Της Νίκης Τζαβέλα
Μετά το κλείσιμο της β' αξιολόγησης και της υπογραφής της συμφωνίας της Ελληνικής Κυβέρνησης με το ΔΝΤ, επιδίωξη όλων, είναι η επιστροφή μας στην κανονικότητα. Μέσα σ' αυτή την «κανονικότητα», θα αναμετρηθεί η Κυβέρνηση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, στο εσωτερικό της χώρας, θα έχουμε τρεις πραγματικότητες: την πραγματικότητα στην ανάπτυξη, την πραγματικότητα στην κοινωνία και την πραγματικότητα στην θεσμική δομή της χώρας.
Ως προς την ανάπτυξη, η χώρα έχει ενταχθεί από την Κυβέρνηση Σαμαρά, μέσα στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο στρατηγικών επενδύσεων. Η Ένωση, έχει σχεδιάσει, νομοθετήσει και εξασφαλίσει χρηματοδότηση για την ενωσιακή δομή των μεταφορικών, ενεργειακών και ψηφιακών της δικτύων. Τα δίκτυα αυτά, ενώνουν πραγματικά την Ευρωπαϊκή αγορά, εξοικονομούν πόρους, αυξάνουν τον αριθμό κολοσσιαίων επενδύσεων και βελτιώνουν την εσωτερική ευρωπαϊκή οικονομία.
Η Κυβέρνηση Σαμαρά, επέτυχε να εντάξει την Ελλάδα ως στρατηγικό εταίρο, σε αυτή την ενωσιακή οικονομική αναγέννηση. Υπουργοί της, όπως ο Γ. Μανιάτης, ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος και ο Κ. Χατζηδάκης (και άλλοι – δεν θέλω να αδικήσω κανέναν), δούλεψαν σκληρά, για να επιτύχουμε συγκεκριμένα έργα ελληνικού ενδιαφέροντος, να είναι ταυτόχρονα και διευρωπαϊκού ενδιαφέροντος. Έτσι διασφάλισαν ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για τα έργα αυτά.
Η παρούσα Κυβέρνηση, και απέρριψε, και εμπόδισε την προώθηση του σχεδιασμού αυτού. Με τα πολλά όμως, κυρίως ως προαπαιτούμενα, και νομοθέτησαν και ενεργοποίησαν τα νομικά πλαίσια για την προώθηση του αναπτυξιακού σχεδιασμού (των Σαμαροβενιζέλων) για τη χώρα μας.
Αρκετά από τα έργα που απαιτούνται για την υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου Ανάπτυξης Σαμαρά, έχουν ωριμάσει. Και σιγά σιγά, εμφανίζονται υλοποιούμενα, ερήμην των κυβερνώντων.
Στις μεταφορές η εφαρμογή της δευτερογενούς νομοθεσίας περί logistics, επέλυσε προβλήματα και αναβάθμισε τις εμπορευματικές υποδομές (οδικοί άξονες, σιδηρόδρομοι, εμπορευματικά κέντρα κλπ.). Ως προαπαιτούμενο πέρασε και η οριστικοποίηση για ένα γενικό σχέδιο μεταφορών που θα καλύπτει όλες τις διόδους μεταφορών στην Ελλάδα. Η ρύθμιση θεμάτων εφοδιαστικής αλυσίδας, είναι καταλυτικής σπουδαιότητας για τον Πειραιά, την Αλεξανδρούπολη, την Ηγουμενίτσα, το Λαύριο, την Πάτρα, το Ηράκλειο, γεωγραφικά σημεία που θα αρχίσουν να κινούνται αναπτυξιακά, με ταυτόχρονη ενεργοποίηση των προβλεπόμενων θαλάσσιων οδών.
Μετά τη δρομολόγηση της αναβάθμισης των 14 αεροδρομίων από την Fraport, πληροφορίες φέρουν τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να μελετά την προκήρυξη εκδήλωσης ενδιαφέροντος και για τα υπόλοιπα 23 (ζημιογόνα ως προς επί το πλείστον) αεροδρόμια που συμπεριλαμβάνονται στη λίστα αποκρατικοποιήσεων, σε μια προσπάθεια αύξησης των κρατικών εσόδων.
