Του Λάμπρου Γεωργόπουλου*
Μου ζήτησε ένας ξένος, φοιτητής στη Γερμανία, να του πω τι έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μέσα σε μία σελίδα Α4, στα πλαίσια μιας εργασίας του. Σας παραθέτω την συμπυκνωμένη απάντησή μου:
Η Ελλάδα, μία πλούσια χώρα, το '09-'10 πτώχευσε, αποτέλεσμα της απίστευτης κακοδιαχείρισης ετών, της διαφθοράς, της αδυναμίας να προσαρμοστεί στις ραγδαίες αλλαγές που προέκυψαν τη δεκαετία του '90 και μετέπειτα, της αδυναμίας να είναι ανταγωνιστική σε ένα παγκοσμιοποιημένο πλέον περιβάλλον, να συμμαζέψει το δημόσιο τομέα της, το ασφαλιστικό της, την υγεία της, να αξιοποιήσει τις νέες τεχνολογίες και το σπουδαίο ανθρώπινο δυναμικό της, να απλοποιήσει τη δαιδαλώδη νομοθεσία που εμπόδιζε και εμποδίζει δημόσια διοίκηση και επιχειρηματικότητα.
Η κρίση αποτέλεσε και ευκαιρία να γίνουν αναγκαίες αλλαγές, που ξεκίνησαν με την Κυβέρνηση Παπανδρέου, με τα μειονεκτήματά τους (πχ ηταν 100% δημοσιονομικοπεριοριστικά και 0% αναπτυξιακά), χωρίς να μπορέσουν να ολοκληρωθούν, καθώς δεν υπήρχε το υπόβαθρο στην κουλτούρα των μελών της τότε Κυβέρνησης αλλά και μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Παράλληλα, χάθηκε η μοναδική ευκαιρία επίτευξης καλύτερης συμφωνίας καθώς δεν διαπραγματευτήκαμε σωστά, διασώσαμε τις Γαλλικές-Γερμανικές τράπεζες οι οποίες ήταν εκτεθειμένες χωρίς εγγυήσεις στο χρέος μας, ενώ μας ανέλαβε το άκρο-ορθολογιστικό ΔΝΤ που αγνόησε παράγοντες όπως “cultural differences” και “change management”.
Όταν άλλαξε η Κυβέρνηση σε πιο τεχνοκρατική, με τα βαρίδια και την δυσκινησία βέβαια που έχει μία συγκυβέρνηση, είχε χαθεί η -μη αξιοποιημένη βέβαια- διαπραγματευτική δύναμη, καθώς είχε περιοριστεί από την Ευρώπη το ενδεχόμενο του “domino effect”, να συμπαρασυρθούν δηλαδή και άλλοι από τη δική μας χρεωκοπία, όπως θα συνέβαινε το 2010. Παρά ταύτα, έγινε δουλειά, πολλή δουλειά σε όλες τις εκφάνσεις διοίκησης.
H Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου εργάσθηκε εντατικά, σκληρά και στο μέτρο του εφικτού τεχνοκρατικά, σταθεροποιώντας την κατάσταση και φτάνοντας στην άκρη του τούνελ, φέρνοντας την χώρα στην τελική ευθεία της εξόδου από την ύφεση. Σίγουρα θα μπορούσε περισσότερα, θα έπρεπε να επικοινωνήσει περισσότερο το έργο της, ενώ παράλληλα είχε την ατυχία να μην έχει μία πλήρη 4ετία μπροστά της, αλλά Ευρωεκλογές, Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές , όπως και εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Η κοινωνία ήταν επιρρεπής στο λαϊκισμό και στις μεγάλες υποσχέσεις μετά από 5 έτη προσγείωσης στην πραγματικότητα, σε σχέση με την υπερβολή που είχε μάθει να ζει. Πρώτο δείγμα στις Ευρωεκλογές του 2014, δεύτερο η καταστροφική, όπως θα αποδείξει η Ιστορία, μη ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας που οδήγησαν σε εκλογές και νίκη του Σύριζα που υποσχέθηκε τα πάντα στους πάντες.
Η Ευρώπη θυσίασε την Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2015 για να αποφύγει την επικράτηση των Podemos στην Ισπανία – κάτι που κατάφερε εξαιρετικά με τη βοήθεια Τσίπρα/Βραρουφάκη- και να διασώσει από ένα γενικό Ευρωπαϊκό αριστερόστροφο ρεύμα. Παράλληλα, η Ευρώπη φοβούμενη το κραχ της Γαλλίας τότε και επιδιώκοντας τη στήριξη του ΔΝΤ σε αυτή την απευκτέα περίπτωση, επέτρεψε την αδιάλλακτη στάση του Ταμείου έναντι της κυβέρνησης αφήνοντάς την ουσιαστικά μετέωρη.
Δυόμιση χρόνια αργότερα, τα αποτελέσματα είναι η οπισθοδρόμηση, απώλεια πολύτιμου χρόνου, 100 δις ζημία το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης Σύριζα (€10.000 κάθε Έλληνας!), μη πρόσβαση στις αγορές, μη αξιοποίηση ποσοτικής χαλάρωσης και ουσιαστικά, μία χώρα αφημένη να φυτοζωεί, με φόρους Σουηδίας και δυσανάλογες παροχές, απόλυτα φοροεισπρακτική πολιτική χωρίς να υπάρχει πια η φοροδοτική ικανότητα, μία χώρα που η Κυβέρνηση της υποθήκευσε όλη τη δημόσια περιουσία για 99 έτη!
Είναι παρήγορο ότι η χώρα έχει τρομερή δυναμική. Και η κοινωνία πλέον έτοιμη, αφού ταλαντεύτηκε, εξαπατήθηκε και έχει σαφές μέτρο σύγκρισης , τέτοιο που τη βοηθά να αντιληφθεί τη διαφορά στην απόλυτη καθημερινότητά της. Είναι θέμα χρόνου η εκλογή μίας σοβαρής, σύγχρονης, ειλικρινούς και φιλελεύθερης Κυβέρνησης η οποία θα ενεργοποιήσει το συμπιεσμένο ελατήριο να απογειωθεί.
*Ο κ. Λάμπρος Γεωργόπουλος είναι Οικονομολόγος - Management consultant, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών.
