Της Σοφίας Αναγνωσταρά*
Τι μου έχει μείνει από το συνέδριο της ΝΔ;
Η εικόνα ενός κόμματος ενωμένου. Με όλους τους πρώην αρχηγούς του παρόντες, να στέλνουν μηνύματα ομοψυχίας και συστράτευσης.
Η εικόνα ενός κόμματος που αλλάζει και εξελίσσεται. Που βελτιώνει τα οικονομικά του, επιμορφώνει τα στελέχη του, κάνει την αυτοκριτική του. Ένα κόμμα στο οποίο τα μέλη του έχουν ρόλο και φωνή, συμμετέχουν σε αποφάσεις, δεν είναι απλώς χειροκροτητές.
Ενός κόμματος που ανανεώνεται. Που δίνει ευκαιρίες σε νέα πρόσωπα, σε νέα στελέχη. Που συνομιλεί με την κοινωνία και έδωσε βήμα σε προσωπικότητες έξω από τα στενά κομματικά τείχη.
Μου μένει η βεβαιότητα ότι η ΝΔ ξέρει σε ποιους μιλάει. Στους εργαζόμενους των 360 ευρώ που απελπίζονται όταν νοιώθουν θύματα εκμετάλλευσης. Στους επαγγελματίες που θεωρούν ότι δουλεύουν για το κράτος που απομυζά το μεγαλύτερο εισόδημά τους. Στον ευσυνείδητο δημόσιο υπάλληλο που νοιώθει να ασφυκτιά σε ένα περιβάλλον αναξιοκρατίας και να μην αναγνωρίζεται η δουλειά του. Σε κάθε συνταξιούχο που είδε το σχεδιασμό της ζωής του να ανατρέπεται από τις συνεχείς περικοπές της σύνταξής του. Στη μεσαία τάξη που συνειδητά κάποιοι ισοπεδώνουν. Στους γονείς που θέλουν καλύτερα σχολεία και πανεπιστήμια για τα παιδιά τους. Στους Έλληνες που είδαν τις περιουσίες τους να απαξιώνονται και να εξαπατώνται συστηματικά από μια κυνική και αδίστακτη κυβέρνηση.
Μου μένει μια πρόταση Ελευθερίας και Αλληλεγγύης. Με καθαρές δεσμεύσεις για λιγότερους φόρους. Με αλλαγές στο κράτος και την οικονομία για να έρθουν επενδύσεις και δουλειές. Με ασφάλεια για τις οικογένειές μας. Με ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όσους έχουν ανάγκη.
Αυτό όμως που κυρίως μου μένει είναι η έμπνευση.
Είναι το κάλεσμα του Κυριάκου Μητσοτάκη να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Είναι η προτροπή να κρατήσουμε την αισιοδοξία μας. Να μην επιτρέψουμε στο φόβο και στο αδιέξοδο να νικήσουν την ελπίδα.
Είναι η δική του ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα να τελειώνουμε με τις παθογένειες της μεταπολίτευσης. Τα ψέματα, το κομματικό κράτος, την αναξιοκρατία, τα κλειστά συστήματα εξουσίας.
Είναι ο πατριωτισμός ενός ανθρώπου που θέλει να ενώσει τους Έλληνες. Που υπερβαίνει διχαστικές λογικές. Που απευθύνεται σε όλους τους πολίτες. Που βλέπει συνοδοιπόρους και όχι ταξικούς εχθρούς. Που θεωρεί καθήκον του να σταθεί δίπλα σε κάθε παιδί, σε κάθε άνεργο, σε κάθε αδύναμο συμπολίτη μας.
Που μας καλεί «να μη σκεφτόμαστε τι μπορεί να κάνει η χώρα μας για εμάς, αλλά τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για τη χώρα μας».
Στην κρίσιμη στιγμή που βρισκόμαστε, αυτό έχουμε ανάγκη. Μια σπίθα για να ανάψει η φλόγα της δημιουργίας. Ένα όραμα για ένα έθνος που πρέπει να σταθεί ξανά δυνατό και περήφανο. Η έμπνευση για μια μάχη που πρέπει να κερδίσουμε. Για την παράταξη και τη χώρα.
*Η κα Σοφία Αναγνωσταρά είναι μέλος του μητρώου στελεχών της Νέας Δημοκρατίας.