Με την υπουργική μετακίνηση του non passaran, Πάνου Σκουρλέτη, και την ανάληψη του τομέα Ενέργειας από τον νωχελικό κ. Σταθάκη, αργά – αργά και με πίεση, ανάσανε και ο ενεργειακός μας σχεδιασμός. Έξι μεγάλα ενεργειακά έργα ελληνικού ενδιαφέροντος με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, μπαίνουν σε σειρά εκκίνησης (Υπόγεια Αποθήκη Φ/Α Ν. Καβάλα, υποθαλάσσιος αγωγός Ελλάδας – Ιταλίας, διασύνδεση Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας, ο IGB, ο πλωτός σταθμός FSRV στην Αλεξανδρούπολη).
Με το νέο θεσμικό πλαίσιο (προαπαιτούμενο και αυτό – με το ζόρι δηλαδή) για τις ΑΠΕ, που έβαλε τάξη στις τιμές, προχωρούν τρία projects φωτοβολταϊκών έργων 600 MW.
Αν υπολογίσουμε ότι η ενέργεια συνεισφέρει κατά 6% στο ΑΕΠ της χώρας (συγκριτικά: ο Τουρισμός 18,6%), η πρόοδος στην ενέργεια, θα είναι αρκετά σημαντική.
Ο δικτυακός τομέας που υπολείπεται σε πρόοδο εργασιών, είναι τα ψηφιακά δίκτυα. Η δυναμική υλοποίησης, όμως, που παρατηρείται στις μεταφορές και στην ενέργεια, θα φέρει και σε αυτόν τον τομέα επιτάχυνση υλοποίησης.
Εν κατακλείδι, από φθινόπωρο, η μηχανή ανάπτυξης ξεκινά. Ερήμην των κυβερνώντων, αλλά με πίεση του «εξωτερικού παράγοντα» και χάριν της σκληρής δουλειάς της Κυβέρνησης Σαμαρά.
Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση στην κοινωνία, είναι απελπιστική, και γίνεται συνεχώς για όλους μας πιο αδιέξοδη από ποτέ. Οι πρόσφατες προτάσεις του Γ. Στουρνάρα, για ελάφρυνση φόρων και εισφορών, θα ήταν μια διέξοδος για τον πολίτη στα οικονομικά του.
Στον τομέα της υγείας, οι δείκτες θνησιμότητας αυξάνονται δραματικά, λόγω αδυναμίας πρόσβασης των πολιτών τόσο σε φαρμακευτική όσο και σε επαρκή ιατρική περίθαλψη. Η δημόσια τάξη είναι ανύπαρκτη, και η αστυνομία ευνουχισμένη. Ορατή ομάδα «ανταρτών πόλης» επιβάλει με την βία κανόνες λειτουργίας του κράτους, που παρεκκλίνουν της εθνικής μας νομοθεσίας.
Μα ποιός καταλαβαίνει; Η Κυβέρνηση είναι απασχολημένη στο να βιώνει τον κινηματικό μύθο της, αποδομώντας τους θεσμούς της Δημοκρατίας μας.
Η αποδόμηση των θεσμών μας, όπως και η κατάσταση του πολίτη, είναι θέμα για ένα άλλο άρθρο. Επειδή, όμως, είναι επίκαιρο το θέμα της δικαιοσύνης, επισημαίνω ότι είναι ανεπίτρεπτο στις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές της Βουλής, να συμμετέχουν εν ενεργεία μεγαλοδικηγόροι, οι οποίοι νομοθετούν, τακτοποιώντας τις εκκρεμότητες των πελατών τους. Και πριν είναι αργά, καλό θα ήταν οι βουλευτές μας να φέρουν το θέμα των πολιτικών παρεμβάσεων στον τομέα της δικαιοσύνης, στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Επείγει.
Αυτή, λοιπόν, την παραδοξότητα θα ζήσουμε: η αγορά να λέει ότι «κάτι κινείται», και πράγματι να κινείται, ενώ η κοινωνία και η δημοκρατία μας θα ξεχαρβαλώνονται. Θα πλουτίζουν ακόμη περισσότερο οι ολίγοι έχοντες, και θα καταρρέουν όλες οι υπόλοιπες τάξεις. Τα έργα που ξεκινούν, θα αργήσουν πολύ να αποδώσουν οφέλη στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, με αποτέλεσμα μιας διταξικής κοινωνικής στρωμάτωσης: οι πολύ πλούσιοι και όλοι οι υπόλοιποι.
Η «κανονικότητα» που ζούμε και θα ζήσουμε, είναι η έναρξη κατασκευής έργων υποδομής αναπτυξιακού χαρακτήρα, η πλήρης οικονομική και κοινωνική καταστροφή ανώτερων και μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας, και η φθίνουσα πορεία της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας.
Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, θα γίνει η αναμέτρηση Κυβέρνησης – Αντιπολίτευσης.
