρικό κέντρο! Συχνά, ούτε γιατρός! Στην καλύτερη περίπτωση υπάρχει υποδομή, αλλά, καλή ώρα σαν τη Σαντορίνη, δε λειτουργεί το χειρουργείο, το ασθενοφόρο, η ειδικότητα, το ρεύμα και πάει λέγοντας.
Το κράτος σπέρνει τεχνηέντως ότι «δίνει κίνητρα, αλλά δεν πάνε οι γιατροί να υπηρετήσουν». Τρίχες. Στις ΗΠΑ και στη Βόρεια Ευρώπη, που ο γράφων έχει γνώση, οι γιατροί των νοσοκομείων, δημόσιων και ιδιωτικών, εργάζονται κυκλικά ανά τρίμηνα, εξάμηνα ή έτη υπηρετώντας ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ σε όλη τη χώρα, μέχρι το τελευταίο παγωμένο κωλοχώρι! Όποιος αρνείται φεύγει από το σύστημα υγείας. Τελεία και παύλα.
Αυτά γίνονται γιατί το ιερότερο που πρέπει να υπηρετηθεί είναι η υγεία των πολιτών και όχι τα συμφέροντα των επαγγελματιών. Κι αυτό, δεν συζητιέται. Είναι αυτονόητο.
Επομένως, το αν υπάρχουν γιατροί για να μην ταξιδεύει άσκοπα και ξοδεύεται σε χρόνο και χρήμα ο νησιώτης είναι θέμα πολιτικής ΑΠΟΦΑΣΗΣ των κυβερνήσεων. Του κράτους. Της αριστερής ευαισθησίας του κ. Τσίπρα. Την οποία, περιέργως, χάνει όταν πρόκειται να συγκρουστεί με οποιονδήποτε!
Ο ταλαίπωρος νησιώτης ταξιδεύει επίσης για να πηγαινοφέρνει χαρτιά σε πολεοδομίες, δικαστήρια κι ένα σωρό υπηρεσίες του δημοσίου, για να δικιολογούν τις θέσεις τους καρεκλοκένταυροι γραφειοκράτες και μηχανισμοί, που δεν ξεκουνάνε μακριά από τα μέρη που τους βολεύει να ζουν! Στην πλειοψηφία τους, γιατί υπάρχουν κι εξαιρέσεις.
Στον 21ο αιώνα όπου τα πάντα γίνονται ηλεκτρονικά, δεν υπάρχει χαρτί και δικαιολογητικό που να μην μπορεί να σταλεί μέσω internet και να μην μπορεί να πιστοποιηθεί από οποιαδήποτε ντόπια υπηρεσία. Είτε δήμος, είτε αστυνομία, είτε λιμεναρχείο, είτε συμβολαιογραφείο, είτε κοινότητα, είτε ηλεκτρονικό ΚΕΠ! Κάθε ταξίδι για όλα αυτά είναι άχρηστο! Όχι τώρα. Εδώ και 15 χρόνια τουλάχιστον.
Σε όλες αυτές τις βασικές αιτίες που ξοδεύεται ο νησιώτης σε χρόνο και χρήμα λείπει ένα πράγμα: Η κρατική μέριμνα. Η απουσία των απαραίτητων νόμων και υποδομών και, κυρίως, η εφαρμογή τους.
Το ίδιο ισχύει για την πολιτική ενεργειακής αυτάρκειας των νησιών και τη σταδιακή απαλλαγή τους από την εξάρτηση σε στερεά καύσιμα σε θέρμανση και κίνηση μονάδων και υπηρεσιών. Αλλά, και γι'' αυτό χρειάζεται πολιτικό έργο, σχεδιασμός και υλοποίηση. Δε συμφέρει! Με τις επιδοτήσεις θα σε παρακαλάνε όλοι κάθε χρόνο. Με τα έργα, θα τα ξεκινήσεις εσύ και θα κόψουν την κορδέλα οι επόμενοι! Αυτοί θα φανούν. Δε συμφέρει!!
Ο κ. Τσίπρας, που κομπάζει ότι έχει περισσότερη ευαισθησία από τους προηγούμενους για το λαό, αντί να ανοίξει τον δημόσιο κορβανά και να αρχίσει να ξοδεύει τα λεφτά, που έχει αρπάξει από τους φορολογούμενους, για να φτιάξει τις υποδομές που δεν θα αναγκάζουν τους νησιώτες να ταξιδεύουν, αποφάσισε να τους επιδοτήσει! Κι αντί να φτιάξει τις υπηρεσίες υγείας και δικαιοσύνης έτσι που να μη μένει κάτοικος χωρίς γιατρό και κατή, αποφάσισε να επιδοτήσει. Δηλαδή να ψηφοθηρήσει!
Γιατί, αυτός που επιδοτείται είναι όμηρος και πελάτης των κυβερνήσεων που τον επιδοτούν. Δε γίνεται ποτέ Πολίτης. Μένει ραγιάς. Και μένει ραγιάς και υπόδουλος, αλλά ταυτόχρονα και εκβιαστής κυβερνήσεων, με όλη την πολιτική νοοτροπία επιδομάτων και επιδοτήσεων. Την ίδια ώρα το κράτος, γίνεται και συνεταίρος επαγγελματικών κυκλωμάτων και προνομιούχων κεφαλαιούχων, που κερδίζουν από τις επιδοτήσεις.
Πώς το είπε ο πρωθυπουργός στην Κάλυμνο; Από τα Δωδεκάνησα θα γιορτάσει την απελευθέρωση από τα μνημόνια; Αμ, δεν είναι τα μνημόνια η μεγαλύτερη συμφορά για τους Έλληνες πολίτες. Είναι οι κυβερνήσεις τους. Που έφεραν τα μνημόνια, τα εφαρμόζουν όπως τις βολεύει, τα ξεπερνάνε σε μέτρα λιτότητας, δε χτίζουν καμιά σοβαρή παραγωγή και έργα, και αντί να βάλουν μυαλό ξαναεφαρμόζουν στις πολιτικές που κατέστρεψαν τη χώρα!
Ας όψονται αυτοί που τις ψηφίζουν.
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
